ENSIFERUM çok eğlenceli bir grup. Tıpkı ELUVEITIE veya KORPIKLAANI gibi lokal rock/metal barınıza gidip müzik kutusunda patlatabileceğiniz birçok şarkısı olan ENSIFERUM’un aslında hep arka planda kalan bir yönü var: Müzikal değerleri. Her ne kadar hep tipik Fin müziği çizgisinde işler yapmış olsalar da grubun şu ana kadar çoğunlukla kaliteli işler ortaya koymuş olduğunu düşünüyorum. “From Afar” hayatımda dinlemiş olduğum en iyi albümlerden biri, ayrıca “Victory Songs“u seven 10 kişiden biriyim. Fakat çoğunluk da katılacaktır ki, 2012’de çıkarmış oldukları “Unsung Heroes” grup için geriye atılan bir adımdı. Bırakın ilk albümleri, ondan önceki albümlerdeki ruh bile yoktu. İyi birkaç an dışında ileride pek de yüzüne bakılmayacak bir albümdü. Ama bu kadar yermek yeter.
Yeni albüm haberi geldi. Ardından albümle aynı isimli parçanın yayınlanmasıyla beraber yine şüpheye düşmeye başladım, çünkü single olarak yayınlanan bir şarkı için yine gereken gazı tam olarak vermiyordu. Klibin siyah beyaz olması da duruma pek katkı sağlamıyordu. Yine de daha ilk şarkıdan yargılama yapmadım, ayrıca önceki albümden kesinlikle daha iyi olacağına emindim. Öyle de oldu: “One Man Army” kesinlikle ENSIFERUM’a yaraşır bir albüm.
Albümü açtığım gibi jenerik bir şeyler çıkmamasını ummaya başladım, fakat bu önyargılı yaklaşımım çok uzun sürmedi. Zira oldukça keyifli bir intro sonrası “Axe of Judgement” yüzüme kum torbasıymışçasına vurdu. Gittikçe de daha iyi bir hâl almasıyla beraber (senfonik kısım ve davullar) albümü tamamen dinlemeden önce o şarkıyı dinledim. Ortada ilk dönemlerdekine benzer inanılmaz bir ruh gördüm ve bu oldukça hoşuma gitti. Güzel tarafıysa bu ruhun albüm boyunca hiçbir zaman varlığını kaybetmemesi: Bazen sakinleşmesi, bazen azalması, ama temelinde hiç kaybolmaması. Özlediğim ENSIFERUM’u çok geçmeden tekrar dinlemek bu yüzden beni çok sevindirdi.
Albümdeki normal şarkıların yanında “Neito Pohjolan” isimli klasik ENSIFERUM hareketi var: Tamamı Fince akustik taverna şarkısı. Hatta bonus şarkılara girecek olduğumuzda ciddi ciddi ismi “Bonus Song” olan bir şarkı var ve grubun bugüne kadar yazdığı en “şebek” şarkı. Bunu kesinlikle kötü anlamda söylemiyorum, zira grup yaptıkları müziğin aldığı genel tepkilerin o kadar farkında ve eğlenmeyi o kadar iyi biliyor ki şarkıda ortaya “Kiki diki bang bang” gibi sözler ortaya çıkıyor. Başlarda thrash metale selam çakıp sonlarda gitgide epikleşen albümde bir de böyle bir bonus şarkı olduğunda insanın daha fazla şey isteyesi gelmiyor. Albümdeki agresif ve eskisi gibi heyecanlı ruhun yanında herkese de bir şekilde hitap edebilecek oldukça fazla şey var. Her şeyden biraz koyan ENSIFERUM bunu yaparken ne kendilerini kaybediyor, ne de ortaya karışık bir şey koyuyor.
