Ertuğrul Bircan Çopur
Hiç dinlemediğim bir albümün bana kadrosunu gösterseler, davulda Hellhammer ve vokalde Attila Csihar’ı görünce vereceğim not 7’den aşağı olmaz sanırım. İkisinin de bir sürü farklı grupta neler yapabildiğini bildikten sonra bu adamların müziğini yorumlamak da epey zor bir hal alıyor, zira kendilerine ait belli bir çizgi yakalamış adamlar bunlar. Artık beni şaşırtabildikleri noktalar eskiye nazaran biraz daha değişti bu yüzden; eskiden Hellhammer’ı dinlerken “bu nasıl bir hız ya” derken, şimdi “ulan adam kaç yaşına geldi, hala bu nasıl bir hız ya” diyorum örneğin, bunun gibi.
Neyse. MAYHEM biliyorsunuz çok fazla albüm çıkartan bir grup değil. Aslen 1984’te kurulan grup bu yıl şaka maka otuzuncu yılını geçiriyor, ve karşımızdaki “Esoteric Warfare” grubun yalnızca altıncı albümü. Zamanında oldukça iyi yorumlar alan “Ordo ad Chao”nun dün gibi hatırladığım çıkışının üzerinden tam yedi yıl geçmiş, ve MAYHEM müziğiyle üzerimde yarattığı can sıkıcı (iyi anlamda) etkinin yanında bir taraftan da beni biraz yaşlanıyor hissettirip canımı sıktı (kötü anlamda). Otuz yılını devirmiş bir grubun hala hiç yaşlanmamış gibi müzik yapıyor olması da bu durumu biraz pekiştiriyor doğrusu.
Black metal, ve hatta genel olarak metal dünyasında bu kadar büyük bir nam edinmiş bir grup olarak MAYHEM’in kendine has bir havası olduğunu söylemek hiç yanlış olmaz. Grubun etrafını saran sansasyonel olayların da payıyla gruba giren, çıkan (hatta ölen) eleman sayısının fazlalığına rağmen bu havayı sürdürmeye devam edebildiler, ve “Esoteric Warfare” de buna bir istisna değil. Çoğunlukla orta tempoda giden şarkıların gidişatını Teloch’un gitarları ve Hellhammer’ın kimi zaman çileden çıkıp akılalmaza yol alan hızdaki davulları sürüklüyor, ve fakat davulların en hızlandığı yerlerde dahi gitarların temposunu neredeyse hiç yükseltmemesi ve kazımanın hep belli bir miktarın altında tutulması müziği belli sınırlar içinde tutuyor. Bu sınırların limitlerini de Attila Csihar’ın harikalar yarattığı vokallerinin çizmesiyle kafese kapatılmış kuduz bir köpek imgesi yaratıyor grup. Şarkı sözlerinin teması olan psikolojik savaş, zihin kontrol gibi konuların hiç uzağında değil bu imge; aklını yitirmiş, kendi kontrolünden kopmakta olan bir canlı fikri parlayıp duruyor müziğin her anında. Her an daha fazlasını yapmak, zincirlerini kopartıp etrafta kaos estirmek isteyen; fakat her denemesinde sindirilen, bir dahakinde içinde daha şiddetli fırtınalar kopan bir varlık var “Esoteric Warfare”in müziğinde. Corpse of Care’in sonlarındaki gibi patlamalar ise bu çılgınlık anlarının ne kadar güçlü geçtiğinin göstergesi olarak duruyor karşımızda.
Ufacık değindik, biraz daha açalım. Bu bahsettiğim etkilerin en keskin şekilde ortaya konmasını sağlayan şüphesiz bir şekilde Attila Csihar’ın muazzam vokalleri. Homurdanmalardan vahşi çığlıklara, nefes alır ya da verir gibi boğuk brutal vokallere kadar müziğin o an ihtiyaç duyduğu her türlü sesi kusursuz bir şekilde vermiş. Özellikle müziğin “garipleştiği” anlarda zaten avantgarda kaymaya çok müsait sesiyle VED BUENS ENDE tadı yaşattığı anlar hakikaten fazlasıyla tatminkâr. Kişisel performanslardan tek şikayetim olabilecek nokta ise Necrobutcher’ın basları sanıyorum. “Ordo ad Chao”ya nazaran daha temiz olan prodüksiyonda bile çok geri planda tutulmuş olan baslar, kendinizi zorlayıp duyduğunuzda bile maalesef çok bir şey vaadetmiyor. Tabii bu black metalde çok da şaşırtıcı bir durum olmadığı için fazla da üzerinde durmaya değmeyebilir.
