Bugün piyasaya çıkan yeni SKINLEEEEEEEEEESSSS! albümünden herkese kucak dolusu abdominal dokular, bağırsaklar, şunlar bunlar.

2006′da çıkan efsane albüm “Trample the Weak, Hurdle the Dead”in ardından sessizliğe bürünen ve 9 yıl boyunca yeni bir şeyler yapacaklar mı diye bekleten New Yorklu brutal death metal grubu SKINLESS, 2 yıl kadar önceki tekrar birleşmelerinin ardından, bugün çıkardıkları yeni albümleri “Only the Ruthless Remain” ile türün önemli demirbaşlarından biri olduğunu bir kez daha gösteriyor.

SKINLESS, death metal kavramının içini ağzından taşırırcasına dolduran, katıksız bir brutal death metal grubu. Olabildiğince haşin, amansız, türün tüm gerekliliklerini yerine getiren, yarman mı yarman bir grup. Yer yer ağırlaşan, yer yer depara kalkan, tür dâhilindeki tüm silahları bir bir kullanmaktan çekinmeyen bir grup.

1998′de çıkan “Progression Towards Evil” kadrosunun yanında, Dave Matthews adlı yeni bir gitaristi de gördüğümüz “Only the Ruthless Remain”, grubun adını en çok duyurduğu albüm olan “Trample the Weak, Hurdle the Dead”in ardından geçen 9 yılda grubun hiçbir şey kaybetmediğini gösteriyor. 7 şarkı barındıran 35 dakikalık albüm, mükemmel dozda bir death metal sunuyor ve ne kursakta bir şey bırakarak, ne de daraltarak dinleyiciye tam istediğini veriyor. Grubun müziğindeki durmayan varyasyon da eklenince, “Only the Ruthless Remain” bir death metal sever için son derece doyurucu ve keyifli bir dinletiye dönüşüyor.

SKINLESS’ın “Trample the Weak, Hurdle the Dead”de de, “Only the Ruthless Remain”de de yaptığı önemli şeylerin başında, müziği tekdüzeliğe sokmamayı başarmaları ve pek çok çirkinliği çorba yapmadan sunabilmeleri geliyor. SKINLESS’ı dinlerken, adamların death metali iyi bildiklerini net şekilde anlıyorsunuz. Her bir rif üzerlerinde düşünülerek yazıldıklarını hissettiriyor; bazısı bıçak olup deşiyor, bazısı balyoz olup eziyor.

“Only the Ruthless Remain” prodüksiyon namına da çok başarılı bir albüm. Gitarların kabuk yolan tonu ve arkadaki kemikli baslar, birlikte çok haşin bir iş çıkarıyorlar. Davulda 40 yaşındaki Bob Beaulac, amiyane tabiriyle gençlere taş çıkarırken, tüm bu enstrümanlar birlikte son derece etli, organik, kulaklara ameliyat atığı dolduran bir güç sergiliyorlar.

Albümü benim için ve muhtemelen SKINLESS severler için önemli kılan başlıca konu ise, Sherwood Webber’ın MÜKEMMEL vokalleri.

“Trample the Weak, Hurdle the Dead” dışındaki tüm SKINLESS albümlerindeki vokalist olan Webber, brutal death metal konuşuyorsak bence bu işi dünyada en iyi yapan adamlardan biri. Haykırışları, guttural’in dibine vuran cicilikleri ve çiçekli şortuyla, versatil death metal vokalistliği adına gerçek bir azman Webber.

Girişiyle titreten Funeral Curse gibi şarkılarda, brutal death metalin ne denli epik yapılabileceğini adeta “öğreten” grup, albümün genelinde okkalı bir “bu iş böyle yapılır”cılığa soyunuyor ve hazır soyunmuşken dinleyicinin kulağıyla halvet olmadan da bırakmıyor. Grup “biz sadece brutal death metal yaparız aga” demeden, türün güzelliklerini ve uzanabileceği diğer tüm yan zenginlikleri de kullanarak, ortaya çok boyutlu, yer yer sanatsallığa kaçan sofistikelikte, çok zekice yazılmış bir death metal sunuyor.

“Only the Ruthless Remain” SKINLESS’ın şu noktada yapableceği en iyi albüm diye düşünüyorum. Death metalin gerginliğini, uğursuzluğunu, kazımasyonundna melodisine her anlamda yansıtan, sertleştiği anlarda acımadan düdükleyen, müthiş bir geri dönüş albümü. Benim için de bu sene dinlediğim en doyurucu brutal death metal albümlerinden biri.

Türe nispeten uzak olan ve death metalin daha evcil halini tercih eden dinleyicilere de mutlaka dinlemelerini tavsiye ediyorum, zira “Only the Ruthless Remain”, brutal death metalin güzelliklerini daha rahat görebilmeniz adına o beklediğiniz albüm olabilir.