Gitarı eline 12 yaşında alan ve bir daha da bırakmayan bir insan Buğra Şişman. İngiltere’de gitar ve müzik eğitimi almış, ardından Türkiye’ye dönerek gitar eğitimi veren, ürün videoları çeken ve sosyal medyada hatırı sayılır bir etkinliği olan bir müzisyen. Daha önce sitemiz yazarlarından Nazım Kemal Üre’nin bas gitarda konuk olduğu Find Yourself single’ını yayınlayan Şişman, şimdi daha fazla müzik barındıran bir çalışmayla, ilk EP’siyle karşımızda.

“Until Now”, Buğra Şişman’ın hayatındaki çeşitli dönemleri temsil eden 4 şarkı barındırıyor. Yaklaşık 17 dakika süren EP’deki 4 şarkı da kendine özgü atmosferler barındıran ve ne yaptığını bilen ellerden çıktıklarını belli eden yapıtlar.

Buğra Şişman’ın progresif rock ve metal konusunda yeterince donanımlı olduğu, EP’nin ilk notalarından itibaren anlaşılıyor. Şarkılar aralara giren beklenmediklikler ve zekice düşünülmüş detaylarla zenginleşiyorlar ve bu da olası bir enstrümantal gitar albümü monotonluğunun ortadan kalkmasını sağlıyor. Melodiler ve melodilerin arka planındaki altyapılar bir arada ustaca kullanılmışlar, sertlik ve kırılganlık tartısını genel anlamda dengede tutmuşlar. Şarkılar sadece rifler ve bu riflerin üstüne çalınmış solo ve melodilerden ibaret değiller. Bu da “Until Now”ın özgün bir atmosfere bürünmesini sağlıyor ve aslına bakarsanız EP’nin en güçlü yanı da bu yoğunluk.

Yer yer klavyeler, başka efektler ve üst üste kullanılan gitarlarla zenginleşen altyapı, Buğra Şişman’ın EP’yi alttan alta güçlendirmesini sağlamış. Kuru bir ritim üzerine saniyede 53491 nota basılan solo gitar albümleri artık ağzımızın içine azıcık kusmamıza yol açarken, burada karşımıza çıkan değişken ve zevk sahibi gitar kullanımı takdir edilesi. Bu nokta da “Until Now” adına önemli bir nokta; Buğra’nın nota seçimleri, zevk sahibi bir gitarist olduğunu EP’nin her yerinde gösteriyor. Bu özelliğiyle Buğra Şişman, şarkıların sakin anlarında fon müziği olarak kalmasının da önüne geçmiş. Biliyoruz ki tek bir notaya dair bir karar, bazen standart bir rifi, melodiyi bir anda karaktere büründürebilir, bir şarkının tüm kimliğini değiştirebilir. “Until Now”da bunun pek çok örneği var.

Bunun yanı sıra Buğra Şişman’ın en büyük artılarından biri, dinleyicilik tecrübesi ve müzik eğitiminden kaynaklanan bir özellik olarak, şarkıları sadece gitarist gözünden görmediğini hissettirmesi. Pek çok yerde gitarlar tümüyle geri çekilip şarkının hissiyatının vurgulanması için ortam hazırlayabiliyorlar. Misal The Existence’ın 01:31′de giren kısım öylesine empati kurulabilir bir gerçeklik ve samimiyet barındırıyor ki, şarkıyı dinlerken “muhtemelen ben de benzer şeyler yaşamışımdır” diye düşünmeden edemiyorsunuz. Aynı şekilde The Comprehension’ın 01:08′inde başlayan tarama gitar ve arkasındaki piyano da yüzde yüz gerçek bir yaşanmışlığın yıllar sonraki müzikal yansıması olduğunu şüphe duyulmayacak bir içtenlikle gösteriyor. Bir müziği gerçek, nefes alır kılan bir numaralı unsur da bu içtenliktir diye düşünüyorum. EP’yi son bir haftadır belki de 50 kez dinlemiş oluşum da buna dayanıyor olsa gerek.

Gayet iyi bir prodüksiyonu olan “Until Now”da, Buğra Şişman’a bas gitarda Nazım Kemal Üre, davulda ise Norveçli bir davulcu olan Andreas Skorpe Sjoen eşlik ediyor. Bas gitar kullanımının gayet pamuk gibi olduğu EP’de, davullar da müziği gerçekten çok iyi destekliyorlar. Kısacası EP’yi oluşturan tüm müzisyenler ne yaptıklarını açık şekilde iyi biliyorlar.

Tarz olarak Buğra Şişman’ın sıcak, ılıman bir çalımı var. Sweep picking akan bir shred albümü bekleyenlerin hevesini kursağında bırakacak olan EP’de, kısmen Satriani etkisinin göründüğü bir babacanlık, bir sıcaklık var. EP’yi dinlerken Buğra Şişman’ın irili ufaklı çeşitli etkilenimlerini görmek mümkümse de, duyduğumuz şeyin bütünlüğü bunun çok ötesinde. Yer yer araya katılan ve grubu iyi bildiğimden tebessüm ettiren Aaron Marshall (INTERVALS) etkileri de kendilerini çok şeker şekilde belli ediyorlar. Yine de ortadaki işin özgünlüğü tartışılmaz. Zaten böylesine içten gelen bir müziğin özgün olmaması düşünülemezdi. “Until Now”daki dört şarkı da, yaşanmadan yazılabilecek şeyler değiller.

Son kelamda, Buğra Şişman’ı tümüyle gerçek ve hiç zorlanmadan empati kurulabilecek düzeyde samimi bir müzik yarattığı için kutluyorum. “Until Now”ı bir gitar albümü olarak değil, iyi müzik olarak görerek dinleyin, çünkü durum gerçekten de bu.

Bir yerden sonra aslında hepimiz o kadar aynıyız ki, birimizin içinden çıkan duygular hepimizin hislerine tercüman olabiliyor.