Saçmasapanlığını yalnızca ismiyle bile vermeyi başaran BİRKERESİNDEBİRAYIYLAGÜREŞTİM’i konuk ediyoruz bugün. 8 yıl önce kurulan ve o günden bu yana her iki yılda bir düzenli olarak albüm çıkaran grup, şarkı isimleri, konserleri, müziklerinin tanımlanamaz olmasını amaçlamaları gibi çeşitli unsurlar sayesinde adını baya bir duyurdu. Böylesi bir müzik yapıp kadın vokaliste sahip olmaları, Facebook sayfalarında tür kısmına “huh?” yazmalarından bile görülebilecek liberallikleri, onları pek çok açıdan dikkat çekici kılmaya yetiyor aslında.

Farklı şeyleri bir arada kullanma ve daldan dala atlama felsefesini kendilerine kural edinen IWRESTLEDABEARONCE, bu anlayışın kendilerine sağladığı “ne yapsak olur” konseptli güvenli alan içerisinde, aklına geleni yapan bir grup profili çizdi bugüne dek. Metalcore, deathcore tabanlı, avangart ögeler içeren müzikleri, pek çoklarına deli işi gelen tavırları, onları binlerce grubun rekabet ettiği bu öne çıkma mücadelesi ettiği günümüze taşıdı.

“Hail Mary” grubun dördüncü albümü. Önceki albümlere oranla daha net bir mathcore’a sahne olan, spastik bir gitar kullanımı içeren, yer yer aşırı sertleşen, yer yer vokal tercihleri dolayısıyla kendine yabancılaştıran bir albüm. Kapağı, adı ve şarkı isimleriyle önceki işlere göre daha ciddili ve sofistike takılan “Hail Mary”, bu tavrını içeriğinde de gösteriyor. Yine de bu, IWRESTLEDABEARONCE müziğinin taviz vermek üzerine kurulu olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Çok beğendiğiniz bir bölümü arkadaşınıza gösterdiğiniz sırada giren abidik gubidik başka bir bölüm, önceki bölümle etkilenmesini istediğiniz arkadaşınız “ahah bu ne be, bunu mu seviyosun?” demesine yol açabilir.

Müziğin ciddi anlamda sert, teknik ve harbi kısımlarında THE RED CHORD’vari bir kaosa rastlamak mümkün. IWRESTLEDABEARONCE gitaristi, yapımcısı, ana adamı Steven Bradley’nin de THE RED CHORD insanı Gunface gibi birtakım güzel fikirleri var ve bunları IWRESTLEDABEARONCE yedirmeyi başarıyor. Aslında bu biraz garip bir ifade oldu, zira bu başarılamasa ortada IWRESTLEDABEARONCE diye bir grup olmazdı.

Diğer yandan, bunu yapabiliyor olmak, ortaya çıkan şeyin övgüye layık bir şey olacağı anlamına da gelmiyor. Bunun temel sebebi, bence IWRESTLEDABEARONCE’ın yaratıcılık konusunda yansıttığı kadar dolu olmaması. THE DILLINGER ESCAPE PLAN, zamanında bu işin kitabını yazan BOTCH’tan tutun da ION DISSONANCE’a kadar çeşitli örneklerini gördüğümüz bu algoritmik kafalar, IWRESTLEDABEARONCE’ın elinde deneysel olmaktan çıkıp, sadece ilginç ve değişken olmak adına ilginç ve değişken olamaya varıyor. Grup kolay bir işe girmemiş ve bu şekilde devam edebilmeleri, bu müziği pazarlayabilmeleri takdir edilesi bir şey, ancak “tamam çok ilginçsiniz, sürekli değişip duruyorsunuz” düşüncesinin altının tam olarak dolu olduğunu söylemek de zor.

Detaylara girersek, Krysta Cameron’ın bir önceki albüm öncesindeki ayrılışı ile gruba giren Courtney LaPlante’nin vokalleri, IWRESTLEDABEARONCE’ın garipliği açısından önem taşıyor. Brutal ve scream vokallerde gayet başarılı olan LaPlante, konu clean’lere geldiğimizde pek bir öne çıkarlık gösteremiyor. LaPlante’nin Cameron’a göre daha tok bir sesi var ve Cameron’ın pamuksu clean vokallerinin yarattığı kontrastı yaratamadığından, tüm bu çılgınlığın biraz daha normal olmasına neden oluyor.

“Hail Mary”; çorba olmayı bilinçli şekilde yapma yolculuğu içerisinde, yer yer bu tavrın anafikrini elinde olmadan kaçıran ve ilginçlikten çıkıp tatsız olmaya gidebilen, iyi bir müzisyenlik ve yer yer çok iyi fikirler barındıran bir albüm. Genel itibariyle de oturaklı, ağırlığını hissettiren, geyik dozu az ve ciddi anlamda sert bir çalışma.

Buna rağmen, “garip olsun yeter” düşüncesinin yaratıcılığa ve müzikaliteye zarar vermeye başladığı anların can sıkabildiği, açık fikirlilik düzeyiniz fark etmeksizin yer yer kendini yadırgatabilen, kısacası iyi anlamda da kötü anlamda da çorba bir albüm.

Ama belki onlar da bunu amaçlamışlardır.