Ömer Kuş

Son yılların tartışmasız en çok ses getiren gruplarından, sadece iki albüm çıkardığı halde metal müzik piyasasını sallayan, her yerde konserler veren, METALLICA ile birlikte çalan, adeta bir fenomen haline gelmiş, duymayanın kalmadığı bir grup GHOST. Bu başarılarda grubun imajının katkısı çok büyük kesinlikle. Ama bence bunu bu kadar iyi becermeleri bile saygı duyulası bir olay. “Opus Eponymous” ilk çıktığında bir iki kere dinleyip bir kenara atmıştım. “Infestissumam” için de hiç beklentim yoktu, çıkınca şöyle bir dinleyip geçerim diyordum yine ama bu sefer çakılıp kaldım. Bu yıl en çok dinlediğim albümlerden biriydi kuşkusuz “Infestissumam”. Tabii sonra ilk albüme de tekrar dönerek şans verdim ve onun da “Infestissumam” kadar olmasa da hastası oldum. Stockholm’de konser vereceklerini duyduğumda ise iki elim kanda da olsa bu konseri kaçırmayacağıma söz vermiştim. Yok lan söz falan vermedim, “Giderim lan ben buna.” dedim o kadar.

Bir önceki gün gerçekleşen AMON AMARTH/CARCASS konserinin izleri hala boynumda ve vücudumun çeşitli yerlerinde kendisini gösterirken aylak aylak gezdiğim bir günün ardından konser mekanının yolunu tuttum. Kapı açılış saatinden 10 dakika sonra falan mekandaydım. Daha doğrusu mekanın dışındaki uzun mu uzun kuyruğun sonundaydım. Bir kez daha GHOST çılgınlığını hissettim o an. İşin diğer bir ilginç yanı da gelen kitlenin bayağı karışık olmasıydı. Siyah tişörtlü çoğunluğun yanısıra her türden insan vardı. Normal bir rock/metal konserinde olmadığınızı rahatlıkla hissedebiliyordunuz. Kız erkek sayısı da baya dengeliydi. Benim konseri izlediğim yerde etrafımdakilerin hepsi kızdı mesela. Yok yani özenle seçmedim valla. Değnekle falan gelmiş en azından 60 yaşında bir dede gördüm ve gayet yakından ama biraz kenardan izliyordu konseri.

Neyse kuyrukta bir süre bekledikten sonra içeri adımımı atar atmaz hemen sahneye doğru ilerleyip yer kaptım. Bu elemanları oldukça yakından görmek istiyordum. En ön sıranın bir arkasında konuşlandım ve beklemeye başladım.

NIGHT

Gecenin ilk grubu Linköpingli (GHOST’un da geldiği yer) genç heavy metal grubu NIGHT idi. Çok temiz ve güzel bir soundla çaldılar keratalar, dinlemesi baya keyifliydi. Bu tarz müzik bana göre değil, o yüzden evde açıp dinleyeceğimi sanmıyorum şahsen ama JUDAS PRIEST tarzı eski usul heavy metal dinleyen arkadaşlar bu gruba göz atsın derim. İmajıyla falan 80’lerden fırlamış herifler resmen. Davulcu da DISSECTION tişörtüyle artı puanları topladı benden. Kısa ve eğlenceli bir performanstan sonra sahneyi terk etti grup.

