Başta “The Ten Commandments” olmak üzere, doksanların başında çıkardığı albümlerle Florida death metaline önemli katkılar yapan ve çekici ismiyle her daim akıllarda olan MALEVOLENT CREATION’ın yepyeni albümü “Dead Man’s Path”le birlikteyiz bugün.

16 Kasım’da, diğer bir death metal üstadı GRAVE ile birlikte garajistanbul’u yıkacak olan MALEVOLENT CREATION, 28 yıllık death metal kariyerinde 12. albümü geride bırakmış, baya deneyimli bir grup. 2004′te çıkan “Warkult”la birlikte tanıştığım MALEVOLENT CREATION’a ilk vuruluşum, bu albümün ikinci şarkısı Preemptive Strike ile olmuştu. O andan itibaren yakinen takip ettiğim grup, sonraki 2 albümünde de belirli bir kaliteyi korudu, ancak elbette ki ilk dönemlerindeki efsane işlerini çok da tekrarlayamadı.

Bugünse MALEVOLENT CREATION’ın yeni kötücül yaratımıyla karşı karşıyayız. Albümü 10 kereden fazla dinlemiş bir insan olarak diyebilirim ki, “Dead Man’s Path” MALEVOLENT CREATION’ın “Warkult”tan bu yana çıkardığı en iyi albüm.

Son dönemlerde özellikle gitarist Phil Fasciana’nın saçmalıklarıyla (ve rezillikleriyle) gündeme gelen ve redneck’liklerini sakınmadan sergileyen MALEVOLENT CREATION, konu death metal olunca ne yaptığını gayet iyi biliyor. “Dead Man’s Path”, MALEVOLENT CREATION’ın farklı yüzlerini bir arada yansıttığı bir albüm. Ağır tempolu kafa ezen şarkılar ve surat tekmeleyen hızlı parçalar bir arada sunuluyor ve ortaya death metalin tanımı gibi bir müzik çıkıyor. MODBID ANGEL’vari uğursuz oktavlı rifler, AUTOPSY tadında aşırı çirkin ağır olaylar ve daha melodik taramalar kulaklarımıza girip içeride ne varsa kırıp döküyor.

Albümün en iyi şarkısı, açıkçası MALEVOLENT CREATION’dan beklemediğim epiklikte ve atmosferli ilk şarkı. Albümle aynı adı taşıyan bu şarkıda grup baya yoğun bir iş ortaya koymuş. Clean gitarla başlayıp ağır ağır buhranını üzerimize çökerten şarkı, özellikle Brett Hoffmann’ın “Desolation…” girişiyle adeta black metalimsi çiğlikte bir gırtlak parçalaması sunuyor. Bu andan itibaren albüme dair beklentiler epey yükseliyor, çünkü hem gitarların tatsızlığı, hem de konuşmalı vokallerle tırmanan gerginlik, şarkıyı mükemmel bir açılış hâline getiriyor. Sonraki şarkılar da dediğim gibi, death metal nedir sorusunun cevabı niteliğinde dizilip devam ediyorlar.

Grubun bir diğer önemli albümü “Will to Kill”de çalan ve geçtiğimiz sene tekrar gruba dönen davulcu Justin DiPinto’nun performansından da bahsetmek lazım. MALEVOLENT CREATION müziğinde zaten yoğun şekilde hissedilen SLAYER havasıyla ilintili olarak, ağır bir Lombardo etkisi hissedilen davul kullanımı ve canlı kaydın da yardımıyla, “Dead Man’s Path”teki davullar epey etkileyici bir hâl almış. Son dönem kayıtlardaki aşırı ezici tonların aksine, Floridalı death metal gruplarında alışık olduğumuz daha tiz ve organik kayda sahip olan davulları, sırf bu sebepten daha bir sevdim.

Albümü çok fazla detaylandırmaya gerek yok aslında; “Dead Man’s Path” death metal nedir sorusuna gayet zengin bir cevap veriyor ve yeni bir şeyler yapma peşinde olmadan yıllardır death metali en gerçek şekilde yansıtan MALEVOLENT CREATION’ın gayet iyi albümlerinden biri olarak bizleri selamlıyor.

Hepsinden iyi olansa, böylesi bir albümün grubun 16 Kasım’daki konser öncesinde çıkmış olması. Konsere gelecekseniz -ki death metal seviyorsanız mutlaka gelin- yapmanız gerekeni biliyorsunuz.