Dün Instagram hesabımızdan sorduğumuz “Yarın sitede hangi albümün kritiği olsun?” sorumuza verilen cevaplar arasından 3 kez istenen ilk albüm olan ROYAL BLOOD – “Royal Blood” var bugün sitemizde. İngiliz garaj rock grubunun bu ilk albümünü, THE BRITISH SHORTHAIR grubundan Berzan Önen ve Hüseyin Karadeniz yazdı.

Berzan Önen (THE BRITISH SHORTHAIR)

Para bölünmesin.

Grubun en göze çarpan özelliği muhtemelen Kayserili oluşları. Mike’ın (bas/vokal) grubun daha kuruluş aşamasında Ben’e (davul) “Abi şimdi rızkımızı böldürmeyelim, gitarı da ben hallederim; unison munison gider her tür, sanki prokresif mi yapıyoruz yeaa MEHMEHMEH” dediğinden neredeyse eminim. Tabii siz benim at g.tüne soktuğuma bakmayın adamları; zira mecburi unison’luğun monotonluğunu muhteşor tonlar, setup’lar ve yaratıcı yaklaşımlar ile imha edebildiklerini düşünüyorum (bir yere kadar en azından).

Albümdeki sound gerçekten “büyük” ve “güçlü” (sübliminal), hele hele (bknz. Yalçın Küçük) yalnızca iki kişi oldukları göz önüne alınınca. Tabii bir de gerçek birer utanmaz gibi canlıda da (CANLI?!) bu sound’u yakalıyor olmaları insanı ayar etmiyor değil. İşin o bölümünü (teknik mevzular) Mösyö Hüseyin çok daha iyi anlatacaktır. Aslında tarzlarına göre sert sayılabilecek de bir sound’a sahipler, bu bazı parçalarda daha da öne çıkıyor (Out of the Black, Ten Tonne Skeleton gibi) ve insana “metal gibi ama metal olamayacak kadar da metal değil gibi” şeklinde sevimli akıl tutulmaları yaşatabiliyor. Tabii vokallerle, parça yapılarıyla dengeliyorlar bir miktar bunu.

Vokallerde feminen tınılar, özellikle güçlendiği yerlerdeki bariz Jack White esintileri, pop-vari yürüyüşler mevcut ve müzikle ilginç bir kontrast oluşturuyor (kötü-ilginç değil, lezzetli-ilginç). Tabii hani vokallerde “oktavlar üstüne oktavlar” (merhaba ses hakkında tek bildiği “oktav” olan güzel insan/küçük Cem), epik çok sesli partisyonlar, ses kullanımını yeniden tanımlayacak atraksiyonlar falan beklemeyin. Misal adam pes oktavlara (tekrar selam) dokunmamış bile. He, bu tırt olduğu anlamına gelmiyor; zira oluşturdukları “cool” tarzla ziyadesiyle uyumlu.

“Eski”den andırmalar olmasına rağmen, aynı zamanda kendine has tınlayan bir grup Royal Blood. Tarza getirdikleri farklı yaklaşımı kariyerlerinin devamında ne kadar koruyacaklarını merak etmekteyim.

Not: 7,5

Hüseyin Karadeniz (THE BRITISH SHORTHAIR)

YouTube’un bir anda ‘Royal Blood Fake Guitar’ videolarıyla dolması sanırım sound’un orijinalliğini göstermek açısından yeterli. Bunu sadece bas gitar ve davul ile yaratmak ve üstüne üstlük konserde de buna yakın tonlar elde etmek oldukça zor bir iş. Çok iyi yazılmış rifler ve bu riflere tam tadında ‘sonic’ dokunuşlar, muhteşem groove’lar albümün uzun süre kenara atılmadan dinleneceğini garanti ediyor. Albümdeki parçalar form açısından bütünlük gösteriyor. Parçalar genellikle 3 ya da 4 bölümden oluşuyor. Pedalların ve amfilerin yaratıcı kullanımları, tekrarlayan bölümleri sıkıcılıktan kurtarıyor. Bas gitar sinyalinin, hem bas hem de elektrik gitar amfilerine bölünmesi, nakaratlarda yeni amfilerin devreye sokulması, oktav ve harmonist pedallarının ne yaptığını bilen bir basçı tarafından kullanılması, grupta gitarist olmamasının açığını (neredeyse) kapatıyor.

Röportajlarında pedalboard’u ile ilgili çok fazla bilgi vermeyen Mike Kerr, bas gitarının sinyalini Boss Line Selector (LS-2) ile gitar ve bas amfilerine gönderiyor. Elektrik gitar lead’leri için bas sinyalini Boss Tuner (TU-3) ile kesiyor. Elektrik gitar amfilerine giden sinyali Electro Harmonix Octave Generator (POG-2) ile bir oktav tizleştirip ZVex Mastotron Fuzz Pedalı ile bozuyor. Ayrıca nakaratlarda devreye girecek amfileri de Palmer Triage Amplifier Selector ile kontrol ediyor.

Bu çok gaz riflere kontrpuan olacak melodilerin tek enstrümanla çalınamıyor olması bir eksiklik olabilir. Bir sonraki Royal Blood albümünde Mike’ın bir loop pedalını board’una ekleyerek, çok seslilik yaratmasını beklemek mantıklı olur sanırım.

Not: 8