Kreator efsanedir. Böylesine büyük bir grubun sitede yalnızca 2000 sonrası albümleri olması şahsen beni çok üzüyordu. Durum böyle olunca kağıdı kalemi alıp, kulağıma birazdan kritiğini yapacağım albümü takıp kendimi sokaklara attım. Coma of Souls!

“Coma of souls” hayvanlığı, barındırdığı hayvanlık bir yana, “Extreme Aggression” gibi hayvanoğlu hayvan bir işten yalnızca bir sene sonra çıktı. O zamana kadar Orhan Gencebay gibi her sene bir albüm çıkarmayı kendine adet edinen Kreator, bunca kısa sürede böyle mükemmel şarkılar yazarak zaten nasıl bir übermensch grup olduğunu kanıtlıyor. “Coma of Souls”un girişini eline gitar alıp da çalmayı denemeyen var mıdır merak ediyorum. 2000 sonrası albümlerde (“Enemy of God” hariç) sürekli kullanılan slow bir açılışın ve hisleri harekete geçiren bir solonun ardından öyle bir tempo başlıyor ki, son şarkıya kadar bir saniye olsun duraksama olmuyor, sonuna kadar taş gibi thrash, mükemmel rifler ve hayvani Mille Petrozza vokali.

Bu albümün bir diğer özelliği ise, 2000 sonrası albümlerin temelini atıyor olması bana kalırsa. Mille, “Extreme Aggression” ve öncesindeki keskin ve direkt müzik yapısını bu albümle birlikte biraz daha yumuşatmış ve bu işlemi ana riflere değil, sololara yansıtmış. Şahsen bu değişim, benim gibi Kreator’ın ilk dört albümünün kulu köpeği, eşşeği, esiri olan kişiler için olumlu değil. Müzikal olarak en büyük hayallerimden üçüncüsü Kreator’ın “Extreme Aggression” gibi bir albüm yapması mesela. Ne diyorduk, evet sololar “Coma of Souls” ile birlikte daha melodikleşiyor, hatta bana kalırsa 2001′de inanılmaz sempatik adam Sami Yli-Sirniö’nün/nun/nın/nin (Böyle soyisim düşman başına) gruba dahil olması tamamen melodik sololara güç katmak adına yapılmış olabilir. Olabiliri fazla, bunun için yapılmış, net. Mille babanın elbette ki seçimlerine saygı duyarak, önceki hallerinin daha iyi olduğunu iddia ediyorum.

Albüm kapağı ise bir önceki paragrafta söylediklerimi kanıtlar cinsten, “Renewal” ile başlayıp “Endorama” manyaklığı ile biten 92-99 yılları arasındaki dönemin ardından adeta barındırdığı müziği tasvir eden “Violent Revolution” albümünün kapağı çok net biçimde bu albümden esinlenmiş, hatta “Enemy of God” ve “Hordes of Chaos“un albüm kapakları da yine “Coma of Souls”un kapağının gelişmiş versiyonları niteliğinde.

Şarkılar hakkında birkaç şey yazmak gerekiyorsa, ki bana kalırsa gerek yok, albümün tamamı hit şarkılardan oluşuyor. Yani ayrım yapabilen, şu şarkı diğerlerinden bir vites geride diyen varsa belirtsin lütfen. Belki de bir iki şarkı vardır bilemiyorum, albümü manyaklık derecesinde sevdiğim için şahsen ayrım yapamayacağım. Albümde favori olmayan şarkım yok. İlk yedi şarkı direkt efsane zaten, duyduğuma göre Çin’de ilk yedi şarkının birine dudak bükenin topuklarına sıkmak serbestmiş. Twisted Urges’ün 01:10′unda giren rif diye şarkılardaki gaz rifleri saysam bu yazı bitmez.

Son olarak Kreator dinlememiş veya 2000 sonrasında dinlemiş kişilere sesleniyorum. Hiç dinlememiş olanlar Coma of souls şarkısıyla güzel bir girizgah yapabilir, ardından Agents of Brutality, Terror Zone, People of the Lie şarkılarına kulak verebilirler. 2000 sonrası için ise şunu söylüyorum. O sevdiğiniz şarkıları daha oldschool* riflerle dinlemek istiyorsanız hiç zaman kaybetmeden albüme yumulun ve şu zamana kadar hak ettiği değeri hiçbir zaman göremediğine inandığım Mille Petrozza’ya kurban olun!

* oldschool: taşaklı, kıdemli, radikal, muhafazakar