İyi bir dayağı hepimiz severiz değil mi? Şöyle ıslak odunla ağzımıza burnumuza girişseler, kuyruk sokumumuza, diz kapağımıza beyzbol sopasıyla vurup suratımıza da buzluktan yeni çıkmış bir palamutla bi tane patlatsalar, sanırım hepimiz bundan büyük keyif alır, daha fazlası için yalvarırız.

Evet, WEEKEND NACHOS tam anlamıyla dayak makinesi hüviyetinde bir grup. “Still” adlı bu dördüncü albümlerinde, 21 dakika boyunca önümüze gelene bin tekme ekolünü benimsiyor ve uçan döner tekmeleri ağzımızdan eksik etmiyorlar. Powerviolence, sludge metal, hardcore, punk metal, grindcore… Nasıl bir çirkinlikle karşı kaşıya olduğunuzu hissettiniz mi? Ortalama şarkı süresinin 01:48 olduğu albümde, 3 dakika üzeri 2 şarkıyı çıkardığınızda, kalan 10 şarkının ortalama süresi 01:20′ye kadar düşüyor. Bu da demek oluyor ki, albümü açıp şöyle bir oyalandığınız anda, bir de bakıyorsunuz ki 6-7 şarkı bitmiş bile.

WEEKEND NACHOS her şeyiyle bir konser grubu olduğunu belli eden, hiçbir göt kalkıklığı olmayan, çiğ, leş, koy götüne rahvan gitsin anlayışına sahip, paçoz bir grup. Dinlerken bile kulaklıklarınızın adrenalinden ıslandığı “Still”de, ağırlaşan ve hızlanan bölümler arasında güzel bir oran var. Blast beat’lere sayrek yer verilen, daha sludge’laşılıp temponun düştüğü yerlerin de es geçilmediği bir iş.

Satan Sucker’ın bazı bölümleri, Watch You Suffer, Wolves ve Ignore ve Yes Way’in ikinci yarıları başta olmak üzere, temponun bir hayli düştüğü ve bas gitar löngürlüğünün ortamı devraldığı yerler de dikkat çekici düzeyde fazla kullanılmış. Hatta albümün genel karakterini bu şekilde özetlemek bile mümkün. Şarkıların büyük çoğunluğu, deli başlayıp sonradan yavaşlayan bir trafikle yazılmış. Yani baştan sakin girip sonra tansiyonu yükseltmektense, önce tokadı yapıştırıp, ardından kendinize gelme fırsatı verilmişçesine bir yaklaşım var.

Powerviolence, hatta grindcore gruplarında sıklıkla rastladığımız “birbirlerinden ayrıştırılamayan şarkılar” durumu “Still”de çok fazla yaşanmıyor. Elbet bodosluğun kovayla boşaltıldığı anlar birbirlerine çok benziyorlar, ancak grup şarkılara farklı karakterler katmayı da ihmal etmemiş ve 5-6 dinlemeden sonra dinlediğiniz şarkıyı doğru tahmin etmeye falan başlıyorsunuz.

Deep Six Records’un plak, Relapse Records’un CD, The Funhouse’un da böyle bir üründen bekleneceği üzere kaset formatında çıkarıdğı “Still”, tür adına yenilik yapma namına bir şey amaçlamayan, yıkıp dökmek ve konserlerde çeşitli vücut sıvıları akıtmak ve akıttırmak üzerine inşa edilmiş bir ürün. NAILS gibi, MAGRUDERGRIND gibi vahşet timsallerinin yanında daha bir uysal olsa da, WEEKEND NACHOS da çok bir şey beklememek kaydıyla türün meraklılarınca denenebilecek bir grup.