Ufuk SÖNMEZ

Öncelikle selamlar arkadaşlar. Son 2 kritiğime toplamda 2 (yazıyla iki) yorum gelince ben de “belki bu sefer 5 yorum gelir” diye, daha önceden de belli bir hazırlık içinde bulunduğum bu kritiği yazmaya karar verdim. Bugünkü konuğumuz İngiltere’den çıkan, son yılların en dikkat çeken çeken gitaristlerinden biri olan Andy James. Bildiğiniz gibi bir grubun veya bir müzisyenin kendi adıyla albüm çıkarması (direkt Ahmet Saraçoğlu’nun Revocation – “Revocation” kritiğinden araklıyorum): “albüme güvenmek, grubu çok iyi yansıttığını düşünmek” ve benim eklememle “gösterecem ulan size gerçek gücümü” gibi anlamlara gelmektedir.

Şimdi benim bu mevzuyla ilgili aklıma gelen ilginç bir nokta var. Şimdi bi düşünsenize, ya Superman, Superman-Superman diye bir albüm çıkarsaydı sizce de ilginç olmaz mıydı? Lan sen zaten Superman’sin, bu neyin hırsı bi kere. SEN, GÖZÜNDEN ÇIKAN IŞINLA CEVİZİN KABUĞUNU KIRABİLEN BİR İNSANSIN, bu neyin kompleksi. Zaten bu Superman’i hiç anlamamışımdır. Adamda manyak güç var, gidiyo Clark Kent modunda masa başı Word’le, Excel’le felan takılıyor. Adama “bak, şurdaki kız seni kesiyo, sen de karşılık ver istersen” desen, bildiğin lazer ışınıylan kızı kesebilecek bir insan. Ne yaptığını o da bilmiyo inanın ki. Öyle memur zihniyetinde bir adam. Sabah 8 akşam 5 çalışıp, arada da hava almak için kahveye çıkar gibi uzaya falan çıkıyor, velhasıl kelam çok kriptonik bir insan kendisi.

Neyse biz konumuza dönelim. Bu sefer albümü paragraf paragraf anlatmak yerine öne çıkan özelliklerini sizinle paylaşmak istiyorum (+ işareti kendimce pozitif unsurlar, – işareti de negatif).

Albümün karakteristikleri:

+ Yüksek hızda metronom kullanımı(yani öyle böyle bi hız değil, Malmsteen yavaş kalıyo yanında).
+ Thrash ağırlıklı gaz ritimler.
- Overshredding (shred’in ölçüsünü kaçırma)
+ Başarılı, oldukça melodik, heyecan verici bestecilik.

Genel izlenimler:

+ A. James’i izlerken ki aldığınız keyif, dinlerken aldığınızdan fazla olabilir. Ki bu gayet normal, arkadaş hayvan gibi çaldığından insanın ağzı açık kalabiliyor.
+ Albümün hit şarkıları kesinlikle, yazıya videolarını da koyduğumuz Angel of Darkness, What Lies Beneath ve War March. Bu videoları mutlaka izleyin derim.
- Şarkı yapıları birbirine benzediğinden, belli bir süre sonra A. James’in düşünüş şeklini yakalayabiliyorsunuz. Bu da albümdeki, tıpkı spor müsabakalarındaki “x factor” gibi “sürpriz faktör” unsurunu azaltıyor.
- Gene aynı şekilde albümde kullanılan solo kalıplarının pek çok yerde karşımıza çıkması, James’in doğaçlama yönünü törpülüyor. Doğaçlama, adı üstünde o anda ortaya çıkması gereken bir şeyken, ezbere hareketlerin tatbik edilişi, albüm adına eksi bir puan olarak gözüküyor. Şöyle ki; James shredding ve bu bahsettiğim ezbere hareketleri bi kenara bıraktığında, ortaya gerçekten harika melodiler çıkarıyor. Yani sözün özü “shred uçar, duygu kalır” James efendi diyelim ve şimdi de Bodrum’un ünlü mekanlarından Halikarnas’a geçelim.

Andy James hakkında bilgiler:

+ Kendisinin licklibrary.com’un Youtube video kanalında bir çok eğitim videosu bulunmakta, ayrıca Sacred Mother Tongue diye bir metalcore grubu da var.
+ Guitar9.com’un 2007’de kendisiyle yaptığı bir röportajda “Bu aralar hangi gitaristleri bize önerirsin” sorusuna “Freak Kitchen’dan Mattias Ia Eklundh ve Guthrie Govan” cevabını vermiş ve de eklemiş: “Guthrie de İngiliz, biz İngilizler ortalığı yıkıyoruz”. (Bu arada guitar9.com’da epey bir gitaristle yapılmış röportaj ve kısa da olsa yazılmış onlarca kritik bulabilirsiniz).
+ Ocak 2013’te bu kez bir Türk, Akif Öz’le yaptığı röportajındaysa benzer soruya “Jeff Loomis, Per Nilsson, Paul Wardingham” cevabını vermiş. Aynı röportajda başarılı olmasındaki sebep sorulduğundaysa, herhangi bir türü yeniden yaratmadığını, sadece bir tanesinde çok iyi olmaya çalıştığını, sadece iyi müzik yazan iyi bir gitarist olmayı, yaptığı şeyde en iyisi olmaya çalıştığını söylemiş. Röportaj burada.

Evet arkadaşlar, sonuç olarak öncelikle yazıdaki videoları izleyin derim, çünkü gerçekten çok başarılı performanslar var ortada. Eğer şarkıları beğendiyseniz, albümü de gönül rahatlığıyla dinleyebilirsiniz, ama ben mümkün mertebe James’i görüntülü olarak izleyin derim. Çünkü hem izlemesi daha keyifli hem de şarkıların albüm versiyonlarından farklı şekilde zenginleştirerek çalıyor. Albümde puan kırmama sebep olan şeyse, yukarıda bahsettiğim shred olayında zaman zaman abartıya kaçılması ve insanı sıkması gibi unsurlar. Dolayısıyla da 8,5 puanı bu albüm için uygun görüyorum.