DEAD SOUL

Bir sonraki grup yine İsveçli (ve büyük ihtimal yine Linköpingli, ama yüzde yüz emin değilim) bir grup olan DEAD SOUL idi. Anders Friden’in plak şirketi Razzia Notes’tan çıkardılar albümlerini. Anders’in spotify listesinde bir şarkılarına denk gelmiştim ve hoşuma gitmişti. Bu arada NIGHT performansı sırasında sahnede iki davul vardı. Grup sahneden ayrıldıktan sonra bir davulu kaldıracaklarını ve diğer davulu DEAD SOUL’un kullanacağını sanıyordum. Ama baktım grup sahneye çıktı ve sahnede iki davul hala duruyor. Onu bırak iki tane de davulcu geldi. Evet, DEAD SOUL’da bir vokalist, iki davulcu, iki gitarist, bir klavyeci ve bir de klavyeci/basçı var. İki davul ve iki klavye var yani. Bence simetri hastalıkları var kısacası. Bir bas gitar daha alsalar tam olur. Grup endüstriyel havalarda, biraz elektronik, biraz indie kokan, iki davulun “tribal” diye tanımlayabileceğim ritimleri sıklıkla kullandığı, hipnotize edici bir müzik yapıyor. İlk başta hoşuma gitti ama sonlara doğru biraz sıkılmadım desem yalan olur. Ama klip de çekilen Burn Forever şarkısı çok akılda kalıcı bir klavye melodisine sahip ve bence ilk dinlemeniz gereken şarkı bu. Son şarkıda vokalist arkadaş “Sahneye birini çağıracağız şimdi, alkışları görelim.” demesiyle beraber ben yine LG Petrov çıkacak sandım sdf. Ama o da, bir Nameless Ghoul. Sahnenin sağ arkasında bulunan örtü kaldırıldı ve bir davul seti daha çıktı ortaya. Son şarkıyı üç davulcu aynı anda icra etti yani. Ardından grup teşekkür ederek sahneden indi ve GHOST için geri sayım başladı.

GHOST

Geçen her saniyeyle merak ve heyecan artıyordu. İlk geldiğim pozisyonda yerimi koruyordum. Az sonra üç metre ötemde yeni çağın Papa’sı duracaktı. Güvenlikçi arkadaşlardan biri önde bulunanlara “Flaş kullanmazsanız iyi olur, grubun yaratmak istediği atmosferi bozuyor, rahatsız oluyorlar.” falan dedi, peki dedik. Tütsüler yakıldı, mumlar getirildi. Sonunda beklenen an geldi ve Nameless Ghoul’lar birer birer sahneye geldi adeta Yüzüktayfları gibi. Herkes çığlık çığlığa bağırıyordu. Infestissumam ile girdiler. Per Aspera Ad Inferi’ye geçtiklerinde Papa Emeritus II de sahneye geldi ve seyircinin coşkusu doruğa çıktı. Bu andan itibaren konser sonuna kadar sürekli bir baskı altında kaldım, hareket edecek çok kısıtlı alanım vardı. Sağ ayağıma o kadar yüklendim ki ağrısı şu an hala geçmedi. Etrafımdakilerle baya samimi bir şekilde izledik konseri. Hepsi sizin için arkadaşlar. Fotoğraflardan da görebileceğiniz gibi (flu olmayanlarda en azından) çok yakındım sahneye.

İlk iki şarkıda Papa’nın vokali neredeyse hiç duyulmadı. “Lan bütün konser böyle mi gidecek?” derken neyse ki açtılar da böyle bir tatsızlık uzun sürmeden son buldu. Üçüncü şarkı olarak Con Clavi Con Dio geldi. Ardından Stand By Him, onun hemen ardından ise en sevdiğim GHOST şarkılarından olan Ritual çalındı. O muhteşem soloyu canlı canlı da dinlemek nasip oldu. Bu arada Mikael Akerfeldt’in GHOST’ta çaldığı spekülasyonlarına da değineyim kendimce. Bence öyle bir şans yok. İki gitaristin de parmaklar patlıcan. Yani yok o kadar değil de, Mikael’in son zamanlarda ne kadar zayıf olduğunu gördüm yani sonuçta. Bence imkanı yok o elemanlardan biri olamaz. Parmaklar uyuşmuyor. Benim gördüğüm kadarıyla tabii.

Aklımdaki soru işaretlerinden bazılarına da cevap buldum bu konserde. Biraz sürpriz olsun diye daha önce pek GHOST’un canlı performanslarına bakmamıştım o yüzden Papa’nın hangi dilde konuşacağını bilmiyordum. Ama biraz komik aksanlı bir İsveççe konuşuyordu kendisi. Tam böyle yaşlı adam gibi konuşuyor zaten moda girmiş, hafif titrek sesli falan. Konserin sonlarına doğru “Eh, biraz geç oluyor değil mi? Yatmam lazım birazdan.” dedi sdf. Dayı saat 22 olmadı daha ne diyon lan diye çıkıştık tabii. Yavaş yavaş hareket ediyor falan ama seyirciyi delirtmesini de biliyor sırf varlığıyla. Aklımdaki diğer soru işareti de bu elemanların konser sırasında nasıl su falan içtiğiydi. Cevabı ise şu sihirli kelimede saklıymış: Pipet.