Toparlayayım. Uzun zamandır bir nebze de ol sa uzak kaldığım nispeten daha “düz” black metale çok sağlam bir dönüş yapmamı sağladı MAYHEM. Yedi yıllık bir aradan sonra, black metalin en büyük gruplarından birinin kariyerinin otuzuncu yılına fazlasıyla yakışır bir albümle geri dönen grubu alkışlamaktan başka bir şey gelmiyor elimden. Bu yaz bir yerlerde Throne of Time’ı canlı canlı da dinleyebilmek ümidiyle, diyelim.
(8.39/10, Toplam oy: 100)
Loading ...
alla alla ben pek beğenmemiştim. yazıyı inceleyip bir daha dinliyim bakim
arıza albüm. böyle tarz vokalleri pek bir yerde dinlememiştim. şarkıları çok beğendim. hele o corpse of care’deki vokaller… gitar işçiliği… muazzam!
Albümün ilk yayınlanan parçası olan psywar beni oldukça heyecanlandırmıştı. Nitekim yayınlanan diğer parçalar da oldukça tatmin ediciydi. Yani görünen köy kılavuz istemiyordu. Sanırım kimse Mayhem’in böyle bir albüm yapacağını tahmin etmiyordu. Atilla’nın akıllara zarar vokalleri albümün en öne çıkan özelliği sanırım. Eğer black metalin en kült gruplarından biriyseniz ve özen gösterirseniz işte ortaya böyle muhteşem bir eser çıkar. Yılın en iyi black metal albümü şu an için, muhtemelen de öyle kalacak. Kritik için teşekkürler. 9.5
Kesinlikle çok iyi albüm. Kritikte tam benim düşündüğüm noktalara değinilmiş, mükemmel bir vokal performansı, orta tempoyu pek aşmayan, insanı salt rahatsızlığa sürükleyen gitar ve karmaşa hissini zirvelere çıkartan davullar… Mayhem black metal dünyasına yedi yıl sonra yeniden ‘ben buradayım’ dedi.
Kral albüm. Watcher ve Psywar favorilerim. Yılın albümleri arasında olacak.
uzun süredir bu kadar kötü black metal kayıdı dinlememiştim. davullar otomatiğe bağlamış gidiyor öyle kafasına göre, gitarlar bitmek tükenmez bilmez black metal klişeleri ile dolu. kayıt kalitesi ise günümüz “müzik piyasası”nın oluşturduğu kriterlere göre yapılmış, black metal denen alt-kültüre yakışmayacak cinsten… vokaller samimiyetsiz.
genel-geçer “müzik tüketicisi”ne oynayan, ticari kaygılar ile kaydedilmiş rezalet bir albüm.
12.06.2014
@002728, en sevdigin bilek metal albumu ne karsim??? Gercekten merak ettim…
12.06.2014
@B U R Z U M, Adam troll uğraşma bence.
‘uzun süredir bu kadar kötü black metal kayıdı dinlememiştim’
‘kayıt kalitesi ise günümüz “müzik piyasası”nın oluşturduğu kriterlere göre yapılmış’
Bu iki saçma sapan cümleden anlaşılıyor her şey.
12.06.2014
@saw you drown, ahahaha:):):) kabak gibi belli zaten de insan sormadan edemiyor:):):)
13.06.2014
@saw you drown,
nasıl anlatayım, bilmiyorum daha. önünüze ne konursa hemen kabullendiğiniz gibi, sizin sorgulamadan kabullendiğiniz kavramlara olumsuz eleştiri yönlendiren insanlara dümdüz saldırıyorsunuz, argüman üretmeden hem de. ben o ufak eleştirimde, black metal ‘in popüler bir kültür parçası hâline gelmesine ufak bir argüman üretmek istemiştim.
