Çeyrek asırdır death metalin bayraktarlığını yapan İsveçli Viking torunları UNLEASHED, 3 yıl önceki nefis “Odalheim”ın ardından şimdi de “Dawn of the Nine” ile kulaklarımızda. İsveç death metalini has şekilde yapan ve melodi dozunu gayet kıvamında kullanan grup; 12. albümünde kendisinden alışık olduğumuz her türlü yarmanlığı yapıyor diyerek başlayalım.

UNLEASHED, birkaç şarkısını dinlediğinizde anlayabileceğiniz üzere, her anlamda metal yapıyor. Hatta METAL yapıyor. Şarkı isimlerinden görsellerine, gitar tonundan genel yaklaşımlarına dek UNLEASHED tam bir metal grubu. 25 yıldır bu işi yapan çok deneyimli bir grubun bugün bile metal ateşini içinde yakabiliyor oluşu ve fabrikasyonlukla alâkası olmayan işler yapıyor olması, bu müziği dinleyen bizler için gerçekten de kıymetli bir durum.

“Dawn of the Nine”, alışılmış UNLEASHED tınısını yansıtan bir iş. Çok tanıdık melodi kalıplarını bir şekilde ilgi çekici şekilde kullanmayı bilen grup, melodileri riflerle iç içe geçirme konusunda tercübesini yine konuşturmuş. Tarama rifler, uğursuz atmosfer, Hedlund’un karakteristik vokali, müthiş bir davul performansı ve alışık olduğumuz Kuzey temaları.

Bu Kuzey temaları, zaman zaman grupları belli müzikler içine hapsedebiliyor ve UNLEASHED’de de durum pek farklı değil, ancak grup bunu samimi ve ilgi çekici şekilde yapmayı beceriyor. Albümde irili ufaklı pek çok taze, ilgi çekici fikir var ve bu sayede şarkıların hepsi bir şekilde karaktere bürünebiliyorlar. Albümü 6., 7. dinlemelerimde bile sıkılmadan ve her şarkıyı birbirinden ayrıştırarak dinleyebilmiş olmam, bunu rahat şekilde söylememi sağlıyor. Tüm müzikte hissedilen kötücül ve bilinçli düzeyde leşlik, “Dawn of the Nine”daki tek steril şeyin solo gitar tonu olmasını sağlıyor. Bu kontrast müziği çok iyi besliyor ve sert kısımları daha sert, pamuksu solo tonunu daha da şeker gibi yapıyor. Aynı durumu DISMEMBER’dan da hatırlıyoruz elbet.

Bunun dışında, aralara giren minik ama buz gibi arpejler, armonilendiğinde ortamı epiklikten geberten gitarlar, dediği her kelime tane tane anlaşılan çok başarılı Johnny Hedlund vokali; UNLEASHED’i ve dolayısıyla “Dawn of the Nine”ı başarılı yapmaya yetiyor.

Bu başarıyı asıl pekiştiren şey ise; grubun gayet bilindik bir müziği, gayet bilindik bir tema çerçevesinde sunuyor olmasına rağmen ortaya taze bir iş çıkarabilmiş oluşu. Belki eski UNLEASHED hırpaniliği 45 dakika boyunca kulaklarımıza dolmuyor, ancak ortada bir sakinleşme, yumuşama falan da yok. “Dawn of the Nine” kaliteli bir death metal ihtiva ediyor. Hepsinden önemlisi, atmosfer barındırıyor, görkemini hissettiriyor ve bilen adamlar tarafından yaratıldığını ortaya koyuyor.

Kanımca UNLEASHED’in tüm kariyerindeki en güzel anlardan bazılarını da barındıran “Dawn of the Nine”, 2015 içinde dinlediğim en iyi death metal albümlerinden biri olmakla kalmıyor, grubu canlı izleyeceğimiz Ağustos’un ilk günlerini de daha bir iple çekmeme neden oluyor. “Dawn of the Nine”ı, “konserde izleyeceğiz, bari şarkılarına bakalım da konserde kulak aşinalığımız olsun” diye kekoluk yaparak değil, taş gibi bir death metal albümü dinlemek adına dinleyin. Çeyrek asırlık tecrübeyi böyle taze ve içten sunabilmek kolay iş değil.