pasifagresif’in açıldığı gün olan 8 Haziran 2009′da anasayfada olan albümün yeni kritiğinden merhaba. O sırada kadroda olan ve “Wrath” kritiğini yazan arkadaşın isteği üzerine, bir süre önce yazıyı siteden kaldırmıştık. Bu da bana albümü yazma fırsatı verdi. İyi ki de verdi, çünkü “Wrath”le ilgili diyeceklerim var.
2000-2005 arası benim için metal namına çok hareketli ve verimli geçse de, bu süre zarfında en çok dinlediğim, en sevdiğim birkaç gruptan biri tartışmasız LAMB OF GOD’dı. “New American Gospel“la gruba bağlanmış, “As the Palaces Burn“ü dinlediğim en iyi albümlerden biri olarak görmüş, “Ashes of the Wake” ile de LAMB OF GOD’ı hayatımın grupları arasına sokmuştum. Ardından gelen “Sacrament” ile grup benim için “eh” bir adım atsa da, sonuçta LAMB OF GOD, LAMB OF GOD’dı.
2009′a geldiğimizde LAMB OF GOD manyakçasına büyümüş, METALLICA’nın altında turlar hale gelmiş, kariyerine 2000′lerde başlamış en büyük Amerikalı metal grubu konumundaydı (BURN THE PRIEST’i saymayalım). Bu durumdaki bir grup olarak, “Wrath”in çıktığı hafta 68.000 adet satarak Billboard’a 2 numaradan girmesi, metal adına büyük bir adımdı. Peki “Wrath” gerçekten de bu etkileyici durumun altından kalkabiliyor muydu?
Albümden önce yapılan açıklamalar, böylesine büyüyen ve Sony gibi dev bir müzik şirketinin kanatları altına giren bir grubun biraz olsun evcilleşmesini bekleyenlerin babayı alacağını gösterir nitelikteydi. Chris Adler “Bizden beklediğiniz şeyi yapmayacağız,” derken, Mark Morton ise “Normalde yapacağımızın tam tersini yaptık; kulağa mükemmel gelen şarkıları albümden çıkardık. “Wrath”ın steril ve uslu olmasını istemiyoruz, bu albüm çiğ ve saldırgan olacak,” diyordu.
Gerçekten de öyleydi. Grup, “Wrath”ten çıkan ilk single olarak, adeta blast beat’le başlayan ve grubun önceki single’larına oranla hit potansiyeli bir hayli düşük Set to Fail’i seçiyor, albümün kelimenin tam anlamıyla tavizsiz olmasını istediklerini her açıdan hissettiriyordu.
Dahası, Randy Blythe’ın albümün açılışı olarak seçtiği sözler;
“İkiyüzlüleri cezbeden damlalar akıtan hasta memelere sahip, sağılmaya hazır kutsal bir inek Ölümüne dövülmüş, rahatı yerinde olanlar hiç durmadan bariz olanı tekrarlayıp duruyorlar…”
şeklindeydi. Bu sözler öylesine sertti ki, grubun geri kalanı Sony’yi kızdırmamak adına bu dizelerin kullanılmamasını istemişti. Randy tabii ki bunu kabul etmemiş ve ne yapıp edip albümü bu şekilde başlatmıştı. Aynı şarkıda;
“Zamanında hayat verenler şimdi vebanın pençesinde; kuzu, içi kurtçuklarla dolmuş halde yatıyor; kör edilmiş, ağzı kapatılmış, ihanete uğramış…”
diyerek, Randy adeta müzik şirketlerine, tüm endüstriye daha ilk saniyeden geçirmeyi seçiyordu. Zamanında PANTERA’nın büyüdükçe, popülerleştikçe hep daha sertleşip orta parmağını daha yukarıya kaldırması gibi, LAMB OF GOD da “büyük şirkete geçtiler, şimdi davayı satarlar” diyenleri yanıltmakla kalmıyor, adeta işe girdiği ilk gün patronunun anasına sövmeyi seçiyordu.
