2013 yılında, o sene çıkan “Patricidal Lust” albümlerinin kapağından dolayı merak edip tanıştığım ve son albümü “Hole Below”u da 1,5 ay önce çıkaran ABD’li death metal grubu VASTUM’la birlikteyiz bugün.

VASTUM bizleri death metalin ağır/orta tempo, kafa ezme niyetiyle yola çıkan tarafından selamlıyor. Olabildiğince eski usul bir anlayışla işe girişen grup, eskinin güzelliklerini yad etme, onlara öykünme, onların günümüzdeki temsilcisi olma gibi kafalarda değil. VASTUM, günümüz şartlarında, günümüz imkânlarında, eski usul death metal yapıyor.

Güzel olan taraf, bunu çok iyi ve hakkıyla yapıyor. Tıpkı bir önceki “Patricidal Lust” gibi, “Hole Below” da her anlamda üstünüze basma niyetiyle yola çıkan ve albüm bittiğinde de postalının altındaki aralara sıkışmış kemik parçalarınızı ayıklayıp yoluna devam eden bir çalışma.

Kapağında ters haç falan varsa da, “Hole Below” genel olarak pek dinle minle ilgilenmiyor. Daha gerçekçi ve acı verici birtakım konuları üstüne vazife eden grup, cinsel istismar, ensest ve diğer kimi tatsızlıklardan bahsediyor. Bunları ele alırken olayı ilahi bir düzleme taşımadan da edemiyor doğal olarak. Zaten albüm adı da hem cehennemi, hem de hepimizin sahip olduğu o alt taraflardaki deliği ifade ediyor ve iki kelimeyle olayı özetliyor.

VASTUM’u dinlerken akla doğal olarak GRAVE, AUTOPSY, ASPHYX, COFFINS ve yer yer BOLT THROWER gibi gruplar geliyor. Ezicilikleriyle ünlü bu ağır abilerden çıkarılan dersler, VASTUM’u ve “Hole Below”u sarıp sarmalamakla kalmıyor, grubun yaratmayı başardığı sarsıcı sound ile bizleri de düştüğü deliğe sürüklüyor. Albümde icra namına basit olduğu kadar, sertlik ve eski usullük açısından da bir o kadar ayakları yere basan bir tavır var.

Toplam süreleri 37 dakika süren 5 şarkıdan oluşan “Hole Below”, Sodomitic Malevolence’ın 1:48′inden başlayarak bize pıhtılaşmış bordolukta bir duvar örüyor. Burada ağır tempo death metal deyince akla ilk gelecek gruplardan AUTOPSY’vari bir hastalıktan ziyade, gitar tonlarının yamanlığı sayesinde daha sindirici bir havadan söz etmek mümkün. Reverb’lü vokaller ve boru gibi gitarlara kontrast eyleyen aşırı çirkin solo girişlerinin de etkisiyle, “Hole Below” sizi azı dişleri arasında çiğneyen bir makineye dönüşmekten geri kalmıyor.

İlk beş şarkıdaki hırpanilik, ancak albümün son şarkısı olan Empty Breast’e geldiğimizde nispeten kırılıyor ve bu şarkı bize albümü kapatan o pek tatlı melodiyi duyma şansı tanıyor. 5:10 gibi giren bu melodi ile albüm kapanıyor; “uğursuzluklar baki kalsın, sıkıntılar hiç bitmesin, yarrak gibi hayatınız aynen bu şekilde sürsün, arada ümitlenin ama eliniz hep boş kalsın” dercesine…

Çirkinliğin ancak samimi yapıldığı zaman değer kazandığını düşünüyorum. Konu özünde çirkin bir şey yaratmaksa, yapılan işin kastırma, göstermelik veya yüzeysel biçimde yapılıp yapılmadığını anlamak her zaman çok kolay oluyor. Güzel ve iyi bir şeyleri istemeden de olsa yapmak mümkün; anlık bir ilham, şaşırtıcı bir fikir, insana bir anda övgülere mazhar bir şey yaratma imkânı sunabilir. Ancak çirkinliği hissettirerek yapmak, gerçekten içinde olan kişiler tarafından yapıldığında anlam kazanıyor.

VASTUM epey çirkin şeyler yapıyor.