Ertuğrul Bircan Çopur
Öyle gözüküyor ki IN FLAMES bir süredir devam eden büyüme politikasını daha agresif bir şekilde yürütmeye karar vermiş. Albümün kendisinden önce yayınlanan Through Oblivion’ın klibinden de belli olacağı üzere, müzik kanallarında dönüp dursun diye yaptıkları şarkıların miktarı gittikçe artıyor.
Bence aslında hiç de fena olmayan “Sounds of a Playground Fading”den sonra karşımıza çıkan “Siren Charms” neredeyse tamamen bu maksatla yapılmış bir albüm olmuş artık. Tamamı akılda kalıcı olmak için yazılmış nakaratlar üzerinden yürüyen şarkılar, her şarkıda hiçbir kısıntıya uğramadan bol bol kullanılmış temiz vokallerle, grup artık neredeyse metal köklerini tamamen bırakmış, hazmetmesi kolay bir rock grubu haline dönüşmüş durumda. “Siren Charms”ın tamamında bir tane bile “dur bakalım bu şarkı dinledikçe açılır gibi duruyor” denebilecek şarkı yok, ve bu bence grubun tarzını değiştirmesinden çok daha vahim.
Böyle başlayınca sanki albümü hiç beğenmemişim gibi oldu; ama öyle değil aslında. Albümü defalarca keyif alarak dinledim ve dinlemezken bile o ya da bu şarkının nakaratını mırıldanıp duruyorum kendi kendime. Sorun şu ki, albümü ilk dinleyişimle şu anki bilmem kaçıncı dinleyişim arasında hiçbir fark yok. Hiç yeni bir şeye denk gelmedim; ilk dinleyişte hoşuma giden her şey hâlâ hoşuma gidiyor, ilk dinleyişte rezalet bulduğum Rusted Nail hala rezalet geliyor. Bu demek oluyor ki albüm benim için bu kadar kısa bir süre içinde tükendi bile.
Artık çok belli etmiyor olsam bile aslında devasa bir fanboyu olduğum IN FLAMES bundan önce de kötü albümler çıkarttı, “Reroute to Remain” ya da “A Sense of Purpose” gibi; fakat hiçbir zaman bu kadar kolay tükenebilecek besteler yapmadılar. Dolayısıyla şu an için gerek melodileriyle, gerekse vokal performansıyla bence son iki albümden daha iyi olan “Siren Charms” grubun kendi kendini de tükettiği nokta oldu. Sonuç olarak gruba bir-iki şarkıyı dinleyip koşarak albümü satın alıp grubu iyice büyütecek Amerikalı hevesli gençlerle başarılar, sanıyorum benden bu kadar. Artık IN FLAMES de herkes gibi.
Not: 6/10
Baybora Topaloğlu
IN FLAMES, artık gittiği yönü bütün halinde bir resmiyete kavuşturduğu albümleri “Siren Charms” ile karşımızda. Beş albümdür, yani kariyerlerinin yarısından fazlasından beri çok daha modern bir yönde gitseler de bu albümde taşlar yerine tamamen oturmuş gibi duruyor, en azından onlar için. Zira bunun kesinlikle grubun istediği ve yaparken eğlendiği albüm olduğuna emin olsam da, önceki o beş albümde de mutlaka beğenecek bir şeyler bulmuş olsam da bu albümde artık bir dur demenin vakti geldi benim için. Rusted Nail çok da kötü bir şarkı değildi ve ilk şarkı olduğundan umudum yine de yüksekti, ama Through Oblivion ile yerle bir oldu. Bütün albümü bitmesini bekleyerek dinledim, evet, bir IN FLAMES albümünü. Hayatımın gruplarından birinin böylesine sıradan bir albüm yapmış olmasına inanamadım, birkaç kırıntı iyi an içerse de kendi açımdan bunun grup tarihinin en kötü albümü olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bu olmadı IN FLAMES, cidden olmadı.
Not: 4/10
Ahmet Saraçoğlu
IN FLAMES’in benim için ne denli önemli olduğunu kelimelerle anlatmam çok zor. Hayatımın neredeyse son 17-18 yılına damga vuran gruplardan biri. Hayat boyu tek bir grup dinleyeceksin deseler ipi göğüslemesi gayet olası bir grup. O derece…
“Reroute to Remain” ile yaşadığım hayal kırıklığını bile zaman içinde kısmen olumluya çevirmiş, “Soundtrack to Your Escape“i pek az sevmiş, “Come Clarity“de sevecek bir sürü şey bulmuş, “A Sense of Purpose“dan pek hoşlanmamış, “Sounds of a Playground Fading”i ise büyük oranda sevmiş bir kişi olarak, Anders’in yeni saç modelini görmemle bu albümden ne beklemem gerektiğini anlamam bir oldu. Ne ilginçtir ki, “Siren Charms”da tam olarak umduğumu buldum. Bence IN FLAMES “Sounds of a Playground Fading”in aynısını yapmamak adına yapabileceği tek şeyi yapmış. “Siren Charms” o açıdan son derece mantıklı bir albüm. Doksanlar IN FLAMES’ini geçtim, kariyeri pek çok kısma bölünebilecek IN FLAMES’in 2 albüm öncesindeki “yeni” halinden bile çok farklı bir albüm.
