Şu anda “dünya üzerindeki en ağır grup kim?” sorusu cevaplanacak olsa muhtemelen soruyu garipsemekle kalmaz, aynı zamanda tıkanıp kalırız. Hemen akıldan sayısızca grind, slam ve brutal death grubu geçiririz ve belki de her biri de doğru cevaptır. Fakat bu seçeneklerin büyük bir çoğunluğunda, duyacağınız şey durmaksızın devam eden leş davullar ve derinliği olmayan düz bir bağırma şeklinde seyreden bir vokalden ibaret olacaktır. Ama bunu doğru olarak yapmanın bir yolu var, ve bu yol ANAAL NATHRAKH’tan geçiyor.
ANAAL NATHRAKH kendini daha ilk albümleri “Codex Necro”dan belli etmiş ve de sound’larının temelinde belli ettiklerinden hiçbir zaman sapmamış bir grup. “Codex Necro”da da, yeni albüm “Desideratum”da da grubun niyeti aynı, sadece bunu iletme şekillerinde belirli değişiklikler gözlemleniyor. Grubu endüstriyel, black ya da grind başlıkları altındaki diğer standart gruplardan ayıran değişiklikler de tam olarak bunlar. ANAAL NATHRAKH herkesin “oha hayvan gibi sound” diyip geçiştirdiği bir grup olabilirdi. Fakat kendilerine öyle bir sound oluşturdular ki; barındırdıkları melodiklik sayesinde anında akılda kalan riffler, sound’u daha da katmanlaştıran elektronik öğeler ve de epik bir tonda seslendirilen clean vokaller sayesinde aynı veya benzer türler altındaki çoğu gruptan ayrılıyorlar.
Elektronik öğeler için bu sefer İngiliz müzisyen Gore Tech ile işbirliğine girilmesi dışında Desideratum’un önceki albümlerden, hele de “Vanitas“tan belki de hiçbir farkı yok. Bu “değişimsizlik” genelde kötü bir şey olarak görülse de, ANAAL NATHRAKH istediği formülü erkenden keşfettiğinden bunu daha fazla değiştirme ihtiyacı hissetmiyor olacak ki, bu albümde duyacağınız her riff önceki işlerinde sırıtmayacak riffler. “Desideratum” bariz hiçbir sıkıntı bulundurmayan, üstünüze çöken kaosa rağmen bolca akılda kalıcı melodi barındıran ve de elektronik öğeler dahil olmak üzere ustaca hazırlanmış bir albüm. Tam bir giriş şarkısı olan Acheronta Movebimus’tan (sözler ortaya çıkmamış olsa da birçok şarkının ismi yine Latince) ismini şarkının toplamda yarısı boyunca kafanıza kazıyan Ita Mori’ye kadar bütün albüm farkında bile olmadan akıp gidiyor. Bir güzel taraf da bu zaten; gerekli tekrarlar dışında hiçbir şarkı gereğinden fazla uzatılmamış, hepsi oldukça net. Bu da hem akıla kazınma sürecini hızlandırıyor, hem de dinlemeyi kolaylaştırıyor. Dinleyici kitlenin albümle ilgili gözlediğim tek genel sıkıntısı yeni elektronik kısımlar, ki şahsen tam tersine daha da profesyonel bir hal aldıklarını ve genel sound ile mükemmel bir uyum gösterdiklerini düşünüyorum.
Kalitesinden en başından beri şüphe duymadığım ve de kışa yaklaşırken çıkmasıyla beraber bütün kış etrafta “ITAAAA MOOORIIII” diye dolaşmanıza sebep olabilecek “Desideratum”, 2014 yılının en iyi black metal albümü olmaya net bir aday. ANAAL NATHRAKH’ın kariyerine böyle falsosuz devam etmesini umuyor ve The One Thing Needful’un nakaratını rezil bir şekilde söylemeye koyuluyorum.
(8.70/10, Toplam oy: 50)
Loading ...
