Bir grup kariyerine ! (Foreword) ile başlıyorsa, o gruptan korkulur. Bir grup ilk albümüne ! (Foreword), Winning a War, People Passing By, Oblivion Ocean ve Nightmist’i koyuyorsa, o grup inanılmaz şeyler başaracak demektir.

Oblivion Ocean ulan.

Çıktığı dönem düşünüldüğünde, PAIN OF SALVATION gerçek anlamda taptaze bir nefes gibiydi. Progresif metal kendi sınırları içine sıkışır ve nadir şekilde orijinal tınılı grup üretirken, PAIN OF SALVATION çıkıp geldi ve tüm kurallarını kendisinin koyduğu, aşırı derecede özgün bir albümle “Entropia” ile türün sıkı takipçilerini ayağa kaldırdı.

Progresif metal ve DREAM THEATER’ın ne denli özdeşleştiği, kurulan çoğu grubun DREAM THEATER etkilenimlerini saklayamadığı, DREAM THEATER’a benzemeyen pek çok grubun ise çeşitli nedenlerle öne çıkamadığı bir ortamda, Daniel ve ekibinin ortaya koyduğu eşsiz müzik, gerçekten de inanılmaz bir ilk adımdı.

İlk albümünü çıkaran bir gruptan beklenmeyecek olgunlakta bir albüm “Entropia”. Hani konu metal değil de bir yetenek yarışması olsa ve PAIN OF SALVATION da bu yarışmaya katılan ufak çocuk olsa, böylesi benzersiz bir performansın ardından döylenecek şey, “Vay be piçe bak, helal olsun” şeklinde bir tebessüm olur, çocuk boyundan büyük işlere kalkışmakla itham edilir, hatta yaşı biraz büyüdüğünde de “artis”, “lavuk” şeklinde anılabilirdi. PAIN OF SALVATION işte bu albümde, bir anda ortaya çıkan ve kendisini tanıyan hiç kimse olmamasına rağmen herkesin aklını alan o “piç” konumunda.

“Entropia”yı dinlerken, albümün barındırdığı konsepti hissetmemek, parçalar arasındaki bağlantıları görmemek imkânsız. Muazzam ! (Foreword) ile başlayan albüm, sonrasındaki 3 adet “Chapter” ile devam edyor ve anlatması baya zor, derin bir konsept (savaş durumundaki bir aile; baba ailesini koruyamaz; çocuk bir asker değil, bir baba istiyordur; toplumun bu zor durumdaki duyarsızlığı, vb.), PAIN OF SALVATION tarafından nakış gibi işleniyor.

Bu denli derin yerlere varabilecek bir konunun işlendiği bu albümde, yine konsepte dâhil olacak şekilde People Passing By gibi aydınlık yanları olan bir şarkı katabilmek, Oblivion Ocean’la böğrümüze bıçaklar saplarken, Stress’in neşeli melodisi ve aksak rifleriyle bir anda sırıttırabilmek, Nightmist’in dolup taşan fikirleri ve hepsi başarıya ulaşan deneyleriyle ağızları açık bıraktırmak…

Bunlar herkesin harcı olmayan şeyler. Bunlar, benim diyen grubun, bırakın ilk albümünü, rüyasında bile yapamayacağı şeyler.

Bunlar PAIN OF SALVATION’ın bir yandan çekirdek çitleyerek, gözü kapalı yapabildiği şeyler.

65 dakikalık bir gövde gösterisi “Entropia”. Bir grup nasıl ilk andan şoke eder, oha dedirtir, bu işi yıllardır yapan müzisyenleri bile şaşırtır, nasıl özgün olur; en önemlisi de tüm bunları nasıl bu kadar doğal, bir an bile kastığını düşündürtmeden, içinden gelerek yapar, gibi soruların net cevabıdır.

PAIN OF SALVATION, kendi türünü geçtim, bana kalırsa metal tarihinin en kendine özgü gruplarından biridir. Enfestir. “Entropia” da bu çılgınlığın ilk ve en güçlü adımlarından biri olarak sonsuza dek dinlenirliğini ve şaşırtıcılığını koruyacaktır.