Tek kişilik birey Ben Sharp’ın 2005′te başlattığı ve 2008′de bugünkü adını alarak müzik yaşantısını olanca üretkenliğiyle sürdüren CLOUDKICKER, 2013′teki “Subsume”un ardından daha önce yapmadığı bir şey yapmış ve turneye çıkmış, INTRONAUT’la baya bir konser vermiş ve bu sayede adını daha da geniş bir kitleye duyurmuştu.

İlk günden beri müziğini bedava ya da istediğinizi ödeyin şeklinde sunan Sharp, müziğini seven ve paylaşan insanların çokluğu sayesinde şirkete ihtiyaç duymadan geniş çaplı bir promosyon ağı oluşturmayı başardı. 7 yılda 4 albüm, 5 de EP çıkarması da üretkenlik namına bir sıkıntısı olmadığının bir göstergesi. Kısacası Sharp, bedavaya ve görünüşe göre zahmetsiz şekilde ürettiği müziğini, bu müziği yaymaya ve satın almaya meraklı insanlar sayesinde baya bir yaymayı başardı.

“Little Histories”, 2014′ün Aralık başlarında çıkan 25 dakikalık bir EP. 2012′deki “Fade”in pamuksuluğu ile sonrasında gelen ve CLOUDKICKER’ın eski günlerine öykünen “Subsume”un bir sentezi diyebileceğimiz, içinde post rock, post metal, djent, progresif metal/rock gibi pek çok farklı öge barındırmasına rağmen, tüm bunları çok yoğun bir atmosfer içinde sunduğu için ortaya az önce adını andığım türlerden hiçbirini tam olarak barındırmayan, gerçek bir dokular ve katmanlar yığını çıkıyor. CLOUDKICKER net şekilde içinden gelen müziği yapıyor ve “ben şu tarza dâhilim, ona göre hareket edeyim” şeklinde bir anlayışa sahip olmadığını da hissettiriyor. Ben Sharp’ın tek niyeti, kendisine en güzel gelen müziğ yapmak.

“Little Histories”in bu katmanlı, ambiyans kasan ve hayalsi müziği içerisinde, zaman zaman daha sert tonlara, az buçuk bir agresifliğe de rastlamak mümkün. Digital Lightning’in MASTODON’suluğu buna iyi bir örnek. Bu MASTODON’suluğun altına döşenen djent bazlı davullar sayesinde ortaya gayet ilginç tatlar çıkabiliyor.

Şu ana kadar okuduğunuz kısımda geçen MASTODON, djent gibi aslında gayet “bağıran” ve terleyen kavramlar, enstrümantal CLOUDKICKER müziğinde dozunda bir naiflik ve sükûnet çerçevesinde sunuluyor. Gitar tonları, davulun canlılığı, üst üste binen efektli gitarlar, ortaya yoğun bir ses duvarı çıkarıyorlar. Aynı şekilde, bu efektli gitarlar, hayalsi atmosfer gibi betimlemeler de aklınıza aşırı derecede steryotipik, bulutsu bir post rock’ı getirmesin. “Zaman zaman kırılgan, ama sinirlenmesi gerektiğinde de esip gürlüyor” gibi kontrastlar yok burada; her şey dozunda, her şey usul usul.

Kısacası “Little Histories”, daha sert olarak ifade edilebilecek uçlarını da, daha yumuşak olarak nitelenebilecek köşelerini de abartmadan törpülemiş ve ortaya tüm bu unsurların tam olarak “ılıman” bir bileşimi çıkmış. Ortada çok rahat dinlenen, ilk dinlemelerde çok bir olayı yokmuş gibi gözükse de sonradan kendini size anlatan bir müzik var. Zaten Ben Sharp’ın “Ne tür müzik yapıyorsunuz?” sorusuna “Dinlenebilir” diye cevap vermesi de tüm bu bahsettiklerimin bir özeti aslında.

“Little Histories”i yazıda geçen nitelemelerin ve tür isimlerinin hiçbirini beklemeden, olduğu gibi, sadece güzel bir müzik dinleme düşüncesiyle dinlemeniz bile CLOUDKICKER’ın vermeye çalıştığını almak için yeterli.