İsveçli birtakım meşhur/yarı meşhur müzisyenler tarafından 5 yıl önce kurulan THE RESISTANCE, belki barındırdığı müzisyenlerin geçmişte yaptıklarından, belki de sadece yaptıkları müzikten, çılgın bir reaksiyon alamayan ve mevcut müzisyenlerinin yaratması gereken toplam heyecanın daha azını yaratabilmiş bir grup.

Ben bunun başlıca sebebinin, yukarıda söylediğim ilk önermeden kaynaklandığını düşünüyorum. Özellikle Jesper’ın grupta oluşu, THE RESISTANCE’tan daha kolay ısınılan bir müzik beklenmesine yol açmış ve grubun ortaya koyduğu şey beklendiği kadar ilginç bulunmamış olabilir.

Garip olansa, THE RESISTANCE’ın yapmak istediği müzik konusunda net fikirleri olması ve bunu da gayet yeterli şekilde uygulamasıydı.

“Coup de Grâce” bu açıdan daha ilginç bir taraf barındırıyor, zira albümde Jesper yok. Tüm gitar yükü Glenn Ljungstörm’ün üzerinde ve her ne kadar Ljungström albüm kaydının ardından THE RESISTANCE’tan ayrılsa da, gayet sağlam bir imza ile veda etmiş oluşu takdir edilesi.

THE RESISTANCE’ın olayı aslında çok basit. Hem dinlemesi, hem tanımlaması, hem yorumlaması. Grup belli ki eski usul İsveç death metali ile hardcore’u harmanlayan; GRAVE’den ENTOMBED’a, HATEBREED’vari atarlı hardcore’dan DISMEMBER’vari yırtıcı death metale, klasik bir HM-2 müziği yapmak istiyor. İlk albüm ve EP’lerde bu anlamda ortalamanın biraz üstü bir iş ortaya koyduğunu düşündüğüm THE RESISTANCE, “Coup de Grâce” ile birlikte bence en bütünlüklü ve atarlı işini ortaya koymuş.

“Scars”a ve EP’lere yönelik tam tatmin olamama hâlini bir nebze anlayabiliyor, bir nebze de anlayamıyorum. Anlama sebebim, grubun kadrosal beklentisini yansıtacak kadar dev taşaklı bir iş yapamadığını, “yeterli”de kaldığını düşünmem. Anlayamama sebebim ise, sadece albüm ve EP kapaklarının bile grubun nasıl bir müzik yapma isteği olduğunu açıkça gösteriyor oluşu. Böylesi kapaklar ve şarkı isimlerinden gruptan başka nasıl bir müzik beklenmeliydi, meraklardayım. İki grubu karşılaştırmak gibi olmasın ama BLOODBATH’te KATATONIA elemanlarının yer alması nasıl kimsenin BLOODBATH müziğine olan beklentisini etkilemediyse, burada da etkilememeliydi görüşündeyim.

Dahası, vokallere Marco Aro gibi adamı almaları bile grubun yırtıcı, kodu mu oturtan bir müzik amaçladığını göstermek için yeter de artar bir işaret. THE HAUNTED’ın özellikle “One Kill Wonder”ı ve FACE DOWN’ın “The Will to Power”ında nasıl köpekleştiğini bildiğimiz Aro, THE RESISTANCE’ta da her türlü yardırıyor, gırtlağına türlü zararlar veriyor.

Tüm bunların ışığında, bence “Coup de Grâce” THE RESISTANCE’ın bugüne dek yaptığı en iyi iş. Şarkıların amansız yapısı, bodosluk ve alttan alttan verdiği melodik yapının leziz birleşimi ve tümünü gayet taş gibi bir paket hâline getiren prodüksiyon sayesinde, albüm bir death metal sever için gayet keyifli bir 37 dakikaya dönüşüyor. Smallest Creep’teki OBITUARY groove’u, eski usul İsveç death’ine göz kırpan Art of Murder, albümün en akılda kalıcı şarkılarından For the Venom, dayak niteliğindeki Enslavement ve albüm adının İngilizce karşılığı olan Death Blow, “Coup de Grâce”ta en çok beğendiklerim. Ama tüm albüm ortak yardırma amacını hakkını vererek yerine getiriyor.

Velhasılıkelam; “Coup de Grâce” THE RESISTANCE adına öne atılan net bir adım. Bunun müsebbibi Jesper’ın ayrılıp tüm bestesel sorumluluğun Glenn’e kalmasın mı, yoksa Glenn ile birlikte grubun iki orijinal üyesi Marco Aro ve Christofer Barkensjö’nün kafalarında daha net bir THE RESISTANCE oluşturmuş olmaları bilemem, ama sonuçta yüzleri güldüren bir çıkardıkları aşikâr. “Coup de Grâce”ı dümdüz bir death metal beklentisi içinde dinleyin ve ortaya konan işin keyfine varın. Zira grup bundan daha fazlasının yapmak istememiş,  bu yüzden de daha fazlasını bulmanız mümkün değil. Barkensjö demişken, albümdeki davulların müthiş olduğunu da ekleyerek kritiği kapatayım.