Nightwing

Olay adam Varg Vikernes hapisten çıktığından beri her sene albüm yaparak biz sevenlerini memnun etmekte. Geçtiğimiz aylar içerisinde metali tamamen bıraktığını açıklayarak kimilerinin eleştiri oklarına hedef olmuş, kimisi “yürü ya kulum” demiş, kimisi de yorum yapmaktan mümkün olduğunca çekinmişti (mesela ben). Yine geçtiğimiz aylarda Fransa’da katliam yapacağı gerekçesiyle tutuklanıp yine birkaç günlük bir mahkumiyet hikayesi olsa da, müzik dışı bu olaya bu yazıda değinmek istemiyorum. Çünkü burası yeri değil.

Burzum, black metal dinleyen hemen herkes için ayrı anlam ifade eden bir proje. Özellikle benim açımdan. Varg Vikernes’in ara sıra yazdığı saçma sapan yazılar ve açıklamalar yüzünden Burzum’a zaman zaman kızsam, zaman zaman küssem de, Burzum’u hayatımdan silemiyorum. Yapamıyorum, çünkü aramızda garip bir etkileşim var. O müzik, insanı Burzum’u çöpe atmaktan alıkoyuyor.

“Sôl Austan Mâni Vestan”, iç dünyamda Burzum hakkındaki bu karmaşık duyguların ışığında çıkmış bir albüm. Albüme şöyle bir baktığımızda Varg Vikernes’in metali bıraktığını açıkladığı demecinin arkasında olduğunu görüyoruz. Black metalle ilgisi olmayan, yani alıştığımız Burzum sound’unun çok dışında bir albüm. Hapishane dönemindeki albümlere benzese de aslında onlardan da farklı bir çalışma. Bildiğin dark ambient gibi ama ara sıra folk öğeleri de serpiştirilmiş. Arkada sık sık duyulan bas gitar partisyonlarıyla müzik zenginleştirilmiş ki bas gitar Varg Vikernes’in asıl alanı.

Evet, albümün dark ambient tarzında olduğunu söylemek yanlış olmaz. Yine Burzum’daki bu ani “metali bırakma” dalgasının ışığında bu albümün bir çok yerde olumsuz tepki aldığını da söylemeliyim. Bu tepkilerin çoğu Varg Vikernes’in dark ambient’i beceremediği ekseninde birleşiyor. Şahsi olarak bu fikre katılmıyorum. Evet belki dark ambient’in en iyi örneklerini vermiyor, ama Burzum’un dark ambient hali de benim hoşuma gidiyor. Sonuçta zamanında “Rundgang” gibi karanlığın dibi bir şarkıya imza atmış bir insan Varg Vikernes. Bu albümde ise “Heljarmyrkr” gibi şarkılarda bu karanlığı, boşluğu ve yalnızlık duygusunu çok iyi vermiş:

Müzikte dinamizmi sevenlerin bu albümü sevmemesi, hatta Burzum müziğini sevmemesi çok normal. Şahsi fikrimce tekrarların verdiği o ayinsel hava, o boşluk ve yalnızlık hissi bu albümdeki en temel unsur. Özellikle moralinizin bozuk olduğu zamanlarda etkisi kombo düzeyine çıkıyor. Size ise arkanıza yaslanıp sigaranızı yakmak ve gözlerinizi kapatıp dünyadan uzaklaşmak kalıyor.

Dark ambient’in ne olduğunu bu müzikle çok haşır neşir olmasak da hemen hemen biliyoruz. Önde gelen gruplarını, tarz olarak nasıl bir şey olduğunu… Tangerine Dream’leri, Lustmord’ları, Muslimgauze’leri fazla dinlemesek de en azından ismen biliyoruz. Zaten black metal dinleyicilerinin de sempati duyduğu bir müzik. Burzum, “Sôl Austan Mâni Vestan” albümüyle dark ambient’ın belki kitabını yazmıyor, ama normalde hayvan gibi black metal dinleyip tepinen ruhumu sakinleştirip biraz dengelenme ihtiyacını karşılıyor.

Doğrusunu söylemek gerekirse albümün ilk çıktığı günlerde ben de burun kıvıran taraftaydım. Ne yalan söyleyim, beğenmemiştim. Ama zaman geçtikçe ve albümün içine girdikçe bambaşka boyutlara kapılar açılıveriyor. Hemen hemen bütün Burzum albümleri gibi alışması, benimsemesi, içine girmesi zor ve zaman alan bir çalışma. Zaten albümü bu kadar geç kritiklememin sebebi de bu (biraz da işler dolayısıyla vakit bulamadım, yalan yok). Albüm çıkalı aylar geçti bildiğiniz gibi. Vuruculuk etkisi belki bir önceki albüm “Umskiptar” kadar değil ama ben Varg Vikernes’in bu işten de başarılı çıktığını düşünüyorum.

Albümün tarzının bazı yerlerde “space music” diye geçtiğini de söylemeliyim. Space music tam olarak nedir ne değildir bilmediğim için o konu hakkında yorum yapmıyorum. Zaten önemli olan da bu değil. Kafamın bozuk olduğu bir gün bu albümü açtım, tarz ayrımlarından kendimi arındırdım ve arkama yaslanıp kendi kendime dedim ki: “Müzik dünyadaki en iyi şey hacı.”

Önümüzdeki yıl bir başka Burzum albümünde görüşmek üzere.