Ömer Kuş

Evet, FALLS OF RAUROS belki de tembel bir şekilde direk İskandinavlara mâl ettiğimiz tarzda bir sounda sahip, doğayı seven, şehirlerden, binalardan hoşlanmayan bir black metal grubu. Bu şekilde “övgü” alan bir de AGALLOCH vardır birçoğumuzun bildiği gibi. Az önce edindiğim bilgiye göre bu iki grup da Portland’dan geliyormuş. Yani bu demek oluyor ki bir ara arkadaşlarla oturup Portland övebiliriz artık.

Yazıya başlamak ne zor iş lan. Böyle saçma sapan yollarla atlatıyorum bazen ama neyse hayırlısı diyelim. Grubumuza gelelim. FALLS OF RAUROS, şu ana kadar iki albüm çıkarmış olan, folk etkili bir black metal grubu. Bu folk etkisi MOONSORROW tarzı bir etkiden ziyade AGALLOCH’un tarzına daha çok benziyor. Akustik pasajların bolca kullanıldığı, inişli çıkışlı yapılara sahip black metal şarkıları var albümde.

Grubu neden ve nasıl dinlemeye başladığımı hatırlamıyorum ama hatırladığım bir şey var: Daha ilk dinlememden itibaren albümü sevdim ve kolayca içine girebildim. Grubun yaptığı müzik, grubun isminin, imajının, albüm kapağının yarattığı beklentiyle o kadar uyumlu ki tam olarak beklediğimi bulmuştum. Bunu kötü anlamda söylemiyorum. Bu tür atmosferik black metal benim en sevdiğim alt türlerden biridir ve bu tarz şeyler ararken kötü sürprizlere sıklıkla rastladıktan sonra tam istediğim tarzda müzik yapan bir grubu bulduğuma sevinmiştim.

Albüm, süresi 10 ila 13 dakika arasında değişen üç tane uzun şarkının etrafında yapılanıyor. Bu üçü dışında üç tane de kısa akustik şarkı var. Bu akustik şarkıların hepsi leziz tatlar barındırıyor. Özellikle son şarkı olan “The Cormorants Shiver on Their Rocks”ın son dakikası bu güzel albüme yaraşır, hüzünlü bir kapanış yapmanızı sağlıyor. Döndürüp döndürüp dinlediğim çok oldu bu şarkıyı. Bu üç akustik şarkıyı diğer, çok sert, hızlı black metal şarkılarının arasında “nefes alma” şarkısı olarak görmeyin yalnız. Zira o üç uzun şarkı daha önce de dediğim gibi bol bol iniş-çıkışa sahip, hızlanan, yavaşlayan, oradan akustik pasajlara geçen, tekrar hızlanan yapılara sahip.

Kullanılan rifler oldukça başarılı ve çoğu zaman bir hüzün barındırıyor. Zaman zaman kullanılan sololar da bu müzikten bekleyebileceğimiz gibi teknik gövde gösterisi olmaktan ziyade bizi duygulandıracak tarzda. Bu müziğin üzerine ise çok yankılı black metal vokalleri oturtulmuş.

Hemşehrileri AGALLOCH’a kıyasla farklılıklarından biri akustik pasajların üzerine hiç vokal yapılmaması ve genel olarak albümde hiç temiz vokal bulunmaması. Vokalist arkadaşımız çok acılı bir şekilde seslendiriyor şarkıları, müzikle iyi bir uyum sağlıyor. Şarkı sözleri genel olarak bir modernizm eleştirisi, doğaya özlem, köklere geri dönüş gibi konuları ele alıyor.

Yazıda bahsettiğim tarzı veya adı geçen grupları seviyorsanız FALLS OF RAUROS’u bağrınıza basacağınıza neredeyse garanti verebilirim. Tarzı gayet hakkını vererek icra eden ve samimi olduğunu belli eden bir grup FALLS OF RAUROS. 2011’de çıkardıkları bu albümden sonra şimdilik sessizliğe gömülmüşler ama yeni bir albüm çıkarmalarını umut ediyorum. O zamana kadar bu albümle idare edelim.