Samet ÖZGÜLER

Hail of Bullets, Hollandalı all-star kadro death metal grubu, bizleri 2008′de “Of Frost and War” ile selamlamıştı. Bünyesinde efsane isimler bulunduran bu gruptan beklentiler -haliyle- fazlaydı. Bu albümde Alman-Rus (Doğu) Cephesini işleyen grup, bu cephenin vahşetine uygun şarkılar yaptı, dinleyicilerden tam not aldı. 2009′da çıkardığı “Warsaw Rising” EP’si ile de tam not alan grup, 2010′da “On Divine Winds”i çıkardı. Bu sefer Pasifik Cephesini konu alan albüm, ilk albümden farklı tonlara sahipti, ancak müzik aynı sertliğindeydi. Metal camiası bu albüme de tam not verdi.

Grup 2012′de yeni albüme başlayacaklarını söyledi. Stephan Gebédi ile aramda geçen bir muhabbette bana 3. albümde bir sürpriz olacağını söylemiş, heyecanıma heyecan katmıştı. 2013′ün ilk aylarında stüdyoya giren grubun kayıt işlerinde Dan Swanö vardı yine. Ve grup artık kayıtlara başlamıştı.

Albümün ilk esintileri 2 Eylül’de küçük bir teaser’la verildi. Albümün ilk şarkısı Swoop of the Falcon’un ilk rifleri beni derinden heyecanlandırdı. 1 hafta sonrasına ise yazın sabırsızlıkla beklediğim single’ları yayınlandı, Pour le Mérite. Albümün 3. şarkısı DG-7 ve ilk şarkısı Swoop of the Falcon’ın da yayınlanmasıyla heyecan doruğa ulaştı. Ve artık 25/29 Ekim’de çıkacağı açıklanan albüm nihayet elimize ulaştı.

Stephan’ın sürprizi albümün temasıydı. Naziler dünyaya gelmiş en vahşi topluluklardan biriydi. Ama aralarında Alman zekasıyla yoğrulmuş, Nazi ruhu kadar vahşi olmayan üstatlar da vardı elbet. Erwin Rommel, meşhur “Çöl Tilkisi”, insanların zekasına ve yeteneklerine hayran kaldığı bir generaldi. Çoğu insan ona saygı duydu. Martin van Drunen de onlardan biriydi ve bu albümü o ve onun cephesi (Afrika) üzerine kurdu. Saygı duyulacak insana saygı duyana saygı duyulur.

Albümün ilk şarkısı Swoop of the Falcon, özlediğimiz sertliği kafamıza kazıyor. Aşina olduğumuz riffler ve Ed Wårby’nin muhteşem davulları, bizi yine mermilerin arasında bırakıyor. Martin Rommel’in kişiliğinden bahsetmiş bu şarkıda. Pour le Mérite, ünlü askeri madalyon ise albümün 2. şarkısına konu olmuş. Şarkı yine beklediğimiz vahşilikte. 3. şarkımız DG-7 inanılmaz muhteşem bir atmosferde, dinle dinle doyum olmuyor. Ardından gelen To the Last Breath of Man and Beast de dinledikçe doyumu olmayan bir şaheser.

DAK, (Alman Afrika Birlikleri) 5. şarkıya konu olmuş. “Bu nasıl bir şarkı!” diyorum her dinlediğimde, tıpkı diğer şarkılardaki gibi. 6. şarkı The Desert Fox da muhteşem bir şarkı olmuş. Afrika Cephesi’ndeki en önemli şehirlerden biri Tobruk, 7. şarkımızın ismi. Farewell to Africa gerçekten muhteşem tasarlanmış bir diğer beste, tıpkı çat diye girerek mermileri üzerimize saydıran The Final Front gibi. Son şarkımız Death of a Field Marshal, ilk 2 albümün son şarkıları gibi; muhteşem bir ana ezgiye sahip. Atmosferi ön plana çıkararak yine savaşın acı, lanet bir şey olduğunu bizlere haykırıyorlar.

Albümde tonlar gerçekten muhteşem olmuş. İlk 2 albümdeki farklı tonların tam orta tonu gibi, arayı bulmuşlar. Martin van Drunen, 47 yaşını bitiren efsane insan yine döktürmüş, ölü sesiyle bize haykırıyor. Tarihi yine kronolojik bir şekilde aktarmış. Gitaristlerse her zamanki vahşi ve ustalık oldu. Sololar sıklaşmış, bol wah ve tremololu death metal soloları kullanılmış. Ed Wårby de çatır çatır zaten her şarkıda. Bas gitar da tam kıvamında.

Hail of Bullets, gerçek death metalin en büyük temsilcilerinden. Yaptıkları iş gerçekten hiçbir zaman sekteye uğramıyor. Kısacası bize yine efsane bir albüm hediye ettiler. Doya doya dinleyebiliriz.

Bendeniz hayatımın en büyük grubuna bir kez daha saygı duyuyor, teşekkür ediyorum. Ölüm onları ve bizi bulana kadar onları dinlemek en büyük şanslarımdan birisi.

Dikkat edin! Bu albümü dinlerken kendinizi Afrika’da savaşırken hissedeceksiniz.