Albüme “Of ya IN FLAMES çok bozdu :(((((((((((((” diye bakacak noktayı çoktan geçtiğimizi düşünüyorum; burada garip olan şey, IN FLAMES’in bu durmaksızın değişen ve bence hâlâ tam bir rafinelik bulamamış bilmem kaçıncı değişim fazında, “Siren Charms”ın çok net bir gerçeği yüzümüze çarpması: Dünyada IN FLAMES gibi müzik yapan bir grup daha yok. Grup ne kadar değişse de, “sapıtsa” da, ben burada hâlâ “Lunar Strain“ler, “Whoracle“lar duyabiliyorum.
Grubun melodi anlayışı gerçekten de benzeri olmayan bir yapıda, bu nedenle de IN FLAMES günün birinde electroclash ya da afrofuturist dub techno bile yapsa, derinlerdeki o IN FLAMES tatları bir şekilde kendilerini belli edecektir. “Siren Charms”ın iyi tarafı bence bu; grubun dünyada eşi olmayan bir sound’a doğru gitmesi.
Peki ya kötü tarafı? Her ne kadar grup bu eşsiz sound içerisinde yine sadece IN FLAMES’in yazabileceği nakaratlar, düzenlemeler yapsa da, genel olarak ortada pek artamayan bir heyecan var. Özellikle de bu hiç sevmediğim gitar ve davul tonları eşliğinde sert olmaya kasan şarkılar ağzımda baya kekremsi tatlar bırakıyorlar. IN FLAMES ilerde DEPECHE MODE’a mı dönüşecek ne yapacak bilmem ama, şu tonlarla sert rifler çalmalarına cidden illet oluyorum. Yırtıcı desen değil, sert desen yapmacık duruyor.
Son kelamda diyeceğim, “Siren Charms” grup adına mantıklı bir adım evet, ancak keşke daha yaratıcı olsaydı; çok daha yaratıcı olsaydı.
Bu arada, Through Oblivion bence albümün en iyi şarkısı.
Not: 6/10
Loading ...
Eski In Flames beklemiyor kimse, sadece albüm baya kötû. Bu burada dursun da.
”Bu arada, Through Oblivion bence albümün en iyi şarkısı.”
O kadar mı umutsuzuz? :/
One Direction’ın falan bazı şarkıları Rusted Nail’dan daha güzel. İşin kötüsü, klibe bakınca yaptıkları şeye inandıklarını görüyorum, ki oldukça üzücü.
Açıkçası rusted nail çok hoşuma gitmişti ama through oblivion a aynı oranda ısınamadım. ahmet saraç’ın kritiğine büyük oranda katılıyorum, In flames hayatımın grubudur. şu ana kadar ne yaptılarsa beğendim, bi kez damarına girdi mi in flames çıkamıyor çünkü. en iyi yaptıkları şey de bence bu. her şarkıda o in flames havasını veriyorlar. benim bu albümden bekleyebileceğim tek şey daha sert olabilmeleridir açıkçası, ki ona da gerek yok her daim sert melodik ölüm metali yapacaklar diye bir durum yok. kaldı ki ben bu grubu her haliyle sevdim. baya arabeske bağladık… her neyse, in flames’i yıllarca götürecek özelliklerden biridir bu bence, sürekli deri değiştirmesi, kendi kendine evrilmesi. belli bi türde uzun süre müzik yapınca artık yapıtlar birbirine benzemeye başlıyor. ama in flames’te durum böyle değil, bir whoracle şarkısıyla clayman şarkısını dahi karşılaştırmak mümkün değil, bambaşka boyutlardalar. ama boyutları bambaşka olsa bile, köklerinde in flames olduğunu “bir şekilde” anlıyorsun her seferinde ve bence başarılı müzik yapmanın temeli de budur.
Anders Beymen’in Mudo’nun katalog mankeni olmaya doğru koşuyor sanki.
When The World Explodes iyi şarkı. 2-3 tane de eh denebilecek şarkı var. 2 verdim. Onlar gibi inanarak 2 verdim hem de.
Albümün en kötü şarkısı Rusted Nail’e neden klip çektiklerini anlamış değilim.
Albümde mis gibi Paralyzed var, hiç olmadı Siren Charms şarkısı var. Bu ikisine klip çekilmeliydi bence.
Klip çekilen Through Oblivion gene idare eder bir şarkı,
ama Rusted Nail bırak klip çekmeyi, albümde bonus track olmayı bile hak eden bir şarkı değil.
In Flames’in tarihinin en kötü 5 şarkısını say deseler, bunlardan biri Rusted Nail olur.
Sıkı bi In Flames fanı değilim grubu takip ettiğim de söylenemez.Acaba bu yaptıkları ”iş’ onları müzisyen/sanatçı olarak tatmin etmiş midir ki diye düşünüyorum ama farkındayım adamlar bunu kelimenin tam anlamıyla iş olarak görüyorlar. Bana kalırsa başarılı bir albüm, kendilerine göre.
