Son 10 yılda neredeyse tüm kuralları değişen müzik dünyasında, bu değişime ayak uyduranların yola devam edip, uyduramayanların geride kalması kaçınılmazdı. Özellikle de müzisyene daha çok işin düştüğü, şirket desteklerinin ana akım sanatçılar kadar olmadığı ve DIY anlayışının pek çok türe göre göre daha oturmuş olduğu metal piyasasında, olan biteni takip eden, hatta olacakları tahmin eden ve buna göre davranan grupların, kafası çalışan açık görüşlü ve tutkulu müzisyenlerin öne çıkması gayet normaldi.

Bu minvalde düşünüldüğünde ve günümüzdeki konumuna bakıldığında, bana göre PERIPHERY son 10 yılın en başarılı gruplarından biridir. Yaptıkları müzik herkese göre olmayabilir; biliyoruz ki PERIPHERY müziğine bayılanlar da var, bu müzikten nefret edenler de. Ancak günümüz şartları, kaynakların doğru kullanılması, müzisyenlerin kendilerini geliştirmesi, iyi sunması, sosyal medya gibi konular düşünüldüğünde, PERIPHERY adeta her şeyi doğru yapan bir grup profili çiziyor.

“Periphery”, PERIPHERY’nin 2010 yılında çıkan ilk albümü. Kapağından grup logosuna, barındırdığı müzikten grubun yenilikçi tavrına kadar, her şeyiyle nevi şahsına münhasır bir iş olduğu ortada olan bu albüm ile grup, sürekli yeni materyaller sundukları, durmadan turladıkları, çeşitli ödüller aldıkları, eğitim atölyeleri düzenledikleri, imzalı gitarlar, ekipmanlar çıkardıkları ve adeta her bir elemanın alanında yıldızlaştığı, durmak bilmeyen bir üretkenlik sürecine girdi.

Albüm, elbette ki Misha Mansoor’un BULB projesinden köklenmiş ve o tek kişilik proje için yazılan materyallerin kullanılmasıyla ortaya çıkmıştı. MESHUGGAH, John Petrucci ve sevenstring.org forumlarındaki muhabbetlerle filizlenen bu sound, Mansoor’un prodüksiyon merakı ve bu konudaki yeteneği sayesinde kısa sürede farklı bir boyuta taşındı ve hepimizin bildiği djent kavramı ortaya çıktı. MESHUGGAH sound’unun daha melodik, ambient, clean vokalli bir hali olarak evrilen bu akım, okyanusun diğer tarafında da Acle Kahney ve sonradan kuracağı TESSERACT ile gün yüzüne çıkarken, basın ve dinleyiciler tarafından da progresif metalin yeni yüzü olarak sunuldu. Hepsinden öte, bu durum home studio/home producer olayına tavan yaptıran önemli bir yansımayı da beraberinde getirdi.

Artık isteyen herkesin, kolayca ulaşılabilen birtakım araçlarla albüm yapabileceği gerçeği müzik dünyasında hızla kanıksanırken, bu olaya ön ayak olan kişinin Misha gibi ileri görüşlü ve kafası çalışan biri olması, BULB’ın daha ortada hiçbir fiziksel ürün yokken, sadece sıklıkla yayınladığı şarkılar sayesinde çok geniş bir kitle tarafından bilinmesini sağladı. Bu sayede, PERIPHERY’nin ilk albümü, piyasaya çıktığı hafta Bilboard 200 listesine 128 numaradan girmeyi başardı.

Bunu başarmış olmak bile, Misha’nın oyunu ne kadar iyi anladığının ve çok doğru işler yaptığının açık bir kanıtı.

Albüme bakarsak, elbette ki “Djent 101″ gibi bir durumla karşılaşıyoruz. Türün, ya da türden ziyade bu sound’un tüm unsurları, olmazsa olmazları, hepsi “Periphery”de kendilerine yer buluyorlar. MESHUGGAH’nın poliritmik müziğinin üstüne, bununla kontrast oluşturacak türde clean vokaller de ekleyen ve yine MESHUGGAH’nın aşırı duygusuz ve olabildiğince müthiş mekanikliğini, daha kolay benimsenir ve eşlik edilir kılan sevimli bir üslupla sunan bu sound, elbette ki önü alınamaz şekilde benimsendi ve hepimizin bildiği gibi günümüzün en revaçtaki müzikal akımlarından biri haline geldi.

Sonradan çıkacak kayıt ekipmanlarıyla daha da güçlenen PERIPHERY sound’u düşünüldüğünde, sonraki albümlere oranla “Periphery”nin nispeten soğuk bir gitar tonu olduğunu söyleyebiliriz. 73 dakikalık albümde, grubun en büyük hitlerinden biri olan Icarus Lives! ve djent’in sadece 7-8-9 telli “gag gı gag gag gı gagag” olmadığını göstermeye çalışan Jetpacks Was Yes gibi grubun hayranlarınca pek sevilen şarkılar var. Albümün baştan sona sürükleyici olup olmadığı tartışılabilir, zira 73 dakika böylesi belirli karakteristikleri olan bir müzik için fazlasıyla uzun bir süre ve bir yerden sonra kimileri için yorucu ve kendini tekrar eder hale gelebilir. Onun dışında, djent’in tüm karakteristiklerinin belirlendiği ilk albüm olarak da görülmesi dolayısıyla elbette ki önemli bir albüm.

Dediğim gibi, türü sevin ya da sevmeyin, PERIPHERY’nin yaptığı cidden önemli şeyler var ve “Periphery” de, yıllar sonra 2000′ler metaline bakıldığında adı mutlaka anılacak çalışmalardan biri.