Albüm dolu dolu ve bu yüzden çok daha kez dinlenecek seviyede. Fakat kulağa yine de bir şeyler sırıtıyor ve bu etkiyi yaratan davullardan başka bir şey değil. Önceki albümlerdeki tonlar da bu davul tonundan uzak olmasa da davullar kulağa gereğinden fazla batıyor. Özellikle de kickler hızlı anlarda çok sırıtıyor. Bunun yanında davul sesinin genel olarak yüksek olması, gitar ve vokalin yeterince duyulmaması gibi faktörler de çok olmasa da dinleme keyfinden bir miktar alıyor. Epik anlar dışında da vokalin gerektiği kadar yüksek olmaması anlamadığım bir durum, zira Petri’nin vokalini kaybetmeye başladığını henüz düşünmüyorum. Muazzam bir vokal performansı olmadığını kabul etmek gerek, fakat yine önceki albümden daha iyi ve konserlerde hâlâ seyirciye aklını yedirebiliyor. Dolayısıyla bunun geçici olduğunu ve bir sonraki albümde eskisinden de iyi bir vokal performansı göreceğimizi düşünüyorum.
“One Man Army” ENSIFERUM’un çıkarmış olduğu en iyi albümlerden biri olmaya şimdiden aday ve grubun bununla da yetinmeyeceğini düşünüyorum. Her ne kadar türlerinde çoktan büyük bir grup olsalar da bu albüm ENSIFERUM için birçok şeyin başlangıcı gibi geliyor. Bu albüm grup için çok daha iyi bir yola adım olabilir; bu adımın kesinlikle tanıklık edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Kapağa ve albüm ismine bakıp “meh” demiş olabilirsiniz, ama albüm bittiğinde “EARRGHH” gibi abartılı bir bağırmalı müzik dinleyicisi tepkisi vermeniz de oldukça muhtemel.
Kadro Petri Lindroos: Vokal,gitar
Markus Toivonen: Gitar
Sami Hinkka: Bas, vokal
Janne Parviainen: Davul
Emmi Silvennoinen: Klavye
Şarkılar 1. March Of War
2. Axe Of Judgment
3. Heathen Horde
4. One Man Army
5. Burden Of The Fallen
6. Warrior Without A War
7. Cry For The Earth Bounds
8. Two Of Spades
9. My Ancestor’s Blood
10. Descendants, Defiance, Domination
11. Neito Pohjolan
Albüm gerçekten süper olmuş,Unsung Heroes gibi bir albüm geleceğini de düşünmüyordum.Unsung Heroes’ta bana göre kötü bir albüm değildi hatta ilk çıktığı günlerde çok dinlemiştim,sevmiştim albümü ama taa ki bu albüm gelene kadar!!
Unsung Heroes albümünün ne kadar tatsız,ruhsuz bir albüm olduğunu bu albümü dinleyip anladım.Unsung Heroes albümüne oranla bayağı bir gelişme olmuş Ensiferum’da ve bu gelişmeyi de önceki ve yeni albümü dinleyen biri hemen anlayacaktır.
Yeni albümdeki şarkılara gelirsek;
Albümde hiç bir şarkı kötü değil,her şarkının hatırlanacak,akılda kalıcı,güzel bölümleri var.
Favorilerim ise;Heathen Horde,Warrior Without a War ve Descendants, Defiance, Domination
Two of Spades ve Cry For the Earth Bounds parçaları da çok iyi.
Albümdeki bateri tonu bence hiç kötü değil ama kickler devreye girince diğer enstrumanların önüne geçiyor.
Ensiferum tekdüzeleşmeye başladığına en çok üzüldüğüm gruplardan bir tanesiydi. Sırf Iron albümü hatrına yaptıkları her şeye şans verip dinliyorum ama artık hiç sevemiyorum.
Bu albümü hala dinleyemedim ancak sevgili Baybora ve site okurlarından Onur Toptaş baya sevdiği için ben de müsait bir zamanda oturup dinleyeceğim. Kritikten edindiğim izlenime göre seveceğim gibi de duruyor. Eline sağlık krdşm.
“Yazı gelse de albümü biraz yersem” diyordum, geldi.