3-4 kere döndürdüm şu ana kadar ve With Eyes Wide Open ile Siren Charms dışında hiçbir şarkı hoşuma gitmedi, ayrıca In Flames’in yaptığı en kötü 10 şarkıya girebilecek en az 3-4 tane şarkı var albümde (1 numara tabi ki Through Oblivion). SoaPF’te de benzer bi durum (bu kadar çok olmasa da) başıma gelmişti, o yüzden şimdilik not vermiyorum, birkaç defa daha dinleyeyim bakalım. Fikrimin biraz olsun değişmesini öyle çok istiyorum ki.
03.09.2014
İlk birkaç dinleyişimde aşırı sıkıcı ve özelliksiz bulduğum albümü, sevmek için kendimi hiç kasmadan 3 kere daha döndürdüm ve ilk yazdığım iki şarkıyla birlikte Paralyzed ve When the World Exlpodes’u çok sevdim, Filtered Truth, Dead Eyes ve Monsters in the Ball Room’un hastası oldum. İlk dinlemelerde ciddi anlamda çok kötü bir albüm gibi gelebilir, ki gelecektir; ancak In Flames’in saptığı bu yeni yolu (34573297. yolu???) kabullenerek dinlenildiği zaman cidden etkisini gösterebilen bir albüm.
Bunların yanında tabi ki şarkı yapılarının çoğu zaman fazla formülize ve basit olması, şarkılarının neredeyse tamamının nakarat odaklı olması, davul soundunun kulak tırmalaması, bazı şarkılarda vokalin ciddi anlamda sırıtması gibi olumsuz yönleri de var. Tüm bunları göz önünde bulundurarak albüme puanım 6.5′ten 7, diskografi içinde de A Sense of Purpose, Reroute to Remain ve Soundtrack to Your Escape’in önünde görüyorum.
resmen abdli ucuz rock gruplarına dönmüşler. In Flames bu albümle beraber bitmiştir.
03.09.2014
@Kamil, bu albümle beraber bitti mi? milenyumdan sonra gömdük la ifi
04.09.2014
@Melkor, çoğu kişi yine eskinin hatrına şans verip dinliyordu belki iyi bi şey çıkar umuduyla ama artık o da bitti sanırım.
“Siren Charms”ın tamamında bir tane bile “dur bakalım bu şarkı dinledikçe açılır gibi duruyor” denebilecek şarkı yok, ve bu bence grubun tarzını değiştirmesinden çok daha vahim.“ İmzamı atarım.
Jesper bu albümü onaylamış :D
http://i.hizliresim.com/d4mQP4.jpg
Bandwagoning’i bırakalım lütfen.
Her yeni albüm çıkışında aynı yorumlar görmekten sıkıldım.İnkar da etseniz hala eskiyi arıyorsunuz.Evet bitti; o eski In Flames bitti artık, yok.Yaşasın yeni In Flames veyahut yaşamasın ama kabul edin In Flames bu artık.Hatta yıllardır ‘bu’.
Şu albümün Sounds of A Playground’dan, Sense of Purpose’tan ve hatta Reroute to Remain’den hiçbir farkı yok.’Sound’ olarak değil, grubun yapmak istediği ‘şey’ bakımından.
Çıktığı günden beri Filtered Truth’u elli kere falan dinledim hala sıkılmadım, nakarat melodisini inanılmaz sevdim.Hemen hemen her şarkının güzel bir yanını buldum, gayet de zevk aldım dinlerken.Sounds of A Playground’dan daha iyi bir albüm olduğunu bile düşünüyorum şuan.
Rusted Nail’i neden yaptılar bilmiyorum.Belki iyi bir fikir gibi gelmiştir ama hala feci kötü.Uzun zamandır keşke hiç yapmasalardı dediğim tek şey bu oldu.
Bir albümü kolay sindirebiliyorsam bu benim için daha az heyecan yaratıyor. Siren charms 3 dinlemeyle bitti sanırım bende. Sözleri ağzıma takıldı 2 gündür ama bu bana iyi bir şeymiş gibi gelmiyor. Vokal girdiğinde güldüğüm bile oldu. Gerçekten komik duruyor. Üstüne whoracle açmaya elim gitmedi. Farklı bir şeyler ortaya koyabilmek adına bu denli değişim gösteriyor olmak ne kadar doğru bilmiyorum.
anders’in giyimi gibi bir albüm.
Biraz sert ve dışavurumcu olacak ama idare edin;
Bok gibi albüm.
Albümü sadece bir kere dinledim ama o bile yetti şarkıları ezberlememe. Çok basit bir albüm olmasının yanında (ki bunda sorun yok), tahmin edilmesi çok kolay ve malesef sıkıcı şarkılar (bunda var) yapmışlar. Buna rağmen kötü bir albüm değil, sevdiğim riffler ve nakaratlar var ama geneli çok sıradan ve heyecansız bir albüm. Çok iyi öngörebiliyorum ki bu albümü 5-6 kere dinlesem deli gibi sıkılacağım, o yüzden en iyisi çok da bulaşmamak benim için. Belki 1-2 nakarat aklıma takılır da o vesileyle dinlerim, onun dışında bende pek bir heyecan uyandırmadı bu albüm. :/
Bu arada ben gitar ve klavye tonlarını da sevdim bu albümün, kimse bahsetmemiş ama bence gayet hoş.
