Ş. Yıldırım
Jason Newsted; Metallica yıllarında yaptığı işlerden çok gruptan ayrılış sebepleri tartışılan, müzik âleminin en karizmatik figürlerinden biridir. Yapmaktan hoşlandığı tek şeyin işi olduğunu söyleyen bir adamın işinden çok yaşadığı çalkantılarla anılması da ayrı bir ironi olsa gerek. Yıllarca çok sevdiği Metallica’dan ayrılış sebepleri üzerine yapılan tartışmaların adeta “Kennedy’yi gerçekten Oswald mı vurdu?” ya da “Tupac öldü mü?” sorunsalları kadar karmaşık ve tuhaf hale geldiği açık bir gerçek. Kimisi, 4. adam olmaktan sıkıldığı için gittiğini kimisi de yan gruplarına fazla önem verdiği için ayrıldığını iddia eder. Hem Metallica, hem de Jason Newsted cephesinin de sürekli değişken açıklamalarda bulunmaları yüzünden konu hakkındaki bilinmezlik halen ilk günkü kadar karmaşık durumda maalesef.
Bu oldukça anlamsız, ancak konu Jason Newsted olunca da mecburi olan giriş kısmını geçip işin odağına dönecek olursak, kariyerini; Metallica, Voivod gibi efsanevi gruplarda çalışarak devleştiren bu “kalender” müzisyenin sonunda yapmak istediği her şeyi yaptığını ve kendisine yetecek parayı kazandığını düşünüp, bundan sonra sadece yapmış olma ya da yapabileceğini kanıtlama kafasıyla kurduğu, kendi adını taşıyan grubu Newsted’in, yayınladığı 4 parçalık EP’nin ardından hızlıca piyasaya sürdüğü albümüyle karşı karşıyayız.
Gerek albümün adı olan “Heavy Metal Music”le, gerekse sound’undaki klasik heavy metal havasıyla, bütün bu albümün adeta bir köklere dönüş albümü olduğunu ve bu bakımdan inceleyecek olursak, bu grubun yaptığı işin ortaya denenmemiş yeni bir şeyler çıkarmaktan ziyade; duymak istedikleri şarkıları yaptıklarını oldukça büyük bir rahatlıkla söyleyebilirim.
Giriş şarkısı Heroic Dose’un ilk saniyesinden, son şarkı Futureality’nin sonuna kadar bütün şarkılarda Metallica, Motörhead gibi grupların etkisi hissedilebiliyor. Kaba, sert ve gürültülü tınısıyla ve farklı vokal üslubuyla albüm, grubun daha kariyerinin ‘başlangıcında’ bu kadar oturmuş bir tarzla ilerde yapacaklarını merak ettiriyor.
Şarkıların genel yapısına bakınca da Newsted’in yıllarca albümlerde acımaksızın kısılan bas seslerini bu kez sonuna kadar açtığını görüyoruz net şekilde. Bu bana göre hem ‘yılların acısını çıkarmak isteyen’ hem de ‘yapmak istediklerimi yaptım, artık önüme bakabilirim’ diyen bir adamın yaptığı bir iş. Tabii bütün bunların gölgesinde aslında Newsted, bu albümde kendi kendisiyle yüzleşirken bizlere de oldukça kaliteli bir iş sunuyor.
Yine de gelecek çalışmalarında daha incelikli şarkı sözleri ve daha akılda kalır nakaratlar yazıldığı takdirde bu grubu adını daha sık duyacağımızdan adım gibi eminim.
Sonuç olarak, albümü ilk dinleyişimde aklımdan tek bir soru geçti diyebilirim:
“Bunu yapmak için neden bu kadar bekledin be adam?!”
çok iyi çok da güzel iyi bi inceleme olmuş
İlk başlarda Jason’ın vokalleri Chuck Billy ile fena karıştırıyordum. Jason’ın sesi bir miktar daha ince olsa da sertleştiği zaman Chuck Billy’nin ince sesini yakalıyor.
Kanımca albümün “oturmuş” olmasının sebebi Metallica, Motörhead, Pantera vs. etkileşimlerinin “doğru” olması.
Daha akılda kalıcı şeyler kısmında yazara katılmaktayım. Albümdeki şarkılar nefis, fakat bende bir tekrar dinleme isteği yaratan şarkı sayısı az. En çok dinlediklerim “Heroic Dose”, “Soldierhead” ve “Nocturnus”.
Benim notum 7. Albümle beraber gelen DVD de çok hoş, eğer albümü sevdiyseniz special edition sürümü standart fiyattan satılıyor, üstelik 3 de bonus şarkı var.
kritikteki şarkıları dinlediğim kadarıyla bana çok yavan geldi. pek bir özelliği yok gibi sanki. mesela soldierhead şarkısındaki riff metal militia’daki ana riffin biraz değişik hali. ama dediğim gibi tamamen dinlemedim tabi.