Alper DEMİROĞLU

Deathcore, günümüzde metal dinleyicileri tarafından en çok eleştiri alan ve dışlanan türlerden biri. Hatta belkide tür. Yapılan başlıca yorumlar birçok grubun birbirlerine benzer teknikleri kullanıp, vokalistlerin konserlerde süt dökmüş kediye dönüşmesini kapsıyor.

Dış görünüşleriyle dikkat çekmeye çalışan ve vücutlarının görünür tüm kısımları dövmelerle dolu “yhakışıqlı” üyelere sahip gruplar da bu türün adını kirleten “haklı” eleştirilere ek olarak gösterilebilir.

Tüm bu haklı eleştirilere katılmıyor değilim, fakat deathcore’un tek bir isim altında çok fazla çeşitlilik gösterebildiğini unutmamak gerekiyor diye düşünüyorum. (Progressive deathcore, brutal deathcore, technical deathcore vb.) Ve özellikle son zamanlarda progressive deathcore, djent ile harmanlanarak pek çok başarılı gruba ev sahipliği yaptı. Aklıma gelen ilk örneklerden “The Contortionist – Exoplanet’i” şiddetle tavsiye ediyorum.

Metalcore ve death metal’in sentezlenmesiyle ortaya çıkan deathcore, hiç şüphesiz günümüz dünyasında pek çok grubun ekmek teknesi niteliğinde. Deathcore denildiğinde ise akla ilk gelen gruplar arasında Suicide Silence, All Shall Perish ve son zamanlarda da Chelsea Grin başı çekiyor. Ama bugün inceleyeceğim grup bana göre diğerlerinden oldukça farklı ve dinlediğinizde deathcore’a olan bakış açınızı değiştirebilecek niteliğe de sahip olan Rings of Saturn.

2009 yılında, üç üniversiteli genç (Lucas Mann, Peter Pawlak, Brent Silletto) tarafından kurulmuş olan Rings Of Saturn’u keşfedişim aslında oldukça enteresandı. Neden mi? O halde şöyle buyrun;

Videoda, artık başından neler geçtiyse hayattan hiçbir beklentisi kalmamış, acaba Garfield’la akrabalığı var mı diye düşündüğüm bir kedi ve Rings Of Saturn tişörtlü bir elemanın müthiş uyumu yer alıyor. Yani Rings Of Saturn’u merak edip araştırmam bu elemanın sayesindeydi diyebilirim, ahah.

Rings Of Saturn, ismini güneş sistemindeki en etkileyici halka sistemine sahip gezegen Satürn’den alıyor. Grup isimlerine önem verenler için gayet ilgi çekici bir grup adı. Peki, Rings Of Saturn’un merak uyandırıcı olmasının tek sebebi bu mu? Hayır! Grup, tarzlarını biraz da esprili bir dille “aliencore” olarak adlandırıyor. Muhtemelen liriklerinde uzay, bilim gibi terimleri kullanıyor olmalarından olsa gerek diye düşünüyorum.

Rings Of Saturn’un ikinci stüdyo albümü “Dingir,” toplamda 41 dakika uzunluğunda ve 10 parçaya sahip. Dingir kelimesi eski zamanda Urartular’da tanrı anlamına geliyormuş. Bu da grubu enteresan kılan bir diğer unsur. Albüm kapağını hem temaya uygun olduğundan, hem de göz zevkime aşırı kaçmayacak, dengeli renklere sahip olmasından dolayı oldukça beğendim. Böyle insanlardan da ancak böyle bir albüm kapağı beklenirdi elbet.

Dingir, Objective to Harvest adlı parçayla açılışı yapıyor. Yer yer brutal, yer yer scream vokaller gruba oldukça yakışmış. Yalnız bazı kitleler grubun scream vokal kullanmasının sıradan deathcore gruplarını andırmasından dolayı bayağı şikayetçi. Benim için çok büyük bir problem olmadı. Albüm hakkındaki başlıca artılarım nerede ne zaman çıkacağı belli olmayan doyurucu sweep picking’ler ve davulların surata tokat atıyormuş hissi. İkinci parça Galactic Cleansing, “Kill every human on this earth!!!” nidalarıyla adeta öfke kusuyor ve introsuyla Mastodon – Divinations’a bir selam çakıyor.

Shards of Scorched Flesh, melodilerin sanki birbiriyle yarıştığı, 1:15′den itibaren sizi güzel sürprizlerin beklediği, karmakarışık bir matematik problemi misali dinleyiciye müziği doyuruyor. Albümle aynı adı paylaşan Dingir, Faces Imploding, dinlerken yorulabileceğiniz Peeling Arteries, “This species is doomed, there is no hope for the future!!!” sözleriyle aklıma kazınmış Hyperforms, Fruitless Existence, Immaculate Order, lirikleriyle olsun, dur durak bilmeyen davullarıyla olsun, gerçekten doyurucu ve saygı duyulası çalışmalar. Albümün kapanışıyla görevli enstrümantal parça Utopia’da, grubun müzik bilgisinin ne kadar üst seviyelerde olduğunun kanıtlarından birisi bence.

“Rings Of Saturn – Dingir,” melodik ve teknik kavramlarının ince elenip sık dokunduğu, işin suyunu çıkarmayan ve her saniyesiyle size müzikal orgazm yaşatacak müthiş bir deneyim. Sözlerimi Shards of Scorched Flesh’den bir alıntı yaparak bitirmek istiyorum;

“Pray to god as we strip your flesh, you’ll see that we are your creators!“