Reroute To Remain’den sonra sinirden sövdüğüm IF albümleri portföyüme birde bu eklendi. Sorun basitlik de değil aslında, fazla ciks bence bu albüm, evet bildiğin ciks yani. Davayı satın satmasına da biraz ağırdan satın be arkadaş o kadar sevdiğim bir grupsunuz vallahi gay misiniz top musunuz anlayamadım. 5/10
In Flames’e şunları diyesim geliyo artık dinlerken;
hı hı evet, hıı aynen, bencede, evet, evet çok güzel…
İlk dinleyişim daha yeni bitti ve bir iki kısım dışında cidden hiç beğenmedim. Resmen “bitse de başka bir şeyler dinlesem” diyerek dinledim albümü. Burda hemen hemen herkes gibi ben de bir The Jester Race,Whoracle hastası olsam da örneğin “değişik” In Flames döneminde Come Clarity hastası biriyim. Ama bu albüm hiç olmamış be. Baya bildiği “piyasa rock” olmuş bu albüm. 3 bastım o da Monsters in the Ballroom’un girişi için.
Ben herkesin aksine , Albümü beğendim. Şunu unutmayalım. Bu adamlar hiçbir zaman kendilerini tekrarlamadılar. Jesper gidişi etkili oldumu evet oldu fakat Ben Björn Gelotte hayranı olarak bu durumdan çok memnunum. Dinlendikçe sevilecek albümlerden birisi siren charms..
04.09.2014
@homeless, Bunu yazmak için geldimdi. Bari imzamı atmış olayım altına.
Zaten Jesper’ın ayrılmasından sonra umudum yoktu, ama bu kadar da “ciks” etme grubu be Anders. Anders diyorum çünkü adam(?) sırf vokalleriyle ciks ediyor, yoksa bildiğin sert yani. Yine de sevmezdim ama “lan yoksa” dedirtiyor vokaller.
When the World Explodes çok samimiyetsiz bir şarkı. Sırf albümde sert şarkı olsun diye yapılmış bir zorlama.
04.09.2014
Siren Charms müthiş bir şarkı gerçekten. Albümdeki favorim/en sevdiğim şarkı. Arka arkaya 7-8 kere çevirdim.
“Anders’in yeni saç modelini görmemle bu albümden ne beklemem gerektiğini anlamam bir oldu.”
Albümün özeti :)
Çok yaşa Ahmet
Albümü şu ana dek 3 kez dinlemiştim, hadi şimdi bi daha dinleyeyim dedim. Through Oblivion albümde ki net en iyi şarkı(yayınlandığından beri var dinlemişliğim baya) Alıp götürüyor “My destination …” bölümleri falan. Onun dışındaysa bir daha dinleyeceğim hiçbir parça yok maalesef, 3-5 tanesi dinlenilebilir falan ama yok yani, resmen “gerek” yok amk. Üzülüyorum lan.
6 points yeterli,, SoaPF daha karakterli bir albümdü. Haa zaman zaman baştan sona dinler miyim? Tabiki dinlerim..
Yalnız 6 verim derken 5′e tıkladım, lanet olası iPhone… Bu da onlara ders olsun, telefonun bile eli gitmiyo oy verirken…
Hiçbir beklentim ve önyargım olmadan dinledim. Bir tek With Eyes Wide Open’ı sevdim. Onu da durmadan döndürüyorum. Albüme not vermekten ise kaçınıyorum.
Üç gündür ofiste çeviriyorum ve genelin aksine beğendiğimi söyleyebilirim.Dinleyici dostu,tekme tokat dövmeyen bir albüm olmuş.En çok beğendiğim yönü , sanırım herkesin nefret ettiği ve kabak gibi önde olan Anders’in vokali oldu.Süper catchy bölümler,nakaratlar yazmışlar.Elektronik dokunuşlar kıvamında ve yerli yerinde.In Plain View,Everything’s Gone,Rusted Nail,Dead Eyes,Paralyzed ortalama ama kötü olmayan şarkılar.(Tamam Rusted Nail biraz kötü.Belki biraz fazla dağınık) Tüm metalkafalar tarafından muazzam bir sevgiyle karşılanan ve bazı yerlerinde neredeyse pop ballada dönen Through Oblivion ve With Eyes Wide Open kendi içlerinde incelendiklerinde aslında güzel şarkılar.(Valide ve peder onaylı) SOAPF albümündeki A New Dawn’da yaylılarla yaptıkları deneyi When The World Explodes’ta hatun vokal ile yapmışlar.Özellikle outrosu çok fantastik.(Belki de bir metal albümünde asla olmaması gerektiği bile düşünülebilir.) Filtered Truth ve Siren Charms “bence” net güzel şarkılar.