“Wrath”e baktığımızda, bu “sikerler” duruşunu net şekilde görüyoruz. Çiğ, direkt, agresif, yırtıcı, metal dünyasının sevdiği tabirle “tavizsiz” ve hakikaten bir duruş sergilediğini düşündürtecek düzeyde sivri bir albüm var karşımızda. Böyle bir albümün ilk haftasında 68.000 satıp Billboard’a 2. sıradan girmesiyse, metal adına büyük, LAMB OF GOD adınaysa daha büyük bir adım. Grup adeta büyük bir şirketle anlaşmış olmalarının bir sonraki albümlerini listeerde tepeye çıkaracağını ve çok satacağını tahmin edercesine, “Madem bu albüm her türlü çok satacak, en tepelere çıkacak, o zaman biz de olabilecek en metal, en sert, en acımasız şeyi yapalım, bu müziğin gerçek yüzünü, olması gereken duruşunu gösterelim,” dercesine kurgulamış “Wrath”i.
Albümde önceki albümlere, özellikle de “As the Palaces Burn” ve “Ashes of the Wake”e oranla çok daha az hit potansiyelli şarkı var. Daha küçük bir şirketteyken Walk With Me in Hell gibi, Redneck gibi hoşa gitmesi amaçlanır gibi hissettiren şarkılar yapan grup, dev bir müzik şirketine geçince birden BURN THE PRIEST günlerini dahi anımsatan olaylara girmiş, Contractor gibi ticari anlamda ve şirket gözünde neredeyse hiç pazarlanabilirliği olmayan bir şarkı yapmış. Şahsen, albümü müzikal anlamda LAMB OF GOD’ın o güne kadarki en zayıf çalışması olarak görsem de, tavır olarak her türlü övgüyü hak eden bir iş olduğu da kabak gibi ortada.
In Your Words, Grace, Broken Hands ve Choke Sermon albümdeki favorilerim. Diğer şarkılar da sağlam işler, ancak favorilerim de dâhil hiçbir şarkının LAMB OF GOD’ın eski hit’lerinin yanına yaklaşamadığını düşünüyorum. “Wrath” akılda kalıcılık ve uzun süre dinlenebilirlik adına, e tabii büyük oranda da kanıksadığımız LAMB OF GOD sound’u çerçevesinde orta karar bir albüm.
“Resolution“ın bu unsurlar dâhilinde “Wrath”in de gerisinde olduğunu düşündüğüm göz önünde bulundurulduğunda, LAMB OF GOD’ın bir sonraki albümünde kendine gelip eski heyecanını tekrar yaşatması, en büyük dileğim.
Kadro Randy Blythe: Vokal
Mark Morton: Gitar
Willie Adler: Gitar
John Campbell: Bas
Chris Adler: Davul
Şarkılar 1. The Passing
2. In Your Words
3. Set to Fail
4. Contractor
5. Fake Messiah
6. Grace
7. Broken Hands
8. Dead Seeds
9. Everything to Nothing
10. Choke Sermon
11. Reclamation
12. We Die Alone (Bonus)
13. Shoulder of Your God(Bonus)
14. Condemn the Hive (Bonus)
Lamb Of God ın bütün albümlerini dinledim ve kanımca Wrath en güzel albümü hem teknik açıdan hem de lamb of god agresifligini dibine kadar yansıtması açısından 7.5 bana göre az kalır.
Çok iyi bir kritik olmuş eline sağlık,albümün genel özelliklerinden bahsetmek yerine her zamanki gibi çok iyi tespitler yapmışsın
O degilde Randy nin şu Çek Cumhuriyeti`ndeki konserde seyircinin ölümüne sebebiyet verme davasının acitasyonunu yapmasına çok uyuz oluyorum, her ne kadar kendisini kisilik ve müzisyenlik olarak takdir etsem de olayı çok abartıyor bence
Abi en ideal puanı vermişsin. Bence de 7.5′luk bir albüm ve Resolution vasat bir albümdü. Ona 6 buna 7.5.
