Müzik hatırladığınız bir koku gibi. Öyle güzel bir uyarıcı ve uyuşturucu ki duyduğunuz bir melodi sizi cennete de götürebilir, cehenneme de. Hayatın rutini içinde başkalarıyla yarışmayı bıraktığınızda anlamlanan şarkılar insanın sevgilisi gibi.

Bazıları zamanla ölüyor. Her insan gibi. Olsun.

Kayser’in albümüyle tanışmam eskiye dayanıyor. İlk anda albümün adı beni yakaladı. “Dünyayı çerçevele ve duvara as” diyordu grup. Ben de aklımdan atmak için bu albümü yazmak zorunda hissettim kendimi. Çünkü albümün sıkıcı bir güzelliği var.

Kusacak gibi oluyorum dinlerken. O kadar sıkıldım ki sevmekten, o kadar içim dışım bu şarkılar oldu ki artık sevmek istemiyorum. Ama her seferinde o kadar albüm arasından yine bunu seçiyorum bu aralar. Belki yazmak kafamı rahatlatır.

Spiritual Beggars İsveçli vokali “Spice”ın vokallerini üstlendiği albüm “Thrash Metal” kategorisinde. Thrash Metal dedim diye kıpır kıpır olmayın sakın, bu albümde hiç öyle cıgıcıgıcıgı gitarlar, dört nala koşan davullar yok. Basit ve net şarkılar var.

Bildiğimiz thrash mantığındaki rif bazlı şarkılardan ziyade daha akor dizilimi üzerine ve güçlü nakarat barındıran şarkılar. Yani pek de thrash değil.

“Absence” gibi uzunluk bakımından bir anlamda kumar olan ya da “Fall” gibi sadece 2 dakikalık bir melodiden oluşan geçiş gibi riskleri de alan grup, albümün her anından alnının akıyla çıkmış bence. Akıllı melodik sololar, birbirine bağlanan geçişler, Spice’ın enfes sesi derken bir anda kendinizi “bu grup nasıl çok meşhur değil lan?” sorusu içinde buluyorsunuz. Popüler olabilecek bir müzik, çok kolay dinlenen bir metal, harika nakaratlar ama az takipçisi var. İşte dünya böyle bir yer. Gruplar doğru zamanda doğru yerde olacak kadar şanslı olmadığında maalesef Kayser gibi iyi albümlerle YouTube’de “onlymetal1824″ isimli kullanıcının yüklediği şarkılar arasında kalıyor.

Sound olarak bana Warrel Dane’in solo albümünü anımsatan albümde garip bir çiğlik var. Bestelerin insanı kolay yakalaması ve nakarata çabucak taşımasıyla şarkıyı sevip sevemeyeceğinize çabucak karar veriyorsunuz. Bu albümün neredeyse hiçbir yerinde karışık ya da progresif denilebilecek gitar cambazlıkları yok. Dümdüz heavy ritimler var fakat çok profesyonel düzenlemelerle albüm çerez gibi dinleyebileceğiniz hale getirilmiş. Ayrıca artworkler de Dark Tranquillity gitaristi ve sayısız metal albümü kapağı yapmış Niklas Sundin’inmiş.

Bence bu albümü dinleyen sağlıklı bir birey albüm sonunda 2 tepki verebilir. 1)”Eh ayılıp bayılmasam da geçirdiğim vakte acımadım. Hoş şarkılar var.” 2) “Hastası oldum, baya bir süre sıkılmadan bunu dinleyeceğim”. Tekrar belirtmem gerekirse bu 2 tepkinin de sebebi albümün kolay dinlenebilen ve akılda kalıcı parçalardan oluşması. Neyse biraz kafam rahatladı gibi. İyi dinlemeler.