Tabi şu yazdıklarım MetalBRO’lar için über cıvık şeyler olabilir.Bende istiyorum duble basslarla,delirmeli gitar sololarıyla,screamlerle yüzüm erisin,beynim aksın.Bu mağafakalardan çıkmaz artık öyle işler.Yine de Whoracle hatrına torpil geçin,sevmeye çalışın lan biraz. :o)
Bir de With Eyes Wide Open dinlerken gözümün önüne dağın tepesinde bandana ve taytıyla gitar çalan Gelotte geliyor.Niye bilmem.
Tıpkı beklediğim gibi gayet de sevdiğim bir albüm oldu. Spotify’a düştüğünden beri sürekli dinledim, hala da dinliyorum ve dinleyeceğim.
Gayet akılda kalıcı nakaratlar yazmışlar neredeyse her şarkıda. Kimsenin doğru düzgün bahsetmediği In Plain View mesela süper bir şarkı. Paralyzed aynı şekilde. Through Oblivion zaten uzun süre önce yayınlandığından beri sürekli dinleyip çoktan ezberlediğim bi şarkı. O küçük solomsu şeyde hala müzikal orgazmlara ulaşıyorum. Herkesin bok attığı Rusted Nail’i de fazlaca seviyorum. Girişi de “ben In Flames şarkısıyım” diye bağırıyor resmen.
Hard rock mı metal mi metalcore mu yaptıkları zerre umurumda değil. Ulan Peter Lake bile röportajında hit şarkı yazmanın ne kadar zor olduğundan bahsediyordu, alın işte adamlar arka arkaya dizmiş nakaratları hitleri.
Hala “üstüne whoracle açmaya elim gitmedi” falan diyenler var, yani ne diyim bilmiyorum. Whoracle çıkalı 17 yıl olmuş. ONYEDİ. Düz melodik death metal dinlemek istiyorsanız dinlemeyin abi artık In Flames’i. Adamlar 40 yaşına geldi kafalarına göre takılıyorlar işte.
Neyse ya, benden bu kadar. Albüme geri döneyim ben. İki ay sonra da kısmetse canlı izlicem yine bunları. O konser kritiğinde görüşürüz artık.
08.09.2014
@Ömer Kuş, Dostum Spotify’da takip ediyorum seni.Ömer şunu dinledi bunu dinledi diye sağ tarafta yazarken baktım sende iki farklı şarkı var. 10 kere çevirmişim albümü dinlememiş olmam mümkün değil.Spotify’da albüme bakıyorum yok. Senin linke tıkladım Siren Charms Deluxe Edition yazıyor. O iki şarkı da bonusmuş. Nasıl koydu anlatamam. Sen İsveç’tesin di mi? :o)
08.09.2014
@ben, hehe, aynen. In Flames bize kıyak geçti :) Nispet yapmak gibi olmasın ama ikisi de gayet güzel şarkılar. Özellikle Become the Sky’ı baya sevdim. Nakarat direk dile dolanıyor. Ama birileri youtube’a koymuştur illa ki ya? Koymamışlar mı?
Bu arada Dead Eyes. Ulan bu da mı gol değil?! Gayet güzel gitar melodileri var, nakarat desen hem vokal melodisi çok iyi hem o sırada arkada giden gitar melodisi süper. Valla şuna gönülden inanıyorum ki bazı insanlar sırf In Flames olduğu için direk ön yargıyla bir iki kere üstünkörü dinleyip hemen “ah o eski günler” diye yorum kasmak için hazırda bekliyor.
08.09.2014
@Ömer Kuş, Önyargı konusunda sana katılıyorum.Ben gayet memnunum albümden.Bonus şarkıları da dinledim.Özellikle Chase gayet güzel şarkı.
09.09.2014
@Ömer Kuş, Dead Eyes kesinlikle net gol.
29.12.2014
@Ömer Kuş, daşşanı yiyim ya sonunda adam akıllı yorum yapan olmuş şuraya.yok 2 verdim 3 verdim, direk kapattım albümü falan.Ulan siz 20 yıl md yapın 40 küsür yaşınıza gelin siz daha beter olursunuz.klavye başında yeri gelince blues yeri gelince md dinliyorsun da bu adamlar 2 günde bir konsere çıkıyor, insan , empati lütfen
08.09.2014
@Ömer Kuş, imzamı atmaya geldim.
09.09.2014
@Ömer Kuş, Şu aralar Paralyzed’ın nakaratına takıldım ben de.Yukarda da demiştim her şarkının güzel bir tarafını buluyorum.Yeni In Flames’i sevenler olarak çok azınlıkta kaldık yalnız hehe.
11.09.2014
@Ömer Kuş, Abi sende In Flames ne yapsa beğeneceksin gibi bir hava sezdim.
11.09.2014
@Kitler, In Flames büyük ihtimalle en çok sevdiğim grup. O yüzden evet, en azından şu ana kadar çıkardıkları her albümde sevecek şeyler buldum (en azı A Sense of Purpose albümünde olmak üzere).
Grubun tarzını değiştirmesi beni mutlu ediyor çünkü farklı ruh hallerime göre dinleyecek farklı tatlarda In Flames albümleri bulabiliyorum. Bu bir grup için çok önemli bir şey bence. Melodiye doymak mı istiyorum? Aç orada Jester Race, Whoracle. Gazdan ölüp kafamı duvarlara mı vurmak istiyorum? Aç Soundtrack to Your Escape, çak bi Borders and Shading, mis. Mutlu anlarımda, enerjik, eşlik edilesi bir şey mi? Deliver Us. Vesaire vesaire.