Açıkçası Lamb of God’ın yine yardırmalı bir albüm yapacağından şüphem yok. Ama lütfen sadece yardırmalı olmasın artık. Çünkü isteseler senede 3-5 tane Resolution gibi albüm yaparlar. Lamb of God dinlerken sadece headbang yapmak istemiyorum. As the Places Burn’un vuruculuğu; Ashes of the Wake’in sikiciliği; evet bunlar gibi albümler istiyorum. Adamlar 50-60 yaşlarına gelmiş olsa, kariyerlerinin son demlerini yaşıyor olsa, böyle bir beklentim olmayacaktı. Ama daha gençler. Ve yaratıcılık, sikicilik Lamb of God’ta fazlasıyla var. Lamb of God’tan çok daha iyi şeyler beklemek bence LOG fanlarının en büyük hakkı. Kendileri milenyumdan sonra, dünyada patlama yapan en büyük grubu. Bu ünvanlarına yakışır bir albüm yapmalılar. Ne yalan söyleyeyim büyük bir umudum yok, ama yaparlar mı? yapabilirler bu kapasite onlarda var. Keşke Enemy of God’ın yarattığı etki seviyesinde bir albüm yapsalar da tokat gibi çarpsa bizleri.
@Deniztalha, o güne dek yazdığı ilk kritik olduğu için sonradan beğenmemiş yazdığı şeyi, amatör bulmuş, o yüzden de sitede durmasını istemedi ve kaldırmamı rica etti.
@Ahmet Saraçoğlu, hem site adına hem kendi adıma çok mantıklı bir karar almışım. Hele hele bu kritiği okuyunca daha da mantıklı geldi aldığım karar. Eline sağlık hacı.
@Ugur, in your words dinlerken albümün kritiğine bakayım diye girdim, aşağı inerken tam şarkının o kısmında bu yoruma denk geldim. hayat bu tesadüflerle güzel…
En sevdiğim LoG şarkılarından “Contractor” ve “Set to Fail”ı barındırdığı için bu albüme karşı iyi anlamda bir önyargım olmuştur hep. Contractor’ın ikinci kısmındaki gazı hayatımda çok az şeyden almışımdır zira, hâlâ her dinleyişimde birdenbire başlıktaki gibi “sikerler” diyerek koşmaya başlayasım geliyor ahah. Bunlara rağmen yine de oldukça adil bir puan olduğunu düşünüyorum, ellerine sağlık abi.
As the Palaces Burn, Ashes of the Wake, Sacrament ve Wrath albümleri arasında uçuk farklar olduğunu düşünmüyorum. yarımşar, çeyrekşer puan fark eder gözümde. hepsi çok çok iyi albümler. New American Gospel’i de baya severim mesela, ancak LoG soran birine tavsiye etmem. fazla ilkel. Resolution ise grubun ilk ve tek vasat icraatı bence. hatta şöyle bir puanlama yapayım:
dinlediğim ilk LOG albümüdür WRATH ve yeri ayrıdır, ki ilk dinlediğimde bu adamlar daha ne yapsın ki falan dediğimi hatırlıyorum. hatta yanımda kötülerlerdi de ateşli bi şekilde savunurdum. şimdi tüm albümlerini dinlemiş bi şekilde yorumlarsam bi as the palaces burn veya ashes of the wake değil. ama dinlenilesi bi albüm.
Şimdi Wrath’i dinliyorum inanılmaz hayvani şarkılar yazmışlar ve New American Gospel’dan sonra en sert sound bu albümde. Contractor’ın 02:21′inci saniyesinde başlayan hayv(s)anatsal kısım kadar yıkıcı kısım duymadım başka parçalarında yeminle.
Intro olan The Passing’i saymazsak ilk 4 parçadan yalnızca In Your Words hoşuma gidiyor ve albüm Grace’ten itibaren güzelleşmeye başlıyor ilk yarısı da ikinci yarısı ayarında olsaydı puanım 9 olurdu ama şu haliyle en fazla 7 veriyorum.