çok kötü bir albüm, bu albüm. popülist temeller üzerinden yapılan bir kayıt kalitesi var ki bu büyük bir dinleyici kitlesine ulaşmak isteyen yapımcı tarafından yapıldığını gösterir. black metal, ideolojik propaganda üzerinden olgunlaşmış, DIY(do it yourself) sistemini benimsemiş bir alt-kültür müziğidir. oysa bütün bunları yok saymaya başlamış, gittikçe konformistleşen mayhem, gorgoroth ya da god seed(her ne ise) v.s gibi grupların son zamanlarında içinde bulundukları durum bu. cradle of filth ‘in sony ile anlaşıp sanatsal ifadelerini ticari kaygıya dönüştürmesinin ardından, black metal ‘de [daha öncede dediğim gibi] genel-geçer müzik “TÜKETİCİSİ”ne peşkeş çekilebilen bir akım hâline geldi; black metal, satılabilir, pazarlanabilir bir maddeye dönüştü. black metal dinlemek yahut gündelik hayatını black metal ile birlikte düzenlemek, artık bir duruş, bir tavır değil gün geçtikçe dev kültür endüstrisinin pazarlayabildiği bir POZ hâline dönüşmeye başladı.
bu beni üzdüğü gibi, sizin gibi insanların rast gele biçimde gerçeği söyleyenlere saldırması da sinirlendiriyor.
lütfen olgunlaşın artık, iki kelime üst üste koyabilecek duruma gelin ki, günümüz müzik anlayışının üzerine konuşalım ve paylaşalım; okunabilecek yazılar koyabilelim şuraya.
13.06.2014
@002728, Selamlar. Sitede daha once bircok defa oldugu gibi yine bir black metal tartismasinin sonsuza dek hicbir yere varmadan uzamamasini umaraktan, birkac kelam etmek istedim.
Black metal de dahil olmak uzere metalin hemen hemen her alt turunun giderek populerlesiyor oldugu bir gercek, bu da muzigin eskiye nazaran muazzam miktarda artan ulasilabilirliginden kaynaklaniyor aslinda.
Black metalin “DIY” tabanli bir sekilde ortaya ciktigi ve bu sekilde gruplarin sahiden cok iyi eserler ortaya koydugu bir gercek, zaten bir alt tur olarak black metalin bu gune kadar bu denli saglam gelebilmesinin en onemli sebebi de imkansizliklar icinde dahi cok iyi albumlerin cikartilabilmis olmasi,
Bu bir kenara, black metalin de artik “pazarlanabilir” olmasini, yapilmis albumlere direkt olarak kotu damgasi yapistirmak icin yeterli bir sebep olarak gormekte sahsen biraz zorlaniyorum. Yani ornegin bu konusmalara yol acan bu Esoteric Warfare albumunu tamamen ayni bestelerle grup kendi imkanlariyla kayit etseydi yine direkt olarak cok kotu bir album gorecek miydin mesela? Cevap evetse zaten bu bir zevk-renk farkliligi olacak ve itiraz edecek hicbir noktam olamaz. Ama eger cevap hayir ise, bence bu albume onyargili yaklasip sonradan bir daha dinlememekle ya da kotu olarak nitelemekle hem gruba, hem de belki de keyif alabilecegin bir albumden uzak kalarak kendine haksizlik etmek oluyor son hal. Acikcasi yeni yetme gruplarin kendi imkanlariyla cikarttiklari (ve eskiye nazaran bu imkanlar cok daha iyi oldugu icin binlerle olculecek sayida) albumun cogu birbirinden kotu kopyalariyla ugrasmaktansa, rahat rahat kaydedilmis de olsa “iyi” muzigi tercih etmek bana daha akla yatkin geliyor.