Ne yazık ki pek beğenmedim ben. Hoşuma giden bölümler olsa da 53 dakikanın büyük çoğunluğunu ekşimiş bir surat ifadesiyle geçirmiştim. Özellikle davul sound’unun beni baya rahatsız ettiğini hatırlıyorum. 2 kez döndürdüm, belki daha sonra bir şans daha vermem gerekiyor ama şu an benim için 5/10′luk bir albüm.
Açıkcası petri geldiğinden beri victory songs ve from afar gibi guzel albumler cıkardı ensiferum ama unsung heroes ve bide bu olmadı jari nin verdiği ruh yok o duygular diye sormak istiyorum ama bu album genel olarak unsung heroes dan daha iyi vs ve fa dan kötü olmus sanırım ensiferum için bir geçiş dönemi olma yolunda ilerliyo bakalım albume notum 7
Çok başarılı ve Ensiferum’a yaraşır bir geri dönüş albümü olmuş. Kritikte verilen not da bana göre doğru. Ben de “Ensiferum” ve “From Afar’dan sonra bu albüme 8 verirdim. Kritik için eline sağlık Bora.
Albümü ya da kunsiferum’u sevmeseniz bile “axe of judgement” tam bir thrash/folk/sdm klasiği olmuş. Mutlaka dinleyin. Heathen Horde, Two of Spades ve One Man Army de albümün bana göre öne çıkanları. Ve Bora’nın da dediği gibi bonus şarkılar bayağı eğlenceli.
(Ayrıca üstteki yorumlara binaen naçizane, Ensiferum’a başlama albümünün bu olmadığını belirtmek isterim. İlk albüm ya da Iron’la başlayın folks.)
Albümden hiç beklentim yoktu ama baya ters köşe oldum. Kötü kapağına, albüm adının vasatlığıyla yarışan kimi şarkı isimlerine rağmen cidden iyi albüm. Baybora’nın güzel bir şekilde açıkladığı gibi her telden şarkılar var ama neyse ki çorbaya dönmemiş.
Ensiferum, Petri geldiğinden bu yana sırayla bi vasat, bi iyi albüm yapıyor. Umarım sonraki işleri de vasat olmaz
Ensiferum’un hiçbir albümünü öyle aman-aman sevmemiştim. En fazla bir kaç şarkı yani. Ancak bu albümü baya tuttum. Her tattan şarkı var albümde, özellikle “Descendants, Defiance, Domination” şarkısının epicliyine bayıldım. Baya kılıcımı, kalkanımı alıp, savaşa gidesim geldi. Eylülde gelecek yeni albüm öncesi iyi bir hazırlık oldu bu bana. Umarım yeni albüm de en az “One Man Army” kadar heyecanverici bir albüm olur.
Loading ...
Albüm gerçekten süper olmuş,Unsung Heroes gibi bir albüm geleceğini de düşünmüyordum.Unsung Heroes’ta bana göre kötü bir albüm değildi hatta ilk çıktığı günlerde çok dinlemiştim,sevmiştim albümü ama taa ki bu albüm gelene kadar!!
Unsung Heroes albümünün ne kadar tatsız,ruhsuz bir albüm olduğunu bu albümü dinleyip anladım.Unsung Heroes albümüne oranla bayağı bir gelişme olmuş Ensiferum’da ve bu gelişmeyi de önceki ve yeni albümü dinleyen biri hemen anlayacaktır.
Yeni albümdeki şarkılara gelirsek;
Albümde hiç bir şarkı kötü değil,her şarkının hatırlanacak,akılda kalıcı,güzel bölümleri var.
Favorilerim ise;Heathen Horde,Warrior Without a War ve Descendants, Defiance, Domination
Two of Spades ve Cry For the Earth Bounds parçaları da çok iyi.
Albümdeki bateri tonu bence hiç kötü değil ama kickler devreye girince diğer enstrumanların önüne geçiyor.
Albümle ilgili düşüncelerim bu kadar.
Notum 9.
Neito Pohjolan’in Ingilizce ve erkek vokal tarafindan söylenen hali Candour and Lies’da albümün extended versiyonunda bulunuyor. buyrunuz
https://www.youtube.com/watch?v=MjeWql0H_0g
Ensiferum tekdüzeleşmeye başladığına en çok üzüldüğüm gruplardan bir tanesiydi. Sırf Iron albümü hatrına yaptıkları her şeye şans verip dinliyorum ama artık hiç sevemiyorum.
