Patognomonic (Emre SUALP)

Giriş: Yaklaşık iki yıldan beridir internet bağlantısı olmayan bir mağarada yaşıyorum. Zaman zaman ev ahalisi bir araya gelip, bu meseleyi olumlu bir sonuca bağlama erdemini gösterse de, bu süreçler her seferinde bazı ekonososyopolitik sebeplerce tıkatıldı (gördüğünüz gibi her şeyin başı para). Vaziyet bu şekil boktan olunca da, güncel albümleri yazmak, benim için biraz sıkıntılı oluyor. Arşivimi araştırıp, en müsait albümü yazıyorum ben de.

Genel bilgi: Bu günkü albümümüz, yaptığı çeşitli zıpırlıklarla, adeta antranmanlarda takımın moralini yüksek tutan futbolcuymuşçasına, arşivimize neşe katan “Pneuma”. “Pneuma”, delişmen avantgard grup Transcending Bizarre?’ın üyelerinden kurulu Hail Spirit Noir’in ilk icraatı. Elemanların önceki grupta yaptıkları sıradan olmayan müzik, onlara yine de sıradan gelmiş olacak ki, bu sefer oturup daha da farklı bir şey denemişler. Black metalin kötücül aromasıyla, 70-80’lerin progresif/saykodelik rock’ını bir araya getirmişler, üstüne de punk kremasını kondurmuşlar. İlk düşüncede mide kaldıran bu karışım, yetenekli aşçıların elinde güzel bir tatlıya dönüşmüş deyip daha derinlere inelim. Fryiuvviuwşş!! (dalış efekti)

Prodüksiyon: Albümün prodüksiyonuna dikkat kesildiğimizde, özellikle klavye tonlamalarıyla ve genel sound ile retro bir havanın yakalanmaya çalışıldığını, genel itibariyle de bunun başarıldığını görüyoruz. Retroluk filan iyi güzel tabii ama, albümün bazı yerlerinde gitarlar bu havayı yakalayayım derken, oldukça kötü kaydedilmiş maalesef ( bkz: 2. Şarkının son kısmı mesela). Sizin için önemsiz bir ayrıntı olabilir tabii ki, ama ben o bölümleri dinlerken epeyce rahatsız oluyorum.

Vokaller: Şimdi de gelelim laflar hazırladığım vokallerimize. Efendim, şarkılar genel olarak brutal ve clean olmak üzere çift vokal tekniği ile seslendirilmiş. Ses sanatçımızın clean vokalleri, kulak zarına sürülen bal kadar güzel bir hareketlenme yaratsa da, brutaller kulağa moloz yıkmaktan öteye geçmedi benim için. Keşke hiç hırçınlaşmasa, hep adam gibi güzel güzel, pamuk pamuk söyleseymiş dedim içimden. Son yıllarda, brutal vokalin metal camiasındaki yerini; “brutal olsun zımparadan olsun hacı” anlayışıyla devam ettirmesi, o kadar canımı sıkıyor ki, bazen kendimi “müzikleri güzel ama böğürünce hiç güzel değil”cilere katılmış vaziyette buluyorum. “Damnation” Opeth’çisi oluyorum adeta.

Zaman yönetimi: Müsaadenizle, birkaç bir şey de albümün süresi ve şarkıların dağılımı hakkında karalamak isterim. Bir kere, toplam süresi 38 dakika kadar olan albümün 14 dakikasını, albümün bana göre en vasat şarkısı olan “into the gates of time”a ayırdığın zaman, orada kavga ederiz bacım. Yani genel olarak düşününce, bir albümün en uzun şarkısı, o albümün en ağır topu, en vurucu, en indirici, en sikerten darbesi oluyorken, bu kadar ekstra bir şeyi olmayan bir şarkıyı, bu kadar uzatmak da, ancak albümün süresini normal seviyelerde tutma kaygısıyla açıklanabilir. 14 dakika boyunca bu şarkıyı dinleyeceğinize gidin bi duş alın, kurulanın, gelip sonraki şarkıdan devam edin derim ben. Albümün geri kalan beş şarkısı, gayet tatlı zira.

Sonuç: Yazımı bitirme hususunda diyeceğim son şey ise, “Pneuma”nın bir grubun ilk albümü için gayet tatmin edici, gelecek için umut vaad eden bir çalışma olduğu. Hail Spirit Noir, bu yolda devam edip, bu temele birkaç kat daha çıkarsa, adını Yunanistan’ın devler ligine yazdırabilir.

Gizemli not: Başlıktaki grubu seviyorsanız, bu gruba da bir bakın derim gençler.