Görkem ŞAHİN

Emperor, 1994 yılında ilk uzunçaları olan “In The Nightside Eclipse”i çıkardığında, henüz palazlanmakta olan bir akıma, daha ilk yıllarında okkalı bir tokat atarak, (true) metal müzik içindeki yeri tartışma konusu olan klavyenin köküne kadar yoğun kullanımıyla, parametreleri tekrar belirliyordu. Mesela Burzum’un ilk albümünde de klavye kullanımı mevcut tabii ki ama Emperor biraz daha senfonik bir üslubu benimsemiş ve black metale daha avangard bir bakış açısı getirmişti.

Kvist, 1994 yılında kurulup, 1996’da yayınladığı ilk albümü sonrası dağılarak, tek albümlü cengaverler listesinde kendine hatırı sayılır bir yer edinen şahane bir grup. Grup, “In The Nightside Eclipse”e göz kırpan, senfonik black metal icra ediyor. Gelmiş geçmiş en tavizsiz, en sofistike black metal albümlerinden birisi olarak hak ettiğinin çok altında bir ilgi görmüş oldukları aşikar.

Kvist’in müziği, yoğun olarak Emperor etkileşimli olmakla beraber, özellikle Satyricon ve Immortal’la da büyük benzerlikler taşıyor. Grup, üç kişiden oluşuyor ve albüm kaydı, o dönemin pek çok önemli albümüne ev sahipliği yapmış olan Grieghallen yerine, Oslo’daki Endless Sound stüdyolarında yapılmış ve ortaya sıkı bir iş çıkmış. Kayıtta, herhangi bir enstrümanın – vokal de buna dâhil – arada kaynamayacağı, her birini rahatlıkla ayırt edebileceğiniz bir yapı tercih edilmiş. Bu sayede, işlerine son derece hakim olan elemanlar, küçük çaplı bir bando havası yakalamayı başarmışlar. Tom Hagen klasik black metal vokallerini çok iyi yapmakla kalmıyor, löngür löngür baslarıyla da kulaklarınızı dövüyor. Baslar, bazı bölümlerde özellikle ön plana çıkmış, ve müziğe çok yakışmış. Davulcu Endre, gayet hızlı ve şık tekniğiyle sıkı bir iş çıkarmış. Gitar ve Klavyelerden sorumlu Hallvard ise yaratıcı klavyeleriyle albüme imzasını atmayı başarmış. Çok kaliteli ve melodik gitar işçiliğiyle de albüme can vermiş. Tüm enstrümanlar aynı derecede ön planda olmasına rağmen, dönemdaşlarından grubu ayıran en önemli özellik tabii ki yoğun klavye kullanımı olmuş.

Müzik son derece sert ve genel olarak süratli bir yapıda. Açıklaması zor ama bazı bölümlerde, karanlık ve sert bir panayır müziği havası yakalamışlar. Klavye partisyonları bunun baş sorumlusu. Onun için müzik melankolik, kasvetli bir havada değil; aksine gaz ve eğlendiren bir tarzı var. Şarkılar, güzel giriş kısımlarıyla daha ilk saniyelerinde dinleyiciyi yakalamayı başarıyorlar. Toplam 6 parçadan oluşan albüm, yoğun bir dinleme tecrübesi yaşatıyor; bu bakımdan çok uzun olmayan süresi de isabetli olmuş. Albüm bittiğinde tadı damağınızda kalıyor ve tekrar dinleme isteği duyuyorsunuz. Bu da ancak çok iyi albümlerin sahip olduğu önemli bir özellik.

Albüm kapağı biraz özensiz görünmekle beraber, müziğe yakışmış. Tüm sözler Norveççe ve hiçbir zaman resmi olarak yayınlanmamışlar. Black metalde aşina olduğumuz konulardan bahsettikleri belirtilmiş.

Böylesine iyi bir grubun, tek albüm sonrasında ortadan kaybolması üzücü ancak tek kurşunla turnayı gözünden vurmuş oldukları gerçek. Albümü çok sevdiğim için, sonraki albümleriyle bekleneni verememe ihtimallerinden dolayı böyle bir sonun daha iyi olduğunu düşünmüşümdür her zaman.

Tüm şarkıları çok iyi olan albümde, özellikle bir yere dikkatinizi çekmek istiyorum. Forbannet Være Jorden Jeg Går På isimli 2. şarkının 2:20’de başlayan kısmı. Albümü henüz dinlememişseniz, önce bu kısmı bir deneyin derim.
Dört dörtlük bir black metal albümü isteyenlere…