“Ülkemizdeki metal sahnesi” lafı geçtiğinde “Öyle bişeymi varki asdfadfs XDDDD” diye gülen insan sayısı her ne kadar bir hayli fazla olsa da, özellikle son yıllarda, ülkemizde gerçekten kaliteli bir şeyler ortaya koymaya çalışan, metal dünyasını takip ettiğini hissettiren, x klonu olmaya çalışma devrinin artık çoktan geçtiğinin farkına varmış pek çok grup var.

2014 içerisinde hızla ilerlediğimiz şu günlerde, “yerli grup” kavramını duyduğunda kafasında hâlâ “default olarak kötü” fikri oluşan dinleyiciler, bence ya bu müziği derinlemesine bilmek istemiyor ve araştırmıyorlar, ya “bu ülkeden iyi grup çıkmaz” türü sloganlardan dökülen kırıntıları topluyorlar, ya da daha derin birtakım sıkıntıları var. Zira son yıllarda ülkemiz metal gruplarında çok net şekilde görülen bir yükseliş var. Çok kötüler, dayanılmaz düzeyde taklitçiler, aşırı düzeyde bayıklar, amatörlükten bir hal olanlar yok mu? Hem de o kadar çok var ki. Ama bu kavramların yakınından geçmeyen, kendi tarzları içerisinde dünyada olup bitenden hiçbir eksikleri olmayanlar da var. Son yıllarda, yakın bir geçmişe oranla çok daha iyi prodüksiyonlar, tertemiz kayıtlar, çok daha iyi albüm kapakları, daha iyi şarkılar, daha özgün fikirler, hatta şarkı ve albüm isimleri, promo fotoğraflar gördüğümüzün farkında değil miyiz? Son 10 yıldır sayısız miktarda yerli grup promosu almış, basın bülteni okumuş bir insan olarak, özellikle son 3-4 yıldır her konuda bariz bir ilerlemeye bizzat tanık olduğumu söyleyebilirim. Dediğim gibi, gerçekten çok kötü, “bu devirde artık bu kadar da olmasın” diye düşündüren gruplar da var; ama bunlar her yerde, her ülkede var. Önemli olan iyileri ayıklamak ve gerçekten de kaliteyi artırabilecek isimleri destekleyerek topyekün bir kalite artışını hedeflemek. “YERLİ GRUPLARA DESTEK!!!1!” değil, “kaliteyi yükseltene destek” dersek, cidden bir şeyler olacağına inanıyorum. Vallahi de inanıyorum. Önümüzdeki günlerde, haftalarda, aylarda, yıllarda, ülkemiz gruplarından baya iyi albümler dinleyeceğiz. Cidden inanıyorum.

Evet, bu iç dökmenin ardından konumuza dönelim.

Çoğumuzun ilk kez o loş lamba ışığındaki bas videosuyla keşfettiği ve daha ilk andan ısındığı ACT, İzmir’deki çeşitli gruplarda çalan 5 müzisyenin bir araya gelmesiyle oluşmuş bir grup. ACT, melodi ile kızgınlığı aynı potada eriten bir müzik yapıyor. Neden “melodi ile sertlik” veya “melodi ile teknik” demedim, çünkü ACT müziği sertliği de, tekniği de farklı düzeylerde müziğine yaymış bir grup. Şarkılarda çok teknik olmaya çalışma, ölümüne sert olmaya kasma gibi sunilikler yok; her şarkı, ne gerekiyorsa onu barındırıyor.

“World’s a Stage”i ilk dinlememde bazı şarkıları yapı olarak birbirlerine benzettiğimi söylemeliyim. Melodik nakaratlar, boru gibi sert bir gitar tonu, büyük oranda aynı tarzda devam eden bir vokal ile, “World’s a Stage” ilk dinlemede beni bütünüyle çarpan bir albüm olmadı. Çok beğendiğim bölümler, şarkılar oldu, ancak “oha süper albüm lan” yorumunu ilk andan yapamadım. Ama emin olduğum bir şey vardı, o da bu sorunun benden kaynaklanıyor oluşuydu. Albümü 3-4 kez dinlemeden bir kanıya varmamam gerektiğini biliyordum. Ben de albümü 2 kez daha dinledim. Sonra 4. kez, 5. kez dinledim. Bu yazıyı yazarken kulağımda The Shattered’ın son notaları var ve sanırım albümü şu ana dek bir 15-16 kez döndürdüm.

Albümün sunduğu her şeyi tam olarak almam ve ilk dinlemedeki hatamı kapatmam, sanırım 3. dinlemede oldu. “World’s a Stage”, bence birkaç kez dinlendikten sonra çözülen bir albüm. Çok zor, aşırı progresif olduğundan mı? Hiç de değil, bilakis albüm çoğunlukla belli kalıplar içerisinde devam eden şarkılar barındırıyor. Ancak melodi ve riflerin birbirine yedirilme şekilleri, şarkılara karakter katan kimi unsurların öne çıkarlıkları ve bunun sonucu olarak şarkılardaki farklı kimlikleri kavramanız için albümü bir defadan fazla dinlemeniz iyi olacaktır diye düşünüyorum.

Devam edelim. “World’s a Stage” gayet temiz bir kayda sahip. Dinlerken canınızı sıkacak bir şey olmadığı gibi, bu canlı ve güçlü hava sayesinde rifler, şarkılar kulağa olduklarından da büyük geliyorlar. Albümün kafa sallatma potansiyeli bir hayli yüksek. Grup elemanları ne yaptıklarını gayet iyi biliyorlar ve şarkılardaki düzenlemeler de bu tecrübeyi her anlamda yansıtıyor. Walking on the Path’in 02:07′sinde giren rif bile, ACT’teki tecrübe miktarını anlamak için yeterli. Tek kelimeyle mükemmel bir rif ve albümdeki “grubu canlı izlemek isteme hissi veren” pek çok bölümden biri olarak öne çıkıyor.

ACT, gerçekten de, gerek elemanların enstrüman kabiliyetleri, gerek -her ne kadar kendi adıma sadece kendileriyle yaptığımız röportajla sınırlı olsa da- tavırları, gerek de müziklerindeki kudurma potansiyeliyle, asıl gücünü canlı performansta yansıtacak bir grup havası veriyor.

Kritiği kapatırken, ACT’in yapılmamış bir şey yapma çabasının olmadığını, size daha önce duymadığınız şeyler vadetmediğini, ancak yaptıkları müzikle başka hiçbir gruba özenmeden, kaliteli bir metal ortaya koyduklarını söyleyebiliriz. Bir sonraki albümlerinde “World’s a Stage”i de aşıp çok daha tehditkâr bir ürün ortaya koyacaklarına da inanıyorum.

THROWN TO THE SUN olarak herhangi bir organizasyonda kendileriyle birlikte çalmak çok güzel olurdu diyor, kritiği noktalıyorum.

ACT’in takipçisi olun, arkadaşlarınıza tavsiye edin, yakaladığınız konserlerini kaçırmayın.