Daha önce de demiştim, bir grubun sırf fanlar istiyor diye “köklere dönmesi” (veya en baştan hiç değişim göstermemesi) yapabileceği en samimiyetsiz şeylerden biridir. In Flames’in böyle fanları hiç siklemeden bildiğini okumasını çok seviyorum o yüzden.
Bu albümün sonunda 12. şarkı var, ismi de The Chase.. Sözü edilmemiş pek, direk albümün devamı, güzel yani… Dinlemeyenler için belirtmek istedim şarkı listesinde göremeyince…
08.09.2014
@Can, “The Chase” ile birlikte “Become The Sky” isimli bir bonus şarkı daha var hatta.
08.09.2014
@ben, uuuu kamooonn,, bilmiyodum bak iyi oldu bu… ty
Ben baya sevdim albümü. Dinlerken bir an olsun bile sıkılmadım açıkçası. Eski In Flames geyiklerine girmenin anlamı yok. Jesper da gidince grup iyi Anders’in istediği yere döndü. Ki bu şekilde de güzel müzik yapabiliyorlar bence.
Yıllardır In Flames dinlerim ve bu siteyi takip ederim,sonunda yazmak istedim düşüncelerimi.Şu sitede In Flames ve albüm hakkındaki yorumlar bile o kadar dağınık ve birbiriyle alakasız ki.Net bir şey yok.Kimse albümden beklentisini bulamamış ve herkes eski tadı aradığı için neyi eleştireceğini ne diyeceğini bilemiyor.Birkaç tane mantıklı yorum var,onlar da şu eksende; In Flames değişeli çok oldu,bu adamların kendilerine has bir soundu ve müziği var,ve ne desen de istediklerini yapacaklar.
Ahmet Saraçoğlu iyi özetlemiş,fakat benim puanım daha yüksek albüme,hala beni diğer birçok gruptan fazla heyecanlandırıp daha çok dinletiyor.Filtered Truthtan önceki iki üç şarkı hariç diğer şarkılar gayet iyi.Biraz daha az nakarat kassalar çok daha iyi olurmuş.
Bu arada herkes Rusted Nail ile Through Oblivion’a yüklenmiş.Birine yüklenenler diğer şarkıyı beğenmiş gerçekten garip.İkisi de güzel şarkı,ve Through Oblivion en iyisi gerçekten de.In Flames albümlerine bakınca ben dünyada ne böyle duygu veren bir grup dinledim,ne melodi.Bu kadar eleştiriyi gerçekten haketmiyor.Facebookta yazmış birisi,Atreyu ile birlikte dünyada en kötü fan grubuna sahip diye,daha ne denir ki.
Yukarıda saydığım iki şarkı albümden önce yayınlanarak bütün eleştirileri aldı bence iyi taktik.Herkes inatla In Flames sevmek istediği için kalan kısımdan şarkılar sayıyor şu iyi bu iyi diye,bu kadar sevmek istediğimiz yaşamımıza yaşam katmış bi grubun üstüne niye bu kadar gidiyoruz anlamıyorum.In Flames’in Amon Amarth veya Arch Enemy gibi bir kariyeri olmasını istemezdim açıkçası,değişime neden kapalıyız anlamıyorum.En komiği de IF öldü falan denmesi,öldüyse bayağı oluyor bu her albümde aynı şeyin denmesi ciddi komik.
Bir diğer komik şey de popçularla karşılaştırılması,minik Erdem tatarlar Sadi tiraklar sizi.En dandik,lame,özenti metal grubunu popun alayına değişirim,o kadar iğrenç bir müzik ile IFin aynı cümlede geçmesi skandal.Amerikan rock gruplarına benzediği doğru ama sadece birkaç şarkı,ki o rock grupları da gayet iyi işler yapabiliyor.
Son olarak ben Björn kadar samimi bir başka gitarist görmedim,ve yaptığı işi bu kadar seven.Konserlerde ne çalsalar ezberden söylüyor herif,evinde de kesin diskografiyi döndürüyordur tüm gün.Anders konusunda ise istediğini yapar,kimse aynı tişörtleri ve asker pantolonunu yıllaca giyip aynı enerjiyi sürdürmek zorunda değil,biraz olgun yavaş şeyler yapmak istenmesi gayet doğal.
Siren Charms vasat bir albüm olarak kabul görse de içinde hala çok iyi şarkılar olan bir vasat albüm.albüme ismini veren şarkı gayet de güzel bu arada.Ona takıldım ben de kaç gündür.
Albümle aynı isimi taşıyan şarkıya bitiyorum. Mükemmel demek istiyorum o şarkı için.
Dinledikçe açılan bir yapısı var albümün. İlk dinlemede kısmen sıkıcı gelse de 3-4 kere çevirdikten sonra albümdeki güzellikler ayrı ayrı ortaya çıkıyor. come clarity albümünden sonraki iki albümü düşününce(asop & soapf) onlardan daha olmuş bir albüm bence bu albüm. Baştan sona sıkılmadan (rusted nail albümün en zayıf noktası bence) dinlenecek bir albüm yapmışlar. Yapmak istediklerini sorunsuz bir şekilde yapmışlar sonunda.
