Avrupa’nın uzun soluklu ama sınırlı sayıda insan tarafından bilinen pek çok teknik/progresif death metal grubu var. Fransız SYMBYOSIS bunlardan biri. İtalyan GORY BLISTER bunlardan biri, yine İtalyan SADIST bunlardan biri.

Bugünkü konumuz bu örneklerin sonuncusu olan deneyimli grup SADIST. Bir önceki albümü “Season in Silence”ı 2010 yılında çıkaran grup, son albümü “Hyaena”yı da Ekim ortasında sessiz sedasıza yakın bir sakinlikle çıkardı.

SADIST olayın çok yırtıcı olmayan, daha ziyade ATHEIST ve yer yer eski PESTILENCE tadında sanatsal ve müzisyenliğin çok öne çıktığı bir yansımasını sunuyor. Tüm grup elemanları enstrümanlarında üst düzey müzisyenler ve bu da grubun müziğini ibret alınası bir zenginliğe büründürüyor. Bu noktada SADIST’in en önemli özelliği ortaya çıkıyor. Grup, ne kadar usta müzisyenlerden kurulu olursa olsun, tek amacın bize iyi şarkılar dinletmek olduğu düşüncesini asla yitirmiyorlar.

“Hyaena” boyunca cidden birbirinden zengin, birbiriyle yarışır düzeyde yaratıcı fikir barındıran şarkılar dinliyoruz. Grup üst düzey müzisyenliği iyi bestecilik ve çok özgün fikirlerle mükemmel bir araya getirmiş. Bir bas solosuna hayran olduktan hemen sonra, dünyanın en basit ama akıllıca yazılmış melodisini günlerce aklınızdan çıkaramıyor, böylesi icra becerisi isteyen bir müziğin bu denli groove’lu ve eşlik edilesi oluşuna şaşırıyorsunuz.

SADIST’in en önemli unsurlarından biri olan klavye de “Hyaena”ya nefes aldıran ve gitarlara dev hareket özgürlüğü tanıyan bir öge olarak öne çıkıyor. Albümün konsept yapısını destekleyen atmosfer değişimleri, bu sayede ardı ardına geliyor ve albüm böylece dinlenirliğini güçlü şekilde artırıyor.

Grubun daha önce de etkilendiği Afrika konseptlerini yoğun şekilde sergileyen “Hyaena”, bu özelliğiyle de eşsiz ve sıradışı kalmayı başarıyor. Grup, teknik ve progresif death metale yedirmesi ve bağdaştırılması çok kolay olmayan Afrika temalarını enfes bir ustalıkla işliyor, gayet gizemli işler çeviriyor.

Tüm bunların yanında, özellikle davul ve perdesiz bas gitarın çılgın attığı (ama şov yapmadığı), şarkı trafiklerinin ders alınası incelikle oluşturulduğu bir albüm var karşımızda. The Lonely Mountain, Bouki, The Devil Riding the Evil Steed ve Eternal Enemies favorilerim olsa da, “Hyaena” her şeyiyle bu sene dinlediğim en iyi albümlerden biri olduğunu ilk andan itibaren gösteriyor. Yıl sonu ilk 10 listeme kesin gireceğini şimdiden söyleyebileceğim “Hyaena”, SADIST ile tanışmak adına süper, enfes bir teknik/progresif metal dinlemek adına da şahane bir adım.