Öncelikle grubu ilk defa geçtiğimiz haftalarda Monstrum in Animo şarkısıyla tanıdım ve riflere hayran kaldım. Normalde bu tarz yırtıcı türlere uzak bir dinleyiciyim ama bu şarkının da etkisiyle albümü dinlemeye aldım ve diğer şarkılarla da yoğun bir rif saldırısına maruz kaldım. Sürekli dinleyebileceğim bir grup değil ama moduma girdiğim zaman kulak kabartabileceğim bir grup kazandığım için memnunum. Zamanı gelince eski albümlere de bir göz atıcam. Bu arada bu kadar olağanüstü riflerin arasında bana göre en etkileyicisi The Joystream, bunu da belirteyim.
29.10.2014
@ÖNCÜL, The joystream dedik ama hangi rif onu da belirtelim: 1:19-1:33 ve tekrarı da 2:37-2:52. Kulaklarım boşaldı resmen.
In the Constellation of Black Widow albümünden beri takip ederim. Black metal tarzının (bence) nasıl olması gerektiğinin kanıtı Anaal Nathrakh.
(Naber Baybora?)
29.10.2014
@Borabay, 9 verme sebebimin büyük bir kısmını ITCOTBW gibi bir gerçek olması oluştuyor zaten, yoksa Desideratum da tıpkı o albüm gibi kusursuz bir iş. Sadece o “epik” atmosfer ITCOTBW’da daha fazla mevcut.
(Hala aklım çıkmakta bu tesadüfe, selamlar)
Anaal Nathrakh’tan sadece ItCotBW ve Vanitas’ı dinlemiş olsam da bora’nın dediklerine genel olarak katılıyorum. Albüm Vanitas’tan pek de farklı değil, ItCotBW kadar eşsiz ve mükemmel hiç değil. Fakat grup zaten endüstriyel black/grind gibi dünya üzerinde başka yapmaya yelteneni olmayan bir tarzda müzik icra ettiğinden şarkılarını dinlerken bir farklılık aradığımı da söyleyemem. Bu formülü iyi bir şekilde uyguladıkları sürece eşsiz bir grup olmayı sürdürecekleri kesin.
Google’a “Desideratum lyrics” yazdığımda bir sonuç bulduğum an nakaratlarını ezberleyip bağıra bağıra eşlik edeceğimi de belirteyim. Senenin en iyilerinden kesinlikle. Özellikle Idol ilk yayınlandığından beri bu sene dinlediğim en iyi şarkılardan biri oldu.
bunlardan sertosunu görmedim
Bu grubu, bu kritik sonrası bu albümü ile birlikte dinledim. Normalde bu toplara çok çok nadir girerim. Bu albümü, içerisinde barındırmış olduğu ve müziğine çok iyi yedirdiği etmenler ile birlikte sevdim. Ama bahsedilen In the Constellation of the Black Widow albümünün vokalleri, en azından benim kulağımı tırmaladı. Ama clean vokaller şahane… Sounda lafım yok.
bende 1 2 sarkı dınledım ne adam gıbı rıf var ne nakarat nede sololar cok nadıren ınsanların sevecegı bır tur daha metal kokan ıslerı sevıyorum corba karman corman gıbı ıslerı degıl
Sound mukemmel besteler guzel fazlasiyla ama su clean vokal olayi ozellikle bu albumde beni cok uyuz etti. Kesinlikle clean vokal karsiti bi adam degilim ama su muzige gitmemis bence. Ozellikle albumle ayni adi tasiyan parcada inanilmaz gereksiz oldugunu dusundum. Guzelim parcanin icine sicmislar lan:(
bu kadar normal görünüp bu kadar deli müzik yaptıkları için her zaman takdir ettiğim adamlar.
Bu albümü dinlerken ellerindeki makineli tüfeklerle yusuf yusuf etrafta dolanan uyduruk bir birliğin, besin zincirinin vip kulübünde bulunan bir uzaylı ağabey tarafından tek tek parça pinçik edilişi canlanıyor zihnimde.
Ya ben ruh hastasıyım ya da Anaal Nathrakh. Bence ikincisi.
Grubun eski albümlerini dinlememiş ve metal müzikte electronik öğeleri hiç ama hiç sevmeyen biri olarak albüme bayıldım. Demek ki, işini bilen biri yapınca metal ile eletronik müzikte iyi harmanlanabiliyormuş.