Ömer Kuş

Yaklaşık bir aylık bir aradan sonra yeni bir konser yazısıyla karşınızdayım. Bu kez İsveçli melodik death metal azmanları SOILWORK’ü izlemek için Dynamo adlı mekanın yolunu tuttum. Geçen ay gerçekleşen MARDUK konseri de aynı mekandaydı. Bu konser için de aşağı yukarı MARDUK konserindeki kadar bir kitle toplanmıştı. Bir Salı günü için hiç fena değil diyorum.

DEALS DEATH

Konserin ilk grubu yalnızca birkaç gün önce turneden çekildiğini açıklayan SYBREED’in yerine gelen Göteborglu melodik death metal grubu DEALS DEATH idi. Daha önce adlarını duymamıştım. SYBREED’den de pek hoşlandığım söylenemez o yüzden benim için çok fark etmedi desem yeridir.

Göze çarpan ilk şey vokalist abimizin spor salonunda baya bir vakit geçirdiğiydi. Göbekli metalci imajını kırmak niyetinde kendisi sanırım. Grup genel olarak sahnede baya hareketliydi ve seyirciyi olaya katmak için ellerinden geleni yaptılar. Cidden vokalist baya uğraştı barda oturanlarla falan. Sonunda başarılı da oldu. Ben samimi buldum arkadaşları şahsen.

Müziklerinin öyle ahım şahım bir olayı yoktu ama. Tabii konserde dinleyip karar vermek kolay değil o yüzden bir ara albümlerine de bakmak lazım. Ama Göteborg ve melodik death metal deyince beklentiler artıyor tabii. Bu arada vokalistin performansı da baya sağlamdı. İyi böğürüyor maşallah. Youtube’dan kendisinin şu videosunu da buldum, ilginç olmuş:

KEEP OF KALESSIN

Sırada Norveçli cengaverler KEEP OF KALESSIN vardı. Ben bu adamların müziğini hep karman çorman bulduğumdan sahneye 8 kişi falan çıkmalarını bekledim ama bildiğin 3 kişiymiş bunlar. Ufak bir aydınlanma yaşadım orada.

Şunu en baştan söyleyeyim: KEEP OF KALESSIN birkaç kere deneyip bir türlü ısınamadığım, bir ya da iki şarkı dinledikten sonra baygınlık geçirmeme neden olan bir grup. Bir de bana sanki hep ortalara oynayan, pek iz bırakmayan, ne bileyim sanki kimsenin en sevdiği ya da en nefret ettiği grup olma potansiyeli yok gibi bu grubun. Hakikaten “Benim en sevdiğim grup KEEP OF KALESSIN!” diyen arkadaş varsa gelsin tanışmak istiyorum onunla.

Neyse. Konser de aynı beklediğim gibi ne iyi ne de kötüydü. Ara ara baya güzel rifler var, hatta soloların çoğunu gayet başarılı buldum ama müziğin geneline baktığım zaman yok arkadaş olmuyor. Davulcu arkadaş baya yardırdı yalnız. Genel olarak unutulabilir bir performanstı diyorum sonuç olarak. Seyircinin geneli de kendini SOILWORK’e sakladı. Vokalist de ne de olsa İsveçliler anlıyor deyip Norveççe iletişim kurmayı seçti bu arada pür dikkat dinlemek zorunda kaldım.

SOILWORK

Pek de uzun olmayan bir aranın gecenin yıldızları iştirak etti sahneye. SOILWORK’ü 2008 yılında bir festival kapsamında izlemiştim ve o zamanlar gruba pek ısınamadığım için öyle aşırı eğlenmemiştim. Hatta aslına bakarsanız yaklaşık bir ay önce yeni albüme “Şöyle bir göz atayım” deyip çakılıp kalana kadar SOILWORK’e genel olarak pek ısınamamıştım. Diğer Göteborglu melodik death metal gruplarına kıyasla diyorum tabii bunu. Ama yeni albümün bir anda hastası olunca diğer albümleri de daha bir dikkatle dinleyip aslında çok hayvani şeyler olduklarını görmem uzun sürmedi. Sonuç olarak bu konseri deli gibi bekledim.

