Norveç’te halihazırda bir grupta black metal icra eden birtakım insanların bir araya gelip yeni bir proje kurmaları durumunda, oluşacak bu proje içerisinde az ya da çok meşhur olmayan birilerinin olmaması, yahut bu kişilerden en az birinin bilindik bir Norveçli grupla hiçbir alakasının bulunmaması düşük bir ihtimal.

Yaşları çok genç olmadığı sürece, Norveç’te black metale dair oluşumlara dâhil olan müzisyenler, öyle ya da böyle bilinen bir grupla mutlaka ilişkilendiriliyorlar. Bunun başlıca sebebi, black metal başta olmak üzere metalin bu ülkede çok yerleşik ve kanıksanmış bir kültür oluşu ve grupların yanında, bu grupların toplamından daha büyük bir “scene”in yaşatılıyor oluşu. Bu sebepten, ülkedeki müzisyenlere bakınca herkesin kendi grubunun köşesine çekilmesinden ziyade, hep ortalıkta olup sayısız kombinasyonlarla farklı projeler başlattığına, kutsallık düşmanı çeşitli ürünler ortaya koyduğuna tanık oluyoruz.

SARKE de bu gruplardan biri. Her ne kadar hiç de yeni sayılmayacak bir grup olsalar ve 8 yıldır müzik yapsalar da, grubun ismini bilmeyen epey kimse olduğu da ortada. Üstelik grubun en meşhur üyesi Nocturno Culto’nun ve DARKTHRONE’un takipçileri arasından bile…

Önceki üç albümünde black metal ile thrash metalin hoyrat ve kısmen uslu bir versiyonunu sunan SARKE, kısa süre önce çıkan yeni albümü “Bogefod”la karşımızada bu kez.

1

İzlanda’nın bin yıllık efsanesi Eyrbyggja’da geçen ve adeta bir zombi Viking hikâyesi olan Torolv Bogefod’u konu eden bir konept albüm olan “Bogefod”; SARKE’nin önceki işlerine oranla biraz daha ağırdan almalı bir çalışma olarak göze ve kulağa çarpıyor diyerek başlayalım.

“Bogefod” (Boyfood), konusu itibarıyla karanlık olması beklenen ve öyle de olan bir albüm. Kadrodaki isimlerin black metal geçmişleri tarafından kaçınılmaz şekilde zehirlenen albüm, büyük oranda CELTIC FROST’un doomy havası ile black metal sonrası DARKTHRONE’un paçozluğunu barındırıyor ve konsept gereği kullanılan dramatik ögelerle birlikte koyu gri, kahverengi ve siyah arası renklerde gidip geliyor. Albümü dinlerken TAAKE’den de, URGEHAL’in ağır tarafından da, hatta “Burn”de BORKNAGAR’dan da çok net tatlar bulmak mümkün olsa da, Nocturno Culto’nun vokalleri ve arkadaki çiğ black/thrash/punk “hissi”, olayı çok da dallanıp budaklanmaktan alıkoyuyor. Hissi dememin nedeni, “Bogefod”da sürekli yardırmalı duptakduptak bir thrash, yahut MOTÖRHEAD’vari köpeklikler bulunmamasına rağmen, oluşan atmosferin size bunları düşündürtmesi ve genel anlamda her an buralara gidebilecekmiş gibi yapması.

Özellikle Torolv Bogefod’un zombiliğini yansıtan kapağını çok beğendiğim “Bogefod”u ilginç kılan unsurlardan biri de albümdeki akustik gitarlı bölümlerin gerçekten çok iyi olması ve hem konsepti besleyip hem de “Bagefod”un en yoğun anlarını oluşturması. Geri kalan distortion’lı ve pis vokalli çirkinlik içerisinde çok nefis bir yer ediniyor ve “Bogefod”a çok hoş zenginlikler katıyorlar. Misal albümün belki de en iyi ve yoğun şarkısı olan “Burrow of Torovl”un başındaki akustik pasaj tek kelimeyle mükemmel. Sonrasındaki ağırlık, Nocturno Culto’nun acı çeken vokali ve ayinsel hava, gerçekten baya başarılı olmuş. Atar konusunda da The Wicked’s Transient Sleep albümün en gaz anlarını içinde barındıran ve klavyenin yarattığı tekinsizlik içinde bize küçük kafalar sallatan bir parça.

Nihayetinde “Bogefod”, ortalamanın üstü, dev şeyler beklenmemesi gereken bir albüm. “Aruagint”ten iyi, grubun önceki işleriyle de kıyaslanabilecek düzeyde bir seyri var. SARKE’nin tahmin edilir, az deney kaldıran ve kısmen tek boyutlu müziği içerisinde sağlam bir adım olarak değerlendirilebilir, ancak kimilerine keyif verebileceği gibi, kimilerini de epey sıkabilecek olduğunu da belirtmeden geçmeyelim. Tamamen ne aradığınıza ve gruba yüklediğiniz anlama bağlı.