Metale klasik müzik bulaştırmak, bu güzel müziğin her döneminde öyle ya da böyle denenmiş ve hem başarılı hem de eğreti sonuçlar vermiş bir konu.

Göl bebelerinden örnek verelim. CHILDREN OF BODOM’un ilk dönemlerinde sürekli yaptığı, hatta sound’unun en önemli unsurlarından olan bu durum; grubun iki gitarı etkin kullanması, klavye desteği ve en önemli kısım olan “elektro gitarla klasik müzik çalmaya çalışmaktansa klasik müziği anlayış ve tat olarak benimsemesi” neticesinde CHILDREN OF BODOM müziğine epey şey katmıştı.

EXMORTUS 2002′den beri müzik yapan ve mevzubahis albümü “Ride Forth”u geçtiğimiz ocak başında çıkaran bir grup. Teknik, melodik bir thrash/death metal kırması yapan EXMORTUS; son yıllarda adından sıkça söz ettiren ve konser performansları dilden dile yayılan bir oluşum. “Ride Forth”u dinlemeden önce, EXMORTUS’tan beklentim gerçekten de teknik, melodik bir thrash/death metaldi aslında.

Beklediğimi ne ölçüde bulduğuma gelecek olursam; öncelikle “Ride Forth” uzun zamandır dinlediğim en tahmin edilir albümlerden biri olarak karşıma çıktı. Albümdeki müziğin şaşırtma potansiyelini öylesine düşük buldum, Malmsteen’vari neo-klasik tatlar ile harmanlanan bu power/heavy/thrash metal bana o kadar sürprizsiz geldi ki, albümü yazmaktan vazgeçme noktasına geldim diyebilirim. Lâkin görev görevdir deyip elbette ki yazıyorum.

“Ride Forth”un bence birinci sıkıntısı, albümün son derece kuru bir prodüksiyonunun olması. Gitar sololarındaki canlılık altında devam eden ve teknik gibi görünmesine rağman büyük ölçüde klasik müzik ilhamının yapısı gereği çok notalı ve değişken olan ritim gitarlar, bana kalırsa en ufak bir tekniklik barındırmayan, dümdüz power ve heavy metal riflerinden ibaretler. Olay burada kalsa yine iyi; yazılan riflerin de öyle çok ahım şahım olmadıklarını düşünüyorum. Teknik thrash metal deyince akla gelmesi gereken gruplarla EXMORTUS’u kıyaslamak bence birden fazla açıdan haksızlık olur. EXMORTUS da gayet iyi niyetli biçimde müziğini yapıyor belli ki, lâkin ortaya konan işin büyük kısmının heavy metal ateşi ve iyi gitar çalmak arasına gizlenmiş standart bir mzik olduğunu düşünüyorum.

Böyle bakınca, “Ride Forth” teknik desen büyük oranda değil; melodik desen kısmen; death metal desen vokallerin harsh olması dışında alâkası yok; thrash metal desen de yine herhangi bir heavy/power grubunda duyabileceğiniz standart ve çok fazla tahmin edilir riflerle dolu bir albüm olarak çıkıyor karışımızda.

Elbet her müziğin şaşırtıp lham vermesi gerekmiyor; ancak buradaki durumda her şeyin biraz olması ve bu her şeyin toplamlarının da bu tekil unsurların toplam değerinden azını vermesi, EXMORTUS’u ve “Ride Forth”u benim gözümde tek kelimeyle “eh” denebilecek bir albüm yapıyor. “Hmm, güzelmiş” diye düşünebileceğiniz şarkılar, arka arkaya 2.,3. dinlemelerde sıkabiliyor ve albümün ömrü konusunda epey bir olumsuzluk yaratıyorlar.

Tüm bu yetmezmiş gibi, az önce dediğim şekilde albümün kaydındaki kuruluk ve şarkıların coşkusuyla taban tabana zıt kayıt da hepsinin üstüne tuz biber ekiyor.

Akılda kalıcı yerler var mı? Bir sürü var. Ancak ne yazık ki hiçbiri üzeri çok doldurulamayan ve grubun seçtiği sound kalıbı içerisinde kalmak zorunda olan şeyler. Açıkçası albümü ilk iki dinleyişimde yaşadığım heyecansızlık; bu kritiği yazarken de devam etti ve yer yer az kalsın uykuya yenik düşer gibi bile oldum.

Klasik müzikle metalin birleşiminden her zaman hoşnut kalıyorsanız ve iyi bir gitar performansı arıyotsanız, “Ride Forth” a bir şarns verebilirsiniz. Dediklerimden bir tanesi bile size uymuyorsa, albümden zevk alma ihtimalinizin giderek düşeceğini aklınızda bulundurun.