Rahatsızlıktan hoşlanan insanların sayısı düşünülenden bir hayli fazla, bu şaşırtıcı gerçeği tam manasıyla kavramak ise rahatsızlıktan hoşlanan kişinin bile hoşlanmayacağı derecede rahatsızlık istiyor. İş çıkışı saatlerinde işlek caddelerden biri üzerinden eve giderken sağdan soldan hızla geçen, önde yürüyen ve aynı yöne ilerleyen insanların birçoğunun manyaklık olarak tarif edilen bazı aktivitelerden orgazma yakın zevk aldığı bilindiği vakit, sokakların, caddelerin aslında birçok günah malikânesine çıktığı düşünülebilir.

Bu kimseler için rahatsızlığa sebep olacak hemen her şey evin en yüksek tepesinde bulundurulacak kadar kutsaldır. Açık konuşmak gerekirse, hepimizin bir dereceye kadar rahatsızlıktan hoşlandığını düşünüyorum. Metal müziğin kendisi birçoğumuza ilk zamanlarda oldukça rahatsızlık verici, gürültülü ve kindar geliyordu. Dinlemeye başladıktan sonra ise rehabilite olmanın belki de en kolay ve etkili yolu olarak, birçok kimsenin “öf bu ne! Kapat şu cızırtıyı” diyebileceği müzikleri seçer olduk. Üstatların üstadı Dostoyevski’nin de dediği gibi “insanın en korkunç yanı zamanla her şeye alışabiliyor olmasıdır.” Bu çarpıcı gerçeğin üzerini kapatan ise zevk aldıklarımızı asla rahatsızlık olarak adlandırmamamızdır elbette.

Teknik death metal ismi üzerinde oldukça zor icra edilen bir tür. (Kanada’yı saymıyorum tabii ki, zira sokaktan rastgele birini seçseniz ya teknik death metal grubu üyesi ya da grup kurma aşamasında) Yine de her geçen gün metal piyasasına oldukça başarılı teknik death grupları giriyor. ABD çıkışlı BARING TEETH de 2011’de çıkardıkları “Atrophy” albümüyle piyasaya bodoslama bir giriş yapan teknik death metal gruplarından biri. GORGUTS etkilerinin fazlaca görüldüğü müziklerinde, orijinallik adına özel bir çabaları olmaması ister istemez grubun adının üzerine GORGUTS etiketi koyuyor. Beni en çok şaşırtan ise böyle karmaşık bir müzik janrı içerisinde nasıl tabiri caizse “tekdüze” kalınabilir olduğu elbette. Çünkü atonal etkili teknik death metal, taklit etmenin yeni bir ürün çıkarmaktan daha zor olduğu bir tür. Bu durumda bana katılmayan yoktur sanırım.

Ancak grubu kötülediğim düşünülmesin, Baring Teeth üç kişilik bir grup, dolayısıyla bir elektro gitar kullanılıyor. (Gitarla haşır neşir olduğum için tek gitarlı metal gruplarına ayrı bir ilgi gösteriyorum da.) Albümde oldukça kompleks ve kaliteli bir gitar kullanımı söz konusu, bir de bunun üzerine canlı performanslarda vokal yapıldığı düşünüldüğünde, insan kalkıp bir dakikalık saygı duruşuna geçiyor ister istemez. Ne yalan söyleyeyim tek elektro gitarla bunca teknik işçilik çıkarmak her zaman gözümü boyamıştır.

PSYCROPTIC’deki gitar kullanımı kimin aklını çıkarmıyor ki. Tabii bu kompleks gitar kullanımının yanında birbirleri arasındaki farkın hemen hemen hiç anlaşılmadığı, yoğun, yüreksiz, muheddit iki farklı vokal, zillerin yoğun kullanıldığı başarılı davul performansı ve yer yer dinleyiciyi tokatlayan bas gitar işçiliği mevcut. Albümün genelindeki kasvetli hava, bir an olsun dinleyiciye rahat bir nefes aldırmıyor, olmadık anlarda gelen davul atakları, alt tellerdeki tekinsiz melodilerle oluşturulan altyapıyı adeta delerken, şarkıya tutunmayı sağlayan tek etmen bazen pislik yüklü vokal olabiliyor. Albüm adeta sizi iç dünyanıza yabancı kılıyor.

Temelinde asimetriklik olan bu albüm, hemen her saniyesinde rahatsızlığı bin bir biçimde tanımlıyor. Dinlerken aslında rahatsızlık veren birçok şeyi ne kadar çok sevdiğinizi düşünebilir, normal bir insan olmanın temellerinde yalnızca iyilik, doğruluk ve güzellik olmadığını fark edebilirsiniz. Diğer yandan iç dünyanıza bir yabancı gibi bakmanızı sağlayarak, ne derece potansiyel suçlu olduğunuzu görmenize fırsat tanıyabilir, tabii bunu bir fırsat olarak görürseniz elbette.