The Jester Race/Whoracle muhabbetine girmek yersiz, sıkıyor artık. Kulağa gelen şey güzel olduğu müddetçe sorun yok bana kalırsa.
Whoracle ve The Jester Race’i saymazsak in flames’in açık ara en iyi albümü. Ezbere eleştiri yapanları çok da ciddiye almamak gerekir.
Siren Charms > Whoracle
14.09.2014
@Red John, yok artık dostum abartmaya gerek yok. Whoracle gelmiş geçmiş en iyi müzik albümüdür.
14.09.2014
@Milletin Adamı, whoracle gelmis gecmis en iyi muzik albumu mu???Adama abartma demissin ama kendin daha beterini yapmissin…ne iciyosunuz yau bu kafalara ulasmak icin???
14.09.2014
@Red John, 5 vakte çarpılacaksın.
14.09.2014
@Red John, yapma işte bunu :(
Alternatif/modern/melodik metalden nefret eden birinin böyle bir albümü sevmesi nasıl beklenebilir ki? Hani bide eleştiriyi görünce “if sevmiyince cool olduklarını sanıyolar” tavrı… IF değil Skirellex sanki anasını satıyım. Bide şey var, dur hele, “if zaten çok değişti” tavrı… Yani evet, anladık ama artık KİMSE Jester Race falan beklemiyor. İlk yorumdan başlayıp aşağı doğru ilerlerken bunu göremiyorsan sende bi problem var arkadaşım. Bide yorumlar çok dağınıkmış. Haydaaa.
Hee aynen yaaa, Björn de hergün evinde IF diskografisini döndürüyor. Bu nasıl bir kafa, bu nasıl bir fanboyluk… IF’le popun aynı cümledi geçmesi de skandalmış, bak sen. Sinirlendim lan şimdi.
Bok gibi bir pop şarkısı daha
http://www.youtube.com/watch?v=e7zyF2QJ1BA
15.09.2014
@Osman, ‘Bu nasıl bir fanboyluk’ diyen adamın dünyanın en büyük opeth fanboyu olması.. Akerfeldt dünyanın en iyi vokalisti diye yorum yazan adam değil misin sen? :)
15.09.2014
@Milletin Adamı, abi ben gene grubumu eleştiriyorum, bu seneki albüm ilk 10′uma bile girmiycek hacı.
15.09.2014
@Osman, Yav he he.Her duyduğun elektronik müzik dubstep zaten.Şu cahilliğinle yorumlar yapmasan iyi olacak da işte.
Skrillex diyor adam ahahah ya sabır.
15.09.2014
@Ugur, öyle bişey demedim, sen nerden çıkardın şimdi bunu? Hangi grubu sevmeyince “cool oluyoruz” diye düşünüp Skirellex yazdım, sen niçin şeyettim çözemedim şimdi.
15.09.2014
@Ugur, Bu arada Skirellex dubstep değil, brostep. “Şu cahilliğinle” diye devam etmek isterdim ama çok bayatladı.
15.09.2014
@Osman, Kaç dakikanı aldı şunu google’dan bulman gerçekten ettim.Neyse.
15.09.2014
@Ugur, herifin adını bile yanlış yazmışım sen ne google’ı paşam :p
15.09.2014
@Osman, Skrillex’i bilmiyorum da, genel itibariyle katılıyorum. Sadece In Flames değil, bu sene çıkan Opeth albümünde de, albümü zorla sevme hastalığı var. Bunu çok net bir şekilde gördüm.
15.09.2014
@saw you drown, Albüm kapağında In Flames değilde, fazla bilinmeyen başka bir grup ismi yazsa, bu albüme bayılanlar acaba bu albümü gene sevecek miydi asıl soru burada.
Bende dediğini net bir şekilde görüyorum.
15.09.2014
@saw you drown, Eskiyi referans gösterip doğru dürüst dinlemeden yeni materyal hakkında kötü yorum yapma hastalığı > Albümü zorla sevme hastalığı.
15.09.2014
@ben, Başkasının albümü kaç kere dinlediğini söyleyebilecek cürete sahip fanboyun, grubuna söz söylendiğini gördüğü vakit çıldırma hastalığı.
16.09.2014
@saw you drown, hahaha.
Eski İn Flames bekleyeni siksinler diye bir kez daha albüme giriştim. Bu tür modern metal ayaklarını da sevmem, albüme bu yaklaşımla da bakmadım. Albüm pop mu, elektronik mi, rock mı? Bu da umrumda değildi. Olaya sadece bir müzik albümü dinliyorum gözüyle yaklaştım ve dinledim.
Sonuç; Bu sene dinlediğim en kötü albüm.
15.09.2014
@saw you drown, Bu yorumundan sonra albümü bir kez daha dinlemeye karar verdim, eğer dinlediğim şeyden hoşlanırsam bunda payın büyük. Yorumun için teşekkürler.
