Yılbaşı gecesi tüm Türkiye seksi kırmızı donlarını giymiş, kafasında noel baba şapkaları, elinde “acaba neeeğğğğ…” diye merak ettiği sürpriz hediye paketleriyle “OOOON! DOKUUUUZ! SEKİİİİİİZ!” diye böğürürken, Kocaelili grup YACATISMA, ilk EP’si “Supraliminal Invasion”ı belki de birkaç saat sonra yayınlayacak olmanın heyecanını yaşıyordu.

YACATISMA, teknik death metal ile mathcore karışımı, yazımı ve icrası kolay olmayan bir müzik yapıyor. Grubun müziğini Ukrayna doğumlu, ancak anladığım kadarıyla çok uzun zamandır Türkiye’de yaşayan, öncesini bilmiyorum ama liseden bu yana Kocaeli’de okuyan Oleksiy Nehlyadyuk yazıyor. 22 yaşındaki Oleksiy, belli ki yetenekli bir insan.

Oleksiy baya yetenekli bir insan.

Vokallerden sorumlu olan ve programlama kısmını Oleksiy ile paylaşan kişi ise Bulut Çatıkoğlu. YACATISMA müziğini tarif etmek istediğimde aklıma gelen kavramlar; bir sürü nota, bir sürü tempo değişikliği, poliritimler, ağırından hızlısına, melodiğinden mekaniğine sayısız rif ve tüm bunları tam anlamıyla bir çorba yapmadan birleştiren düzenlemeler. Tam anlamıyla diyorum, çünkü EP bir ölçüde “hiç durmadan değişme” üzerine kurulmuş gibi. Elbet temeli kuran ve devam eden bir iskelet var, elbet grup “ilginçlik namına 3 saniyede bir rif değiştirelim” diye düşünmemiş. Lâkin EP’ye dikkat kesilmediğiniz, “arkada çalsın” diye düşündüğünüz anda, “Supraliminal Invasion” sizin için bir rahatsızlık kaynağına dahi dönüşebilir, zira 3 saniyede bir olmasa bile hiç durmadan değişen bir müzik var. Ancak bu değişimler de bir denge içerisinde ve birbirleriyle uyumlu olarak yapıldığından, amaçlanan şey düşünüldüğünde ortaya konan şey gayet başarılı.

YACATISMA ilgili en merak uyandıran durum, davulları bilgisayarda programlanan, her şeyin kusursuz bir mekaniklikte gittiği, kısacası olabildiğince insanlıktan uzak olan bu müziğin sahnede nasıl icra edileceği. Bu müziğin ülkemizdeki sahne imkânları düşünüldüğünde canlı olarak nasıl icra edilebileceğine dair merakımı zamanında Oleksiy ile Facebook’tan yaptığım bir muhabbette de belirtmiştim, şimdi de aynı merakı taşıyorum. Neyse ki geçenlerde Sadık Eren Taştekin gruba davulcu olarak katıldı ve YACATISMA’yı canlı olarak görebilme ihtimalimiz arttı.

“Supraliminal Invasion”ın detaylarına inersek, EP’de 6 adet şarkı var. Bunların ilki kısa bir intro, sonuncusunda ise 1976 yapımı Network adlı filmde Peter Finch’in canlandırdığı Howard Beale karakterinin attığı bir tiradı, üstüne çalınan piyanolarla dinliyoruz. Diğer 4 şarkının süreleri 3 ile 4 dakika arasında değişiyor ve dördü de notalarla, melodilerle, riflerle yapılan bir savaşı andırırcasına kulaklarınıza kıyamet fışkırıtıyor.

Jessica Wyatt’ın 2005′te yayımlanan kitabı Exodus’ta geçen ve insanların zihinlerini kontrol etmekle ilgili bir bölümle başlayan Atrophied Perception, EP’deki en dikkat çekici şarkı diye düşünüyorum. Yapı olarak diğer şarkılara benzese de (alışık olmayan kulaklar için hiçbir yapısı yokmuş gibi de gözükebilir), akılda kalıcılık namına daha ön planda olan bölümleri var.

