Yeni BARONESS albümü “Purple”dan herkese merhaba. “Purple” 18 Aralık’ta raflarda olacak ve henüz dinlemeye açılmadı, ancak Petting Zoo’daki iyi insanlar bize albümü şimdiden gönderdiler ve biz de her zaman olduğu gibi ilk olarak Pasifagresif okurları haberdar olsun diye albümü gecikmeden sizlere ulaştırıyoruz.

Yeni BARONESS albümünün ilk notalarını dinlerken aklıma gelen birkaç şey oldu. Grubu ilk keşfettiğim “A Horse Called Golgotha” şarkısının muhteşemliği, “Blue Record“a ilk andan vuruluşum, “Red Album”ü hatmedip sonra da “Yellow & Green”i bekleyişim…

“Yellow & Green”le daha kolay benimsenir ve genele hitap eden bir sound’a kayan ve bunun semeresini de Billboard listesine 30 numaradan girerek gören BARONESS, bu güllük gülistanlık ortamın keyfini ne yazık ki yalnızca 1 ay kadar sürmüş ve 2012 yazında, İngiltere turnesi sırasında çok büyük bir kaza geçirmişti. Grubun gitarist ve vokalisti John Baizley’nin kolu ve bacağı kırılırken, diğer elemanlarda da omurga kırıkları ve sayısız yara bere meydana gelmiş, grup bir anda sıfırlanmıştı.

“Purple”, grubun yaşadığı bu acı olayı, bu durumdan ayağa kalkışını ve umutla baktığı yarınları konu ediyor. Promoyla birlikte gelen basın bülteninde, John Baizley BARONESS’in bu albüme bakışını şöyle özetlemiş:

“Böylesi bir olayı acı, hüzünlü, ağır bir müzikle ifade etmek istemedik. Hayat dolu olsun, hızlı olsun, enerjik olsun, bir ayağa kalkış olsun istedik.”

Gerçekten de “Purple”ı dinlerken bu hissi almamak elde değil. Elbette ki BARONESS’in böyle bir kaza geçirdiğini bilmeyen biri albümü dinlerken “Bu adamlar ağır bir şey atlatmış” diye düşünmez; ancak olan biteni bilince, BARONESS’in bu albümü nasıl bir rehabilitasyon aracı olarak kullandığını net şekilde görebiliyorsunuz.

“Yellow & Green”deki yumuşama, “Purple”da da kısmen hissediliyor. Albümün single’larından “Shock Me”nin aşırı basit ve hedef odaklı oluşu bu konu adına iyi bir örnek. Ancak elbette ki ortada “öyle ya da böyle kitlelere ulaşalım” şeklinde yüzeysel bir çaba yok ve yine elbette ki BARONESS ne yaptığını bilen, aklı başında bir grup. Bu sebeple de ortaya çıkan şey her şekilde güzel oluyor. Shock Me, bu açıdan çok iyi bir single seçimi; aşırı basit, minimal, direkt ve harika.

BARONESS hiçbir zaman dumanlı ve çamurlu bir sludge yapmadıysa da, ilk iki albümde nispeten sert bir yaklaşımı da benimsemiş durumdaydı. Çamuru geçelim, olayın daha bir bataklıkımsı kısmını dahi “Blue Record”la büyük oranda noktalansa da, bir önceki albümdeki daha steril, daha “jelibonsu” sludge/progresif hava “Purple”da biraz daha kırçıllandırılmış. Başta dediğim “ayağa kalkma” ve “rehabilitasyon” faktörlerinden ötürü “Purple” bir öncekine oranla daha enerjik ve -sert demeye dilim varmasa da- canlı. Bu minvalde bakınca “Blue Record”ı mavi bir keçe, “Yellow & Green”i sarımtrak bir ipek tül olarak düşünürsek, “Purple” da konforlu mor bir kadife koltuk havası barındırıyor. Oturması yumuşak, ancak sağında solunda sert yerleri de dirseğinizle hissettiğiniz, genel anlamda size güvenli bir oturma tecrübesi sunan konforlu bir koltuk hüviyetinde.

Müzikle mobilya dünyasını da buluşturduğuma göre, yazıyı noktalama vaktim de gelmiş demektir. “Purple”, BARONESS’in her bir özelliğini yeterli dozlarda sunan, dışarıdan bakıldığında bir “Blue Record” kadar tutkulu gözükmese de, yazan kişiler ve bu albümün varoluş sebebi olan olayı yaşayanlar açısından elbette ki tam bir empati kurmamın imkânsız olduğu bir çalışma. Bu yüzden, dinleyici olarak albümün duygusal içeriğini tam olarak içselleştirmeye çalışmadan dinlemek ve ortaya konan yaratıyı takdir etmek en güzeli.

BARONESS güzel insanlardan oluşan ve güzel müzik yapan bir grup, umarım şans hep yüzlerine güler ve daha uzun süre ortalıkta olurlar.