Altı kişiden oluşan grup elemanları birer birer sahneye geldi ve seyirci sakladığı bütün enerjiyi ortaya koydu. Grup son albümden This Momentary Bliss ile girişi yaptı. Speed iri cüssesiyle (baya öküz herif, eniyle boyu bir nerdeyse, boyu da uzun hani) sahneyi kaplıyordu adeta. Vokal performansıyla da mest etti herif resmen. Gerçekten metal dünyasındaki en yetenekli vokalistlerden biri bence. Brutal vokalleri olsun temiz vokalleri (tamamen temiz vokal yaptığı müthiş grup için THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA’yı dinleyin) olsun döktürüyor resmen. Son albümdeki en zorlayıcı kısımları bile (Parasite Blues’un 0:56’da başlayan bölümü gibi) çat çat söyledi valla, hastasıyık. Sahne hakimiyeti ve seyirciyle iletişimi de süperdi. Genel olarak bütün grup üyeleri sahnede inanılmaz keyif alıyor gibi gözüküyordu. Basçı arkadaş sık sık gitarı göğüs seviyesine kadar kaldırıp sanki bir aşk şarkısı çalıyormuşçasına hareketler yapıyordu, çok eğlenceli buldum. Baya viking tipli bir abimiz bu arada kendisi.

Elemanların performansına ayrı ayrı değinmeye gerek yok, çok hayvaniydi genel olarak. Davulda Dirk Verbeuren var zaten. Bunun üzerine seyirci (ve ben) de sürekli hareket halindeydi. Son albümden şarkı anons edildiği zaman seyirci ekstra bir coşku gösteriyordu ki bence bu albümün ne kadar başarılı olduğunun işaretidir. Kaç tane grup konserde son albümden şarkı anons eder ve bu şarkı eski “klasik” şarkılara oranla daha çok gaza getirir? Spectrum of Eternity başladığında millet delirdi resmen. Ben de tıpkı son bir aydır yaptığım gibi “Embrace meeeeeeeeaaaaaaah” diye çığırdım durdum. Eski şarkılardan Like the Average Stalker, Bastard Chain, Weapon of Vanity gibi hayvanlıklar da çalındı. Tam setlist aşağıda zaten. Overload çalındığında hakikaten aşırı yükleme oldu (ehe) ve deli gibi mosh-pit döndü.

Maalesef konser Salı günü olduğu için ve evime giden son tren saat 23 civarı olduğu için konser bitmeden ayrılmak zorunda kaldım. Saate bakıp “İki şarkı sonra çıkayım.” dedikten sonra dört şarkı dinleyerek şansımı zorladım baya ama ayrılması çok zordu. Sonra montumu aldığım gibi deli dana gibi koşarak tren istasyonuna gittim ve neyse ki trene yetiştim. Ben tam çıkarken Nerve çalmaya başlamışlardı.

Sonuç olarak kesinlikle beklentilerimi boşa çıkarmayan, hayvan bir konser oldu. Tadı damağımda kaldı ifadesi az gelir ama. Konserden çıkar çıkmaz taktım kulaklıkları yeni albümü dinlemeye başladım. Şu anda yazıyı yazıyorum ve yine aynı albümü dinliyorum. Umarım yakın zamanda tam bir konser izleme şansına erişirim, erişirsin, erişir.

Setlist (ben çıkana kadar olan kısım):

1. This Momentary Bliss
2. Like the Average Stalker
3. Overload
4. Weapon of Vanity
5. Spectrum of Eternity
6. Follow the Hollow
7. Parasite Blues
8. Bastard Chain
9. Let This River Flow
10. Long Live the Misanthrope
11. Tongue
12. Nerve