Bu vesileyle EP’ye dair bahsetmek istediğim birkaç ufak soruna değinmek istiyorum. Bunlardan ilki prodüksiyon konusunda. EP’nin kaydı gayet tertemiz olsa da, her şey cillop gibi duyulsa da, yapılan işin hakkını verecek bir işe imza atılmış olsa da, kimi yerlerde prodüksiyon namına bu güzel EP’ye yakışmayan birkaç detay var. Misal Atrophied Perception’ın 00:45 ve 00:55′inde ritim gitarın sesinin bir anda kısılması ve sonrasında giren yüksek oktavlı gitarla sesin tekrar yükselmesi. Aynı şekilde Mental Deception’ın 01:39′unda da benzer bir durum söz konusu. Ses bir anda gömülüyor. Bu sorunu başka albümlerde de duymuşluğumuız var. Özellikle kayıt konusunda sıkıntılı albümlerde, misal bir bass drop’ın ardından tüm sesin gömülmesi ve sonradan yükselmesi gibi sorunları biliyoruz. Ama burada bir bass drop da yok ve müzik devam ederken gitarlar bir anda kısılır gibi oluyor ve sonra tekrar yükseliyorlar. Elbet ufak bir sorun, ancak güzel güzel dinlerken “Nooldu orada?” diye düşündürttüğüne göre bahsetmeden geçemeyeceğim.

Bahsetmek istediğim diğer konu ise, YACATISMA’nın zamanla deneyim kazanması sonucunda hallolacağını düşündüğüm bir konu, o da şu: Sürekli değişmek üzerine kurulu YACATISMA müziği, bazen çok süper birtakım şeyleri birkaç saniyede geçip gidiyor ve insan bir türlü o süper kısmın tadını tam olarak çıkaramıyor. Misal Atrophied Perception’ın 01:12-01:22 arasındaki melodik rif bence mükemmel bir şey. Başka bir grubun herhangi bir parçasının aşırı derecede akılda kalıcı nakarat arkası melodisi bile olabilirmiş; ancak bu şarkıda, sadece 10 saniyelik ara bir geçiş gibi duruyor ve şarkı içinde yalnızca iki yerde tekrarlanıyor, çünkü grubun müziği aynı şeyi daha uzun süre çalmayı veya tekrarlamayı reddeden bir profile sahip.

Gitarın sesinin kısılıp artmasını bir tarafa koyuyorum, o gerçek anlamda bir sorun ve ilerideki işlerde yapılmayacaktır, dikkat edilecektir. Ancak ikinci bahsettiğim konu üzerinde bence biraz daha durmalılar. Evet zor dinlenen bir müzik icra etmek istiyorlar ve ediyorlar da, ancak bu tarz müziklerin bir kısım dinleyici tarafından tümüyle nota çöplüğü olarak görülmemesini sağlayan başlıca şey de, bu tarz akılda kalıcı bölümleri öne çıkarmak. Aklıma gelen ilk örnek, kanımca bu işin belki de metal tarihinde en iyi yapıldığı iş olarak adlandırabileceğim, ya da en azından benim öyle gördüğüm “Colonizing the Sun“. YACATISMA’yı ileride de takip edecek biri olarak, sonraki işlerde bu konunun düşünülmesini temenni ediyorum, zira bahsettiğim bu şey anormal olan bir müziği normalleştirme anlamına gelmiyor, yalnızca dinleyicinin ilgisini artıracak bir fikir olarak içimden geçiyor.

Son kelamlara geldiğimizde rahatlıkla söyleyebilirim ki, YACATISMA, belli ki herkese göre olmayan, ancak daha da belli ki keşfedilmeyi bekleyen bir cevher. Oleksiy Nehlyadyuk, şüphesiz ki çok yetenekli, kafası müziğe birçok kişininkinden farklı çalışan, bu müziğe fazlasıyla anlam yüklemiş, bu müziği içinden çıkartmak zorunda olan, hatta biraz empati kurabiliyorsam, bu müziği dışarı çıkartmazsa manevi anlamda sıkıntı çekecek, rahat edemeyecek bir insan. Gerçekten çok yetenekli bir gitarist ve ülkemizden bu tarz insanların -gerek müzisyenlik, ama daha önemlisi vizyon açısından- ne denli seyrek çıktığı düşünüldüğünde, takip edilmesi ve desteklenmesi gerektiğine inandığım bir müzisyen.

YACATISMA ülkemiz açısından ender rastlanan bir doğa olayı. Telefonlarınızın kamerasını açın ve şimdiden kayda başlayın; zira her an her şey olabilir.