O Set to Fail’in girişi ne lan öyle, tatatatatatatata hayatımda duyduğum en iyi şarkı girişlerinden biri, o baterinin o tonlarına hastayım, Chris o bagetleri kafama vursa acımaz.. Favori LoG albümüm Ashes Of The Wake, o albümdeki kadar etkileyici değil belki şarkılar ama Sacrament’dan sonra ileri bir adım olarak görüyorum bu albümü. Neyse tatatatatatatatatata…
7.5 mu 👀 Holy fuck ! Tövbe de ağam çarpılırız . Fake Messiah , Broken Hands, Set to Fail ,Reclamation , Grace boru mu bunlar . Sadece bunlar için bile 100000000000000 verilir hakikaten de ismi gibi saf öfke olan bu albüme .
(8.36/10, Toplam oy: 92)
Loading ...
Lamb Of God ın bütün albümlerini dinledim ve kanımca Wrath en güzel albümü hem teknik açıdan hem de lamb of god agresifligini dibine kadar yansıtması açısından 7.5 bana göre az kalır.
Çok iyi bir kritik olmuş eline sağlık,albümün genel özelliklerinden bahsetmek yerine her zamanki gibi çok iyi tespitler yapmışsın
O degilde Randy nin şu Çek Cumhuriyeti`ndeki konserde seyircinin ölümüne sebebiyet verme davasının acitasyonunu yapmasına çok uyuz oluyorum, her ne kadar kendisini kisilik ve müzisyenlik olarak takdir etsem de olayı çok abartıyor bence
7,5 az bu albüme.
Abi en ideal puanı vermişsin. Bence de 7.5′luk bir albüm ve Resolution vasat bir albümdü. Ona 6 buna 7.5.
Açıkçası Lamb of God’ın yine yardırmalı bir albüm yapacağından şüphem yok. Ama lütfen sadece yardırmalı olmasın artık. Çünkü isteseler senede 3-5 tane Resolution gibi albüm yaparlar. Lamb of God dinlerken sadece headbang yapmak istemiyorum. As the Places Burn’un vuruculuğu; Ashes of the Wake’in sikiciliği; evet bunlar gibi albümler istiyorum. Adamlar 50-60 yaşlarına gelmiş olsa, kariyerlerinin son demlerini yaşıyor olsa, böyle bir beklentim olmayacaktı. Ama daha gençler. Ve yaratıcılık, sikicilik Lamb of God’ta fazlasıyla var. Lamb of God’tan çok daha iyi şeyler beklemek bence LOG fanlarının en büyük hakkı. Kendileri milenyumdan sonra, dünyada patlama yapan en büyük grubu. Bu ünvanlarına yakışır bir albüm yapmalılar. Ne yalan söyleyeyim büyük bir umudum yok, ama yaparlar mı? yapabilirler bu kapasite onlarda var. Keşke Enemy of God’ın yarattığı etki seviyesinde bir albüm yapsalar da tokat gibi çarpsa bizleri.
29.05.2016
@saw you drown, genç dediğin adamların hepsi 40-45 yaşlarında, çok da genç sayılmazlar yani
ben bunu itiraf kısmına yazsam da olur herhalde.
Lamb of God’ın yaptığı her albümü bir öncekinden daha çok seviyorum. Bunun da sondan ikinci albümü olduğu düşünülürse…
Ben eski incelemeyi yazan arkadaşın neden kaldırılmasını istediğine takıldım. O yüzden kritiği okuyamadım
20.04.2015
@Deniztalha, o güne dek yazdığı ilk kritik olduğu için sonradan beğenmemiş yazdığı şeyi, amatör bulmuş, o yüzden de sitede durmasını istemedi ve kaldırmamı rica etti.
