Black metalin en sevdiğim yanlarından biri, türün pek çok farklı tarz içine yedirilebilir oluşu. Bunun başlıca sebebi; black metalin atmosfer ve his olarak çok baskın bir tarz olması ve çok göze sokmadan bile zehrini hissettirebilmesi. Misal bir thrash metal veya death metali his olarak vermek epey zorken ve anca müzikal olarak yansıtılabiliyorken; bazen black metal hissine sahip tek bir akor yahut birkaç nota ile her şeyi kapkara kılabilmek mümkün.

THE WAKEDEAD GATHERING,, Andrew Lampe tarafından 2007′de kurulmuş ABD’li tek kişilik bir proje. Şu anda bahsettiğim 3. albümü “Fuscus: Strings of the Black Lyre” da kısa süre önce çıkan ve grupla tanışmamı sağlayan albümleri. THE WAKEDEAD GATHERING; death metal, black metal ve kısmen sludge’ın çamursu bir birlikteliğini sunan, epey karanlık bir oluşum.

Konsept itibarıyla cadı avı kavramını konu eden “Fuscus: Strings of the Black Lyre”; cadı avı için yola çıkanların avcıyken ava dönüşmelerini ve çocuklarının başına tatsız şeyler gelmesini konu eden bir albüm. Bu açıdan, basın açıklamasında da dendiği üzere KING DIAMOND konseptlerini çağrıştıran bir yapısı var.

Müziğe baktığımızda, THE WAKEDEAD GATHERING’in tek kişisi olan Andrew Lampe’nin ne yaptığını bildiğini söylemek mümkün. DISSECTION’vari soğuk black metal arpej ve akorları, eski usul death metal ve hiçbir anı en ufak bir olumluluk barındırmayan bir müzik var “Fuscus: Strings of the Black Lyre”da.

Prodüksiyon namına, bir hayli boğuk ve derinden gelen bir kayıtla karşılaşıyoruz. Kötü bir ses sisteminde dinlerseniz, muhtemelen bir yerden sonra albümden sıkılıp kapatmak istemeniz olası. Bu açıdan bakarsak prodüksiyon birçok insan için ciddi fiyasko olarak değerlendirilebilir; ancak Lampe’nin böyle bir derdi olmadığı ve bu tarz sönük bir kaydı amaçladığı da ortada. Zaten çalan müziğin ve konseptin tatsızlığı düşünüldüğünde, bu tarz bir kaydın çok da sırıtmadığını söyleyebiliriz. Albüm sahip olduğu tekinsiz hava, cillop bir prodüksiyon ile muhtemelen verilemezdi.

Müzikal anlamda, dediğim gibi DISSECTION’ın orta tempolu şarkılarında çok kullanılan tarzda soğuk tatlar albümün black metal tarafını oluşturuyor. Death metal kısmı ise yine olabildiğince çirkinlik üzerine kurulmuş. Anlaşılması zor vokaller, yer yer giren teatral konuşmalarla birlikte konseptin dramatik anlamda güçlenmesini sağlamış. Yine de, albümün pek çok örneğini gördüğümüz death/black metal sentezinin gerçekten de korkutucu, boğucu ve olayı maneviyata taşıyan örneklerinden olduğunu söylemek zor. “Fuscus: Strings of the Black Lyre”, sahip olduğu dinamikleri iyi şekilde kullanan, ancak tehditkârlık namına çok da göz korkutmayan bir çalışma.

Özellikle son şarkı “An Ancient Tradition”ı çok başarılı bulduğumu söyleyerek, “Fuscus: Strings of the Black Lyre”ı eski usul death metal ve black metal sentezinin samimi bir örneğinden haz alacak dinleyicilere öneriyorum. Dev şeyler beklemeyin, ama iyi ve bir o kadar da çirkin şeyler bekleyin.