Ben sahsen uzun zaman once muzigi bir ideoloji amaci olarak gormekten vazgectim, ve keyif alabildigim muzigi baska kriterlerle degerlendirmemek gerektigini savunuyorum. Bu “herkes boyle yapmali” anlaminda bir gorus degil, yanlis anlasilmaya mahal vermeyeyim, yalnizca gordugum kadariyla seninkinden farkli bir bakis acisi, ve bilmiyorum, bence muzikten keyif almayi daha kolaylastiran bir yaklasim.
Umarim anlatabilmisimdir meramimi. Temel olarak bir seyin populere yonelik yapilmis olmasi, ondan keyif almayi engelleyen bir durum olmamali bence. Ozellikle black metalde boyle bir yaklasim cok sik goruldugu icin kendi tarafimdan olaylarin nasil gozuktugunu anlatmak istedim.
13.06.2014
@002728, Raw black metal’de zaten temel amaçlardan biri kötü kayıttır; yani pis ve leş bir atmosferi dinleyiciye ulaştırmaktır. Bu yüzden kayıt konusunu tartışmaya gerek yok. Diğer konular da ise benim bir şey dememe gerek kalmamış. Ertuğrul Bircan Çopur olayı gayet iyi özetlemiş.
Bu albüm bana karanlık duygular yaşatıyor, ben buna bakarım. Adı üstünde. Black=Kara
Samimiyet olayına gireceksen söylenecek söz çok. Bana göre şu anda ‘yeryüzü black metalin’ de hiçbir grup samimi değil. Kalmadı eski kvlt samimi black metal.
94′ ten beri en iyi albüüüüüüğğğğğğğaaaaaaaqasaqaaaaaeeeeeeam
12.06.2014
@angryson, sana katılıyoooooooooğğğrrr ieaaaaaa
kayıtlar vasat ama özellikle son 4 5 şarkı mükemmel 9/10
hiç mayhem dinlemişliğim yok… gorgoroth yetiyor bana…
12.06.2014
@cemal okko, bende gorgoroth u mayhem den cok severim ama sen yinede de mysteriis dom sathanas i bi dinle derim…
gore temalı müzik mi yapıyordu bunlar???
de mysteriis dom sathanas sonrası mayhem i pek beğenmeyen biri olarak bayıldım albüme. Attila’nın vokalleri yine kendinden geçiriyor insanı. corpse of care şarkısındaki kahkahası misalen. onun dışında şarkı sıralaması da çok iyi olmuş. ne zaman altın vuruş yapmak istesem vi.sec, throne of time, corpse of care açarım artık sırayla.
Kritikte gayet yeterli ve doyurucu olmuş, teşekkürler.
Allah allah ben mi yanlış albümü dinledim yoksa siz mi? Bu kadar abartılacak hiç bir şey görmedim ben. Bi kere otomatiğe bağlamış gibiler, nerde o eski ruh? Avatarında Mayhem profili olan ben söylüyorum bunu. Tabi grubun kurucusu öldükten sonra geride kalanlar sırf para ve popülarite için devam ettirirlerse böyle olur. Kötü de demiyorum ama ben öyle şahane, harika vs. mertebesinde hiç ama hiç bir şey görmedim ve ilk intiba olarak BEĞENMEDİM. Puanımı biraz daha sindirince yazarım.
Not: Attila’nın vokallerine laf yok ama.