Sonra Prime Mover çalındı. Bu arada belirtmeden geçmeyelim, seyircinin çoğu şarkıların neredeyse hepsine eşlik ediyordu. Latince kısımlar falan her yer dahil. Prime Mover’ın ardından Secular Haze çalındı ve yine delicesine eşlik edildi. Ardından BEATLES coverı Here Comes the Sun geldi, GHOST’un kendine has ve o kadar da aydınlık olmayan yorumuyla tabii ki. Year Zero çalındığında ortamdaki ayinsel hava biraz daha pekişti. “Hell SATAN, Archangelooooo” kısımlarına eşlik etmesi çok keyifliydi. Zaten genel olarak grubun yazdığı nakaratlar o kadar başarılı ki, ortamdaki herkesi çok rahat içine çekebiliyor.

Year Zero’nun ardından sırasıyla Jigolo Har Megiddo, Satan Prayer ve Death Knell çalındı. Ardından Papa Emeritus kısa bir süreliğine sahneyi terk etti ve bu sırada diğer elemanlar Genesis’i çaldılar. Son şarkı olarak ise ROKY ERICKSON coverı olan If You Have Ghosts geldi. Tabii ki bu son şarkı değildi.

Grup tekrar sahneye çıktığında son albümdeki favori şarkım olan Ghuleh/Zombie Queen ile başladı. Yine herkesin eşlik ettiği şahane bir performanstı. Son şarkı olarak ise gayet uygun olduğunu düşündüğüm Monstrance Clock çalındı. Yine yüksek bir katılımın olduğu, herkesin hep bir ağızdan “Come togetheeer, for Lucifer’s son” diyerek safını belli ettiği bir performanstı. Grup pena dağıtma, Papa’nın seyircilere üç tane gül atması gibi olayları bis için sahneden ayrılmadan önce gerçekleştirdiğinden Monstrance Clock biter bitmez Nameless Ghoul’lar selamsız sabahsız indi sahneden. Papa da çok kısa bir selamdan sonra aynen takip etti.

GHOST bu imajı o kadar iyi kotarıyor ki ve izlemesi o kadar keyifli ki, umarım uzun süre kimliklerini gizli tutarak bu performansı devam ettirebilirler. Yarattıkları atmosfer anlatılmaz yaşanır cinsten. Rock/metal ile alakası olmayan insanları bile kendilerine çekebiliyorlar bu konserden de gördüğüm gibi. Bugün çalıştığım firmada birkaç kişiye konserden bahsettim ve metalle alakası olmadığını bildiğim adamlar bile “Heee, bu grup mu? Görmüştüm/duymuştum.” dediler. P3 Guld’e de aday oldular zaten. METALLICA’nın 30 Mayıs’ta vereceği konserde çalmaları şimdiden kesinleşti. Kısacası, yardırın gençler, kim tutar sizi. Bu grubu en güçlü olduğu zamanlardan birinde izleyebildiğim için kendimi şanslı hissediyorum gerçekten.

Konser bittikten sonra beş yıldızlı otelimin odasında şampanya dolu bir küvette beni beklemekte olan kızları fazla bekletmemek için hemen limuzinime atlayarak otelin yolunu tuttum.

Şaka şaka. Küvette su vardı.

Ya tamam lan, kaldığım ucuz hostele gittim ve ardından saat 04:30’ta kalkarak 3-4 saat tren yolculuğu sonunda eve uğramadan işe gittim direk. Şu anda da uykusuzluktan ölüyorum. Metal için yaptığım şeyler başlığına yazabilirim bunu. Yine olsa yine yaparım tabii, kesinlikle fazlasıyla değdi.

Setlist

1. Infestissumam
2. Per Aspera Ad Inferi
3. Con Clavi Con Dio
4. Stand by Him
5. Ritual
6. Prime Mover
7. Secular Haze
8. Here Comes the Sun (BEATLES cover’ı)
9. Year Zero
10. Jigolo Har Megiddo
11. Satan Prayer
12. Death Knell
13. Genesis
14. If You Have Ghosts(ROKY ERICKSON cover’ı)

—

15. Ghuleh/Zombie Queen
16. Monstrance Clock