Borabay KADİRDAĞ

Başlangıç olarak söylemeliyim ki, bu grubun aslında djent scene’i ile öyle aşırı bir yakınlığı olmamakla birlikte, ERRA’ya “daha çok djent grubu bulmalıyım” diye arandığım dönemlerde rast gelmiştim.

İyi ki de gelmişim…

ERRA’yı tanıtacak olursak; kendileri Alabama kökenli 5 kişilik bir progresif metalcore grubu. İsimlerini Mezopotamya kökenli, bir adet kargaşa ve veba tanrısından almakta olan ERRA, biraz önce yukarıda bahsettiğim gibi, djent gruplarıyla haşır neşir olduğum dönemlerde rast geldiğim, ama kendilerini rahatça o stereotipten ayırabildiğim bir grup. 2011’de çıkardıkları ilk album olan “Impulse”ı dinlediğimde dedim ki “İşte bu. Nihayet sırf ‘chugga-chugga’ yapmayan bir ‘djent’ grubu!”. Neden mi öyle? “Impulse”ı dinleyin, anlarsınız.

Grup 2. albümleri olan “Augment”i 29 Ocak 2013’te çıkartmadan önce merakla bekliyordum. Çünkü ilk albümün üzerimde bıraktığı etkinin aynısını (ya da daha iyisini) yapacaklarına inanıyordum ki beklentilerimi boşa çıkarmadılar. ERRA, ilk albümlerinde kullandıkları formül olan “teknik ve melodinin %100’e yakın bir şekilde uyumla harmanlanması”nı bozmadan devam ettirmiş, hatta daha da iyi hale getirmiş.

Grubun hem lead gitarlarından hem de clean vokallerinden sorumlu olan Jesse Cash’e göre, bu albüm için en uygun isim “Augment”miş. Kısaca söylemek gerekirse, bu album onlara göre “ilkinde ne yaptıysak, bunun üstüne daha da fazlasını koymalıyız” temelli bir yapıt. Hatta ve hatta başyapıt.

Neden mi? Şundan ötürü:

ERRA’nın ilk albümleri “Impulse”ta kendilerine özgün bir sound yakalamalarını sağlayan en önemli faktör, grubun albüm yaratma aşamasında teknik kabiliyete daha çok konsantre olması, ki bundan “Augment”in albüm teaser’ında da bahsetmişlerdi. Teknik kabiliyetlerini sürekli birlikte çalışmayla birleştirip kendilerine has bir sound yaratmayı başarmışlar. Bunu ilk albüm “Impulse”da görürken, “Augment”te ise anlıyoruz ki bunun daha da üzerine gidilmiş.

Albümdeki şarkıları incelediğimizde de sırf riflere bakarak hem teknik hem melodik çalmadaki dengeyi kurduklarını rahatça görebiliyoruz. Bunun örnekleri hemen hemen her şarkıda mevcut olduğundan önermekte bile zorlanıyorum. Ama Pulse, Hybrid Earth, Frostbite gibi şarkılarda bu durumu en net şekilde duymak mümkün. Progresif metalcore grubu olmalarından ötürü elbette gitarlar daha ön planda ve dahası, gitarlar sırf teknik ve melodi harmanının ötesinde bir akılda kalıcılık da sağlıyorlar. Önemli olan denge. Bunu da kurabildikleri için ortaya bir rif ve solo bulamacı yerine dengeli ve iyi harmanlanmış melodiler çıkıyor. Gitardaki kabiliyetlerini ve bu kabiliyetleri albüme nasıl böyle iyi bir şekilde yedirebildiklerini anlamak için gitar tanrısı olmaya gerek yok. Hatta bunu benim gibi gitarla uzaktan yakından alakası olmamış biri bile söyleyebilir… Ya da bas ile… Ya da davul… Ya da hiç bir enstrüman… :(

Tabii şunu da rahatlıkla söyleyebilirim ki bu albümde “augmented” (artırılmış) olan sadece enstrümantal kabiliyetin (daha çok gitar olmak suretiyle) gelişimi değil. Önümüzde kendisini geliştirmiş vokaller de mevcut. ERRA, bir bakıma çift vokal kullanan bir grup. Clean olmayan vokalleri yapan, frontman görevli Garrison Lee adlı arkadaşımız, bizi aralıksız scream ve brutal bombardımanına tutmaya devam ederken, üzerindeki “ilk album baskısı”nı da atmış gibi görünüyor. Metalcore vokallerinin gerektirdiklerini fazlasıyla yerine getirmekle birlikte, vokal açısından ERRA’da asıl ön plana çıkan şey, clean vokal yapan gitarist arkadaşımız Jesse Cash. Özellikle nakaratların çoğunda, gitarda döktürdüğü yetmiyormuş gibi, high-pitch clean’leriyle insanı mest ediyor. Ama metal dinleyicilerinde yaşanabilen “high pitch clean vokal çifte standardı”nı burada da yaşamanız mümkün. Diğer bir deyişle; “YA BU CLEAN’LER NE BE KARI GİBİ! ÇOK İNCE!” diyebilirsiniz. (BTBAM vokali Tommy Rogers Jr. yapınca bir şey demiyorsunuz ama!)

Enstrümantal açıdan (fret’lerin ve 0’ın dengesi) ve vokal açısından gelişme yaşayan ERRA, lirik konseptlerinde pek bir değişime gitmemiş açıkcası. Zira gitmelerine gerek de yok. ERRA, lirik olarak biraz kişisel öğrenim ruhunda takılan bir grup. Nasıl desem? Bir varoluşcu yön var ERRA’nın şarkı sözlerinde, böyle modern dünyamızı açıklamaya çalışır türden. Pek açıklanası bir şey değil, çünkü açıklarsam edebiyat dersine döner bu yazı (Ki o kadar da edebi karmaşıklığı olan liriklere sahip değil ERRA. Gidip açıp okuduğunda anlarsın yani). Konu bundan ibaret olsa da sözler insanı kesinlikle sıkmıyor, hatta ezberlediğinizde direkt eşlik edesiniz geliyor (tarafımdan kanıtlanmıştır).

Kritiğin sonuna gelirken, daha önce dediklerimi tekrarlamaktan öteye gideceğimi sanmıyorum çünkü söylenecek pek bir şey yok. “Augment” albümü, kelime anlamını sonuna kadar yerine getiren bir albüm olmuş. Bir yanımın “Impulse 2.0” demek istediği, ama diğer bir yanımın da albümün bundan daha öte bir çalışma olduğunu bildiği bir başyapıt. Evet, gayet de başyapıt. Gerek gitarların yeri geldiğinde insanı melodi denizinde yüzdürürken sonra gelip yer yer groovy riflerle ve chugga chugga’larla kafanıza kafanıza vurması ve o kafanızı kırması, gerekse de güçlü sert vokaller ve berrak clean vokallerin uyumu olsun; bunları tertemiz bir prodüksiyon ile tüketici kesimin karşısına çıkartarak, insanı göklere çıkaran bir album “Augment”. İtinayla dinleyiniz. Dinleyip beğendikten sonra da diğer tipik djent gruplarına göstererek “Bak, bak da örnek al!” diyerek o grupları azarlayınız.