Öncelikle eski If ve yeni If’e ayrı ayrı ayılıp bayılan biri olarak, aradan koca 16-17 yıl geçmesine rağmen grubun hala aynı tarz albümler yapmasını isteyen kltleyi samimi bulmuyorum. Gruptaki insanlar müzisyen ve istedikleri yoldan gitme hakkına sahipler. Yapılan albümü kalite olarak beğenmemek ayrı gruptan hala kendi bencil sevgi yumağın altında aynı şeyleri yapmasını beklemek ve bunu kalite ölçütü olarak göstermek çok ayrı. Artık In Flames’ten insanların ne beklemesi gerektiğini anlamaları lazım. Hala Jotun, Gyroscope vs bekleyen kitle var. Evet In Flames’in albüm kalitesi yıllar boyu aynı kalmadı elbet, düştü çıktı ama her seferinde farklı bir şeyler ortaya koymaya çalıştılar. O beğenilmeyen albümlerdeki Metaphor’lar Evil In a Closet, Chosen Pessimist’ler deneysel ürünlerin sonucu. Hemen hemen her mood’a gidebilecek onlarca şarkısı oldu In Flames’in. Bir ” fan ” olarak bu beni çok sevindiriyor.
Yukarıda söylendiği gibi In Flames’in sadece metal alanında bile olmadan İsveç’in en büyük müzikal oluşumlarından biri olması sürekli kendini yenilemesinden, modern yola uyum sağlamasından kaynaklanıyor. Bir de Anders kim ya? diyenler var. Onlara sadece gülüyorum. Bu kadar uzun süredir piyasada olan bir grubun 2014 yılındaki albümünden hala Whoracle nere bu nere diye bahsedilmesi çok komik bence.
Kimse bir grubu eskiden çok sevmiş diye şu anki halini sevmek zorunda değil ve bunu albümü sevmek için zorluyorum kendimi tarzında belirtmesine gerek de yok. Olmuyorsa, bırak gitsin. Albümü 1-2 kere dinleyip her yeni çıkan materyale bok atmakla olmuyor bu işler. Bu kafadan sıyrılmamız lazım artık. Sevdiğiniz bir gruba öncül zevkleriniz uğruna katlanmak zorunda hissetmek değil de müzisyenlere de saygı duymak, onların fikirlerini grubu nereye taşımak istediklerini önemsemeliyiz. Albüme gelince baya dinledim, sindirdim ve içinde gerçekten çok güzel şarkılar var. SoaPF ve AsoP’dan iyi StyE ile eşit gidiyor bende. Dead Eyes, Filtered Truth, In Plain View, With Eyes With Open, Everything’s Gone ve Paralyzed gibi şarkılar baya iyiler.
Notum 7.5/10.
Vala nerdeyse 98 yilindan beri takip ederim grubu. Her album ciktiginda onceki albumden kotu derdik… Sonra biraz zaman gecer” ya aslinda iyi albummus” derdik. Ben colony albumu ciktiginda yerin dibine soktugumu biliyorum… Adamlar gayet melankolik bir album yapmislar. Sololari cok güzel bilhassa. Herhalde 20 kere dinlemisimdir. Her parca ayri guzel ama rusted nail en guzeli. Benim notum 7.5
antalya’nın popüler rock barlarından birinde biri finlandiyalı öteki isveçli iki kadın turistin sohbetine konu olmuş bu güzide grubun adını finli kadının HİÇ duymamış olması ve isveçli yarı çıplak, sırtında jester dövmesi olan hatunun buna hiç şaşırmaması beni şaşırtmıştır…
‘nasıl olur’ şeklinde sohbete dahil olup isveçli hatunu ‘götürme’ planları yaparken(niye finli olana değil? çünkü onun parmağında yüzük vardı.. bize yakışmaz sevgilisi olan kadına yazmak) benden önce davranan bir keko kızın sigarasını yakma bahanesiyle tarzancasıyla muhabbet kurmaya çalışmış ve bu çabası akim kalmıştır, ama benim de kızların yanına gitme şevkimi kırmıştır…. demekki önemli olan bilgi değil cesaret panpalar….
Everythings Gone ve Filtered truth hariç güzel şarkı yok ha bide bonuslardan The Chase güzel. Aga bu albümden sonra In Flames’e güvenim kalmadı. Pre-order yapmıştım albümü şu an isteyen birine bedava verebilirim o derece. Soapf gibi bi albümün üstüne yakışmadı
spam var yazıda.
19.11.2017
@northern, sağ ol sildim.
Bu albüme nasıl 6 vermişim, nasıl “mantıklı bir adım” demişim aklım almıyor. Yazdığıma en çok pişman olduğum kritik olabilir bu. Şu an sorsanız 4′ten fazla vermem. Hafta sonu podcast var diye yıllar sonra tekrar dinliyorum; yüzüme kan oturdu resmen, içim şişti sıkıntıdan.
Kafama esti tekrar döndürdüm albümü bakalım bir şey kaçırmış mıyım diye ama yok abi yok albüm fena halde sıkıcı.
Bu arada bu albümün (ve belki de son 3 albümün hatta) en iyi parçası Paralyzed. Diğerlerine katlanmak zor.