1997′de kurulmasına rağmen çeşitli sebeplerle albüm çıkarmakta çok çok çok fazla geciken bir grup var bugün karşımızda. Kadrosunda eski OPETH davulcusu Martin Lopez’i de barındıran İsveçli grup FIFTH TO INFINITY, kuruluşundan 18 yıl sonra ilk albümü “Omnipotent Transdimensional Soulfire”ı geçtiğimiz Aralık ayında çıkardı.

Aslında Nader Jonas Reslan adlı müzisyenin bebeği olan FIFTH TO INFINITY, son derece karanlık bir müzik yapıyor. Black metal, death metal, progresif death metal, doom metal gibi zaten karanlık olan çeşitli türlerin enfes bir birlikteliğini sunan grup, “Omnipotent Transdimensional Soulfire”da çok çok iyi bir işe imza atmış.

Yıl sonuna denk gelmesi ve bağlı olduğu firmanın küçük olması dolayısıyla çıkışı pek duyulmayan ve varlığı pek bilinmeyen albüm, aslına bakarsanız karanlık şeyler seven sayısız insanın çok seveceği bir müzikal anlayış sunuyor. En ufak bir umut belirtisi göstermeyen albümde, genellikle orta tempolu bir müzik var. Black metal ve death metalin hırpaniliğini tavır olarak alan grup, kendini bu türleri tekil olarak yansıtmaktansa, bir bütün olarak harmanlayıp sunmak gibi güzel bir düşüncesi var. Bu sebeple albümde “x unsurları var” şeklinde bahsedilebilecek düzeyde ayrıştırılır tür değişimleri yok. Bu da grubun bir sound oluşturmasını ve karakter kazanmasını sağlamış. FIFTH TO INFINITY’nin başardığı en değerli şey de bu; başka pek kimseye benzememek ve müziğini bir bütün hâlinde sunabilmek.

Albümün tek amacı karanlık ve keder olsa da, bunu yürek söken vokallerle yapıyor oluşu, “Omnipotent Transdimensional Soulfire”ı ağır buhranlı doom albümü havasından uzak tutuyor. Dinamik, yırtıcı ve orta tempolu bir mahvoluş var burada. Misal Masters Unbound’ın 1:18′inden itibaren devam eden kısım, cidden nefis. Muazzam bir duygu yoğunluğu, pek çok kişiye hançerler saplayacak müthiş bir keder var.

Martin Lopez, alışık olduğumuz tarzını bu kez çok daha karanlık sularda sürdürüyor ve böylesi bir müziğe en uygun davullarla, yerinde süslemelerle müziği zenginleştiriyor.

“Omnipotent Transdimensional Soulfire” gerçekten de uzun uzadıya tasvir edilecek bir müzik içermiyor, zira ortada duygusal anlamda yoğun, atmosfer yaratmayı bilen, en önemlisi de çok iyi yazılmış bir ürün var. Duygu sömürüsüne kaçmayan ve formüllere bulaşmaktansa kendi içtenliğini yanıstan bu müziği, yazıyı okurken içinde merak uyanan herkese öneririm.