20.04.2015
@Ahmet Saraçoğlu, hem site adına hem kendi adıma çok mantıklı bir karar almışım. Hele hele bu kritiği okuyunca daha da mantıklı geldi aldığım karar. Eline sağlık hacı.
Lamb Of God hayvan gibi grup. Wrath öküz gibi albüm. Broken Hands hükmeder. Bu kadar.
In Your Words’un 3.24′den sonra başlayan Opethimsi kısmı <3
08.04.2017
@Ugur, in your words dinlerken albümün kritiğine bakayım diye girdim, aşağı inerken tam şarkının o kısmında bu yoruma denk geldim. hayat bu tesadüflerle güzel…
En sevdiğim LoG şarkılarından “Contractor” ve “Set to Fail”ı barındırdığı için bu albüme karşı iyi anlamda bir önyargım olmuştur hep. Contractor’ın ikinci kısmındaki gazı hayatımda çok az şeyden almışımdır zira, hâlâ her dinleyişimde birdenbire başlıktaki gibi “sikerler” diyerek koşmaya başlayasım geliyor ahah. Bunlara rağmen yine de oldukça adil bir puan olduğunu düşünüyorum, ellerine sağlık abi.
7.5 hakkaten çok az bu albüme. Zirvelerde bir albüm.
As the Palaces Burn, Ashes of the Wake, Sacrament ve Wrath albümleri arasında uçuk farklar olduğunu düşünmüyorum. yarımşar, çeyrekşer puan fark eder gözümde. hepsi çok çok iyi albümler. New American Gospel’i de baya severim mesela, ancak LoG soran birine tavsiye etmem. fazla ilkel. Resolution ise grubun ilk ve tek vasat icraatı bence. hatta şöyle bir puanlama yapayım:
AtPB 10/10, AotW 9,5/10, Sacrament 9/10, Wrath 9/10, NAG 7,5/10, Resolution 6,5/10.
dinlediğim ilk LOG albümüdür WRATH ve yeri ayrıdır, ki ilk dinlediğimde bu adamlar daha ne yapsın ki falan dediğimi hatırlıyorum. hatta yanımda kötülerlerdi de ateşli bi şekilde savunurdum. şimdi tüm albümlerini dinlemiş bi şekilde yorumlarsam bi as the palaces burn veya ashes of the wake değil. ama dinlenilesi bi albüm.
Şimdi Wrath’i dinliyorum inanılmaz hayvani şarkılar yazmışlar ve New American Gospel’dan sonra en sert sound bu albümde. Contractor’ın 02:21′inci saniyesinde başlayan hayv(s)anatsal kısım kadar yıkıcı kısım duymadım başka parçalarında yeminle.
Intro olan The Passing’i saymazsak ilk 4 parçadan yalnızca In Your Words hoşuma gidiyor ve albüm Grace’ten itibaren güzelleşmeye başlıyor ilk yarısı da ikinci yarısı ayarında olsaydı puanım 9 olurdu ama şu haliyle en fazla 7 veriyorum.
O Set to Fail’in girişi ne lan öyle, tatatatatatatata hayatımda duyduğum en iyi şarkı girişlerinden biri, o baterinin o tonlarına hastayım, Chris o bagetleri kafama vursa acımaz.. Favori LoG albümüm Ashes Of The Wake, o albümdeki kadar etkileyici değil belki şarkılar ama Sacrament’dan sonra ileri bir adım olarak görüyorum bu albümü. Neyse tatatatatatatatatata…
7.5 mu 👀 Holy fuck ! Tövbe de ağam çarpılırız . Fake Messiah , Broken Hands, Set to Fail ,Reclamation , Grace boru mu bunlar . Sadece bunlar için bile 100000000000000 verilir hakikaten de ismi gibi saf öfke olan bu albüme .
24.05.2021
@Negro Lupus, 7.5 bence de biraz haksızlık. Taş gibi albümdür.
Çook çook muhteşem bir abimizsin sen. Elimizin altında dur.
TATATATATATATATATATATATA…