Bu albümü hala dinleyemedim ancak sevgili Baybora ve site okurlarından Onur Toptaş baya sevdiği için ben de müsait bir zamanda oturup dinleyeceğim. Kritikten edindiğim izlenime göre seveceğim gibi de duruyor. Eline sağlık krdşm.
26.03.2015
@Furkan Keskin, güzel bir album :D eskilerle kıyaslarsak iş değişiyo gerçi :D
Kritiğin hatrına bir defa döndüreceğim albümü, umarım ikinci defa döndürme isteği yaratır bende.
“Yazı gelse de albümü biraz yersem” diyordum, geldi.
Ne yazık ki pek beğenmedim ben. Hoşuma giden bölümler olsa da 53 dakikanın büyük çoğunluğunu ekşimiş bir surat ifadesiyle geçirmiştim. Özellikle davul sound’unun beni baya rahatsız ettiğini hatırlıyorum. 2 kez döndürdüm, belki daha sonra bir şans daha vermem gerekiyor ama şu an benim için 5/10′luk bir albüm.
Eline sağlık kıral.
Açıkcası petri geldiğinden beri victory songs ve from afar gibi guzel albumler cıkardı ensiferum ama unsung heroes ve bide bu olmadı jari nin verdiği ruh yok o duygular diye sormak istiyorum ama bu album genel olarak unsung heroes dan daha iyi vs ve fa dan kötü olmus sanırım ensiferum için bir geçiş dönemi olma yolunda ilerliyo bakalım albume notum 7
Çok başarılı ve Ensiferum’a yaraşır bir geri dönüş albümü olmuş. Kritikte verilen not da bana göre doğru. Ben de “Ensiferum” ve “From Afar’dan sonra bu albüme 8 verirdim. Kritik için eline sağlık Bora.
Albümü ya da kunsiferum’u sevmeseniz bile “axe of judgement” tam bir thrash/folk/sdm klasiği olmuş. Mutlaka dinleyin. Heathen Horde, Two of Spades ve One Man Army de albümün bana göre öne çıkanları. Ve Bora’nın da dediği gibi bonus şarkılar bayağı eğlenceli.
(Ayrıca üstteki yorumlara binaen naçizane, Ensiferum’a başlama albümünün bu olmadığını belirtmek isterim. İlk albüm ya da Iron’la başlayın folks.)
sanki bu albüm fena olmamış ya
Albümden hiç beklentim yoktu ama baya ters köşe oldum. Kötü kapağına, albüm adının vasatlığıyla yarışan kimi şarkı isimlerine rağmen cidden iyi albüm. Baybora’nın güzel bir şekilde açıkladığı gibi her telden şarkılar var ama neyse ki çorbaya dönmemiş.
Ensiferum, Petri geldiğinden bu yana sırayla bi vasat, bi iyi albüm yapıyor. Umarım sonraki işleri de vasat olmaz
27.03.2015
@ali ihsan balı, victory songs bence fa dan guzel bi album fa da unsung dan iyi bence 2 iyi 1kötü 1 orta gibi gidiyolar
Albümle aynı isimli parça dışında dinlerken sıkıldım.Kötü bir zamanda da dinlemiş olabilirim belki bilemiyorum.Bir kaç kere daha dinlemek lazım.
Ensiferum’un hiçbir albümünü öyle aman-aman sevmemiştim. En fazla bir kaç şarkı yani. Ancak bu albümü baya tuttum. Her tattan şarkı var albümde, özellikle “Descendants, Defiance, Domination” şarkısının epicliyine bayıldım. Baya kılıcımı, kalkanımı alıp, savaşa gidesim geldi. Eylülde gelecek yeni albüm öncesi iyi bir hazırlık oldu bu bana. Umarım yeni albüm de en az “One Man Army” kadar heyecanverici bir albüm olur.