albümü yeni dinlemiş biri olarak tespitlerim
albüm bi önceki albüm Ordo ad Chao ya ve Grand Declaration of War a bayağı benziyor
mayhem bu albümde deyim yerindeyse progresif black metal yapmış,bayağı bi progresif ve denesel takılmış,pasifagresifte bu kadar sevilmesinin en önemli sebebi de bu.bkz >progresif herşeyin pasifagresifte çok değerli olması
albümde artık atillanın bir drone grubunda yer almasındanmıdır nedir bilinmez ağır bir drone metal etkisi var,ayrıca deathspell omega ve portal etkisi de bariz,gitar tonunu ve ritmleri bayağı bi benzettim ben
görüldüğü gibi eski the true mayhem den eser yok,eski mayhem öldü arkadaşlar,onun için eskiye takılıp kalarak değerlendirirsek hiçbir halt anlamayacağımız bir albüm,zaten böyleydi,bu albümle bunu resmen basın açıklamasıyla deklare ettiler
albüm normal black metal kalıplarını bayağı bir zorlamış geldi bana,gitar tonu gerçekten ilginç ve bazen black metal tonundan çıkıp kafasına göre takılıyor,kaotiklik ve kargaşa çok iyi verilmiş albümde,ayrıca kabul edelim atmosfer çok iyi oturmuş albümde,hasta ya bu pezevenkler dedirtiyor insana atmosfer,özellikle atilla adeta yarmış,tüm marifetlerini kullanmış,hırlamış,fısıldamış,inlemiş,dil atmış,gülmüş,bilimum sesi çıkarmış adam
sonuç olarak eski mayhemden bağımsız olarak düşünürsek OLMUŞ bir albüm bence,bi önceki albümüne 7 vermiş biri olarak kendilerini geliştirmiş olduklarını görüyor ve buna da 8 veriyorum
16.06.2014
@TAAKE, Aynen kanka dediklerinde çok haklısın, Progressive Black Metal diye bi tür var mı bilmiyorum ama varsa bu albüm odur. Burda bu kadar çok sevilmesinin nedeni de bu. Progresif deneysel bir şekilde aksak ritmlerle ossursam progresive diye beğenecek insanlar biliyorum ben bu sitede aksjdalkdjal :)
Şaka bi yanada bi kaç defa daha dinleyince aslında ilk yorumumda epey acımasız davrandığımı farkettim. Fena değil iyi bi albüm ama o kadar efsane mertebesinde hiç bir şey olmadığı fikrimin hala arkasındayım. 7,5 – 8 dolayları ideal olur gibi.
Bu arada az önce Mayhem’in taaa 1986 yılında hizbe bi yerde verdikleri konserin videosunu izledim. Sonra bu albümü dinledim ve ”nerden nereye aq” dedim kendi kendime. İlk konserlerinde biri, daha doğru dürüst kendi şarkıları yok, paso Venom çalıyorlar. Euronymous götünü açıyor falan.
albümü çiğnedim yuttum…en başta atilla son zamanlarda dinlediğim en iyi vokal oldu. sadece mayhem veya bilek metal için değil genel olarak söylüyorum. hakkaten ruh hastası aq…albüm fazlası ile şizofrenik. davul ortalığı sikertiyor ama gitar başka alemlerde takılıyor. bu kötü mü? kesinlikle değil…albüm ordo ad chao ya fazlası ile selam çakıyor. gorgoroth a benzettiğim kısımlarda oldu. mesela trinity parçası. gorgoroth etkisi teloch denen adamın bi ara gorgoroth ta takılmış olması sebebiyle olabilir ama ben fazlası ile memnun oldum bu durumdan. en sevdiğim parça trinity bu arada(şimdilik). genel olarak ciddi anlamda ilk dinlemede anlaşılmayacak parça yapıları nedeniyle emek isteyen bir albüm. buda benim için harika bir durum. kaosu, karanlığı ve manyaklığı tek çatı altında toplamış adamlar daha ne olsun aq? kendi açımdan seneye damga vuran albümlerden biri oldu bu…umarım bir sonraki albüm için tekrar 7 sene beklemeyiz…ne olursa olsun bilek metal sizinle güzel hocular…
Vi.sec öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılıyor albüm. Öncesi gaz, sonrası doyurucu. Vokaller felaket derecede başarılı. 8-8,5 gideri var.
albüm pek çok yerden çok çok düşük puanlar aldı. hayal kırıklığı diye tarif edenler de çok. die hard mayhem fanı olarak ben de albümü vasat buldum. 8.5/10 bence fazla.
Sabah sodom, öğle arası bu albüm. Bankada bugün bi kaç muşteriyi benzin döküp yakarsam sebebi bunlar.
Sabah sabah Attila Csihar’ın korkunç haykırışını, kahkahasını dinleyecek kadar ne yaşadım acaba.