Yıllar önce FURTHERIAL‘ı ilk duyduğumda düşündüklerimi anımsıyorum. Dinlediğim şarkı Embrace’in eski versiyonuydu ve şarkıya ilk andan ısınmıştım. Grup, her nasıl oluyorsa, bir şekilde bir “ne yaptığını bilirlik” yansıtıyordu. Sonra zaman geçti, THROWN TO THE SUN olarak FURTHERIAL’la ortak bir organizasyonda buluştuk, grup elemanlarıyla tanışma fırsatı bulduk. O konser bugüne dek katıldığımız en kötü organizasyon olduysa da, biz sahnede FURTHERIAL’ı izlemekten büyük keyif almış ve aramızda “en kısa zamanda FURTHERIAL’la birlikte konser verelim lan” diye konuşmuştuk. O sıralarda ortalarda şu an yazmakta olduğum albüm de yoktu, ancak grup sahnede cidden başarılı bir performansa imza atmıştı ve biz de etkilenmiştik.

Albüme doğru yol almaya başlayalım. Geçenlerde merak edip bir baktım, bugüne dek 1000′e yakın albüm kritiği yazmışım. Bu kritik yazımları bana tek bir şey kattıysa, o da, dinlediğim şeyin ne yaptığını bilen birileri tarafından yapılıp yapılmadığını anlamak olmuştur. “Destroying Atropolis”, çok net şekilde, ne yapıldığının farkında olunarak yapılmış, gayet iyi işler gördüğümüz son dönem Türk metal sahnesinin kaliteyi yükseltmesine katkıda bulunan albümlerinden biri.

Sözel bir konsept içerisinde devam eden albüm, grup elemanlarının yıllar boyu sahnede kazandıkları tecrübeyi her anında taşıyan, varyasyonlu, katmanlı bir çalışma. FURTHERIAL yıllardır sahnede cover çalarak geçimlerini sağlayan elemanlar barındırdığından, ara ara bazı dış etkilenimler hissetmek de mümkün, ancak grup bu durumu gerçekten akılcı ve etkileyici şekilde kullanmış ve ortaya “gibi yapmaya çalışma” değil, müziği zenginleştiren lezzetler çıkmış. Bunu albümü dinlerken net şekilde görmek mümkün. Tabii duymak da mümkün; duyu organlarımız arasında ayrım yapmayalım arkadaşlar, yıl oldu 2014.

Hakkındaki pek çok şeyi şuradan öğrenebileceğiniz “Destroying Atropolis”, 10 şarkı barındıran 52 dakikalık bir çalışma ve her ne kadar bir kısmı farklı zamanlarda yazılmış olsalar da, şarkılar arasında bir bütünlükten söz etmek mümkün. Albümü dinlerken ilk fark ettiğiniz şey, şarkıların yazımından sorumlu olan gitarist/vokalist Başer’in hem gitar, hem de vokal konusunda baya yetenekli bir insan oluşu. Özellikle vokal namına son derece varyasyonlu ve zengin bir kullanım var ve kimi yerlerde sadece vokaller sayesinde şarkılar olduklarından da daha büyük hale geliyorlar.

Farklı karakterlerdeki vokallerin arkasına, “biz şu türde çalıyoruz” diye kendini sınırlamayan bir müzik de eklenince, ortaya son derece özgür, geniş alanlar bulan ve içine bir sürü şey katılabilecek bir müzik çıkıyor. Burada thrash metal de var, farklı progresiflik oranlarında death metal de var, heavy metal de var; ancak asıl önemli olan, müziğin pek çok türü iyice sindirmiş, neyi neden çaldığını bilen ellerden çıkmış oluşu. Gerektiği yerde soğuk akorlar, gerektiği yerde damar, gerektiği yerde gaz; “Destroying Atropolis” monotonluğun, aynı formülü izlemenin yakınından bile geçmeyen bir çalışma. Başer haricindeki grup elemanları da son derece başarılı bir iş çıkarmışlar; özellikle davul bu tarz bir müziğe mükemmel uyacak şekilde yazılmış ve albümün en parlak yanlarından birini oluşturuyor.

Şarkılardan bahsetmem gerekirse, öncelikle ilk 5 şarkıya cidden bayılıyorum. Her birinde, dinlerken “of be bunu konserde çalması ne zevklidir” diye düşündüğüm bir sürü bölüm var. Misal Death Come Closer’ın 02:46′sı; basit ama çok etkili bir rif olarak ilk dinleyişte aklıma yazıldı. Onun dışında Storyteller bir bütün halinde bir Türk grubundan dinlediğim en güzel şarkılardan biri. Günün birinde bir “FURTHERIAL’a saygı albümü” yapılırsa THROWN TO THE SUN olarak bu şarkıyla katılabiliriz ahah. Aynı şekilde Sworn For Revenge konserlerde çok etkili olacağı belli olan, When Angels Kill ise besteleme namına çok güzel fikirler barındıran, nefis şarkılar. Diğer tüm şarkılarda da hoşunuza gidecek pek çok şey olacağının garantisini vere- mem… Tabii ki veremem çünkü ben benim siz de sizsiniz. Ama cidden çok başarılı bir iş ortaya konmuş ve bence metal dinleyen neredeyse herkes, bu albümde hoşuna giden bir şeyler bulabilir. Bunu rahatlıkla söyleyebilirim.

Son kelamlara gelirken, FURTHERIAL’ın ülkemiz metaline bir şeyler katacağına gerçekten inanıyor, bundan sonra yapacakları her şeyin bir öncekini geçeceğini düşünüyorum. Zira FURTHERIAL, bu müziğe aşık olduğunu, tek amacının içindeki duyguları boşaltmak olduğunu, adeta bu müziği soluduğunu hissettiren o gerçekten samimi gruplardan biri. “Destroying Atropolis”i dinlerken, bir an bile “bak burayı millet konserde coşsun diye yazmışlar”, ya da “bunu da KIZ ŞARKISI olsun diye yazmışlar” diye düşünmedim. “Destroying Atropolis” her notasıyla iyi bir metal albümü yaratma güdüsüyle yapılmış ve ne mutlu ki hedefine ulaşmış bir albüm. O yüzden gördüğünüz yerde albümü almanızı öneririm. İçiniz rahat olsun, bu adamlar bu albümden gelecek her tür desteği, bundan daha iyi bir albüm yapmak için harcayacaklardır.

Kendi grubu da olan bir insan olarak, dinlerken gülümsememi sağlayan ve pek çok anında ağzımdan “helal be” lafları dökülmesini sağlayan bir albüm yapan FURTHERIAL’a, ortaya böyle kaliteli bir ürün koyarak ülkemizdeki metal sahnesine son derece olumlu bir katkı yaptığı için teşekkür ediyorum.

İnanıyorum ki ülkemiz grupları böyle sağlam işler yaptıkça, daha kaliteli müzikler yaratma adına gruplar arası rekabet artacak ve bu rekabet, bu müziği gerçekten samimi şekilde yapan insanlar için pozitif bir ateşleyici görevi görerek, ortaya daha kaliteli ürünler çıkmasını sağlayacak. Buna cidden inanıyorum.