Evanjel:  Yunanca “iyi haber” ya da “genel olarak kabul edilen gerçek” anlamına gelen “evangelion”dan gelmektedir.

Cehennemin simüle edilişi, korkunç oluşunun ve tehditkar tavrının ilginç bir yanı olarak -kötü klişeleri bir kenara bırakırsak- insanlık tarihi boyunca cezbediciliğini korumayı başarmış gibi görünüyor. Tüm cezaların çekilmesi fikrinin yarattığı hesaplaşma atmosferi ve bu hesaplaşmanın tüm acısını çekecek taraf olarak bireyin tutunacak hiçbir dalının kalmaması, cehennem düşüncesinin, seçeneklerden arınmış bir şekilde sadece ve sadece sonsuz acıları alevlerin ışığına çıkarmasını sağlıyor.

Bireyin artık hiçbir önem ifade etmeyen ansiklopedi kalınlığındaki pişmanlıkları da bu amansız atmosfere eklendiğinde, hem duygusal hem de fiziksel olarak oldukça yıpratıcı bir deneyim çıkıyor ortaya.

Nesnel olarak çıkış yolu bulunmayan zavallı kişinin düşün dünyasındaki tüm birikimleri artık tutunabileceği tek şey halinde ve büyük oranda bireyi alevlerin ortasında bırakan da yine bu birikmişliğin kendisiydi.

Belki de tek sahip olunan varlık olarak hatıralar artık tutulduğunda el yakan fazla sıcak bir metal parçasından başka bir şey değil. Ve bu konsept göz bebeklerinizin büyümesini, içinizdeki şiddet açlığının ortaya çıkmasını sağlıyor; ne de olsa simülasyon.

Yeterince içimizi kararttıysak albüme geçelim. ÆVANGELIST, yukarıdaki paragrafın insanın ilginç doğası gereği ortaya çıktığının farkında ve bir bakıma insanın elindeki silahı tekrar insanın kafasına doğrultuyor. Bir death metal grubu olabilir, black metal’den etkilenmiş olabilir; fakat tüm bunlardan önce gruba doğru adım atarken tartışılması gereken ilk şeyin türlerden çok amaç ve bu amaca ne derece varıldığı olduğuna inanıyorum. Örneğin, gitar işçiliği anlamında çığır açan veya en azından yenilik getiren bir yaklaşımı yok grubun ve zaten böyle bir şeye gereksinimleri de yok; dertleri birazcık farklı bir noktada. Bol katmanlı sesler, bol katmanlı vokaller, boğuk gitarlar, bazen kafanıza inen çiviler gibi bazen de sırtınızdaki kırbaç darbeleri gibi davullar ve tüm bunlar devam ederken arkadan gelen ürkütücü uğultular, çığlıklar, hoş olmayan şeyler… Her biri, sonuçta oluşacak atmosfer için “yeterli” derecede seçilmiş ve katılmış, öne çıkmaya çalışmayan öğeler olarak fazlasıyla kaotik, iç karartıcı, belirsiz ÆVANGELIST müziğinin bir diğer tuğlası.

“De Masticatione Mortuorum in Tumulis” ve “Omen Ex Simulacra” isimli ilk iki albümünde grup, bu oldukça karmaşık müzikal tavrını oldukça net ortaya koymuştu. Fakat yine de bu tavrın oluşumu albümden albüme gelişimini sürdürmeye devam etti. İlk albümdeki “deneme tahtası” hissini daha da azaltıp “Omen Ex Simulacra”da tüm atmosfere daha hakim olmayı başaran fakat yine de denemelerine devam eden ÆVANGELIST’in, “Writhes In the Murk” ile bu hakimiyetini kariyerinin en üst seviyesine çıkardığını söyeyebilirim. Yeterince şey denedikten sonra bu tecrübenin verdiği olgunlukla artık en absürt fikirlerini müziklerine gayet rahat bir şekilde yedirebiliyorlar. Bunun yanında, ilk iki albümde her ne kadar yine atmosferi beslemek amacıyla da olsa, amacından sapan bazı yaklaşımlar törpülenmiş ve daha direkt ve daha akıcı bir anlaşılmazlık yakalanmış.

“Writhes In the Murk”, karakteristik ÆVANGELIST tavrını koruyarak dinleyiciye birçok koldan saldırıyor. Güzellik, sevgi, hoşgörü gibi şeylerden hiç nasibini almamış hatta üstüne bir de bunlara düşman olmuş vokallerin, uyumsuz notaların ve bunun da ötesinde uyumsuz katmanların yanı sıra, yer yer endüstriyel sulara dahi giren geniş ve etkili bir müzisyenliğe sahip albüm. Hatta bazen bir ayinin parçası olduğunuzu bile hissedebiliyorsunuz. Amaçları doğrultusunda her türlü garipliğe başvurup sadece her şeyi birazcık daha karartıyorlar. “Hosanna”, “The Only Grave” ve özellikle “Halo of Lamented Glory” ile doruklarına ulaşan albüm, cehennemi ayaklarınıza getiriyor ve neye benzeyebileceğine dair cesur ve soyut bir tasvirde bulunuyor.

Sonuç olarak “Writhes In the Murk” bayağı başarılı bir albüm. Grubun önceki albümlerindeki bazı kısır noktaların da törpülenmesiyle, bence grubun en iyi albümü. Sıra dışı death metal konusunda şu sıralar etrafta olan grupların en önemlilerinden biri de bana kalırsa ÆVANGELIST. Yazıda anlatılan şeylere karşı ilginiz varsa, kesinlikle dinleyin diyor ve grubun kalpsizliğinin artarak devam etmesini diliyorum.