REVOCATION’IN YENİ ALBÜMÜNÜ TÜRKİYE’DE İLK DİNLEYEN KİŞİ BENİAAAAAARRRGGHHHMMMMM!!!!
Ahah, evet. Pasifagresif olarak 2009′dan beri sürdürdüğümüz REVOCATION övmelerinin akabinde, o günlerde grubu tanımayan pek çok kişinin şimdi REVOCATION hayranı olduğunu görmek güzel bir şey. 2000 yılından beri müzik yapan, ancak 2006′dan beri REVOCATION olarak bilinen grup (eskiden CRYPTIC WARNING’di), 2006′dan beri devam eden adını duyurma yolculuğunda önemli yol katetti. “Chaos of Forms” ile şahsım adına önceki işlerini biraz aratsa da, “Teratogenesis” EP’si ile iyi yöne doğru bir adım atmıştı.
Gelelim 5 Ağustos’ta çıkacak olan ancak Relapse sayesinde şimdiden dinleme şansına eriştiğimiz “Revocation”a. Öncelikle şunu söylemeliyiz ki;
“Grup ile aynı adı taşıyan albüm çıkarmak = Albüme güvenmek, grubu çok iyi yansıttığını düşünmek.”
Peki bu ne oranda gerçekleşiyor?
“Revocation” REVOCATION’ı çok iyi yansıtıyor. Grubun bugüne kadar bize sunduğu her şeyin bir sentezi niteliğinde, “Empire of the Obscene”den tutun da “Chaos of Forms”a kadar bugüne kadar gruptan ne duyduysak, hepsi “Revocation”da mevcut. Peki grup bununla sınırlı kalıyor mu? Hayır işte, olayı iyi yapan da bu. REVOCATION “Revocation”da hem geçmişini yansıtıyor, hem de taze bir gelecek sunuyor.
Öncelikle demeliyim ki, albümün tam bir bütünlük taşıdığını söylemek zor. Şarkılar birbirlerinden biraz kopuk ve albümün bir atmosfere sahip olduğunu söylemek pek mümkün değil. Tıpkı albüm kapağı gibi, albüm de abukluklar, aşırı sade ve aşırı bulamaçlı bölümler barındırıyor. Bir yandan ürkütücü, bir yandan mizahî, bir yandan şekerli rock n roll, bir yandan zehirli teknik death metal, bir yandan paçoz punk, diğer yandan leş thrash metal; bir yandan banjo, diğer yandan 7 telli gitar; “Revocation”da hepsini bulmak mümkün.
Şu anda bu yazıyı okuyan kişiler arasından, Relapse ile anlaşmalı olmadıkça albümü dinlemiş bir insan olma ihtimali olmadığından, merak edenler için biraz şarkılardan bahsedeyim. Normalde şarkıya indirgenmiş kritik yazmam, bilirsiniz, ama bu seferlik bu kuralı bozayım. Hazır elimizde promo varken, albümü merakla bekleyenlerin hoşuna gider herhalde.
Albüm The Hive adlı, daha önce yayınlanan ve şahsen çok ısınamadığım parçayla açılıyor. Bu parçayı zaten dinlemişsinizdir diye üstünde durmuyorum. Bence albümün orta karar şarkılarından.
Sonrasında gelen Scattering the Flock, GORGUTS’sal muhteşem bir rifle kafamızı eziyor, yüzümüze et döveceğiyle girişiyor. Armoniden nasibini almamış, dezonant tatlarla ensemizden yakalayan şarkı, içinde de türlü REVOCATION’lıklar barındırıyor.
Archfiend, grubun en iyi yaptığı şeylerden biri olan aynı anda hem sıcak hem de soğuk olabilen rifleriyle yavaş ama beklenti yaratıcı bir açılış yapıyor ve sonradan da öyle bir coşuyor ki. Birazcık Across Forests and Fjords havası olan şarkı, mükemmel bir son 1,5 dakika sunuyor.
Numbing Agents da The Hive gibi daha direkt, düz bir şarkı. Uzun süre aynı tempoyu koruyor ve sonlarına doğru değişik tatlarla hoş bir hal alıyor. Rock n roll hissinin son bölümlerde kendini iyice hissettirdiği bir çalışma.
Fracked da başlarda monoton bir şekilde başlayan ve sonradan açılıp ikinci yarısında karakter kazanan bir şarkı. Bir gitarın çok uzun süre aynı şeyi çalıp diğer gitarın arkasından ona basit riflerle eşlik etmesi, uzun vadede tatlı ve kısmen de damar bir hava oluşmasını sağlamış.
Albümün ve bence REVOCATION’ın bugüne dek yazdığı en iyi şarkılardan biri, kesinlikle The Gift You Gave. Olağanüstü dev bir şarkı. Ezici bir giriş ve her anından karakter akan, damarsa damar, gazsa gaz, REVOCATION standartlarına göre son derece acıklı anlar da barındıran, öküz gibi bir şarkı. REVOCATION’ın özeti diyebileceğim, her anı değişken, ancak buna rağmen taş gibi bir iskelet barındıran, kısacası cidden bayıldığım bir şarkı. Albüm çıktığında yorumlar kısmında The Gift You Gave’den özellikle bahsedenler olacağını düşünüyorum. Hele bir son rifi var ki.
Invidious, çok ilginç değilmiş gibi başlayıp da banjo girişiyle şaşırtan ve akabinde gitarın da banjo çalar gibi çalınarak çok hoş bir hava yarattığı gayet gaz bir şarkı. Çok net MEGADETH ilhamlarının arkasından, albümün belki de en eşlik edilesi nakaratı ile konserlerde çalınacağını sandığım bir çalışma. Gang vokal kısımları da aşırı gaz kullanılmış ve yine ikinci yarıda sapıtılmış. Banjoyla giren şarkının son ksımda 7 telli gitara geçmesi ise insanda Watusi boğaları tarafından kovalanıyormuş hissi uyandırıyor. Çok kovalandım, mukayese edebiliyorum.
Sondan üçüncü şarkı olan Spastic, açıkçası grubun hatasını kabul edercesine isimlendirdiğini düşündüğüm bir şarkı. Hata demek biraz abartı oldu belki ama, genel olarak pek bir karakteri olmayan, değişken, müzisyenliğin öne çıktığı, adı gibi bir enstrümantal. Hastası olmadığımı söylemek durumundayım, ancak elbette ki takdire şayan bir gövde gösterisi söz konusu.
Entombed by Wealth, albümün hiç hızlanmayan ve orta temposunu her daim koruyan tek parçası. Müthiş olduğunu söyleyemem, ancak içinde yine türlü tatlılıklar var. REVOCATION’ın da olayı bu aslında. O kadar özgün rifler yazıyorlar ki, her ama her şarkılarında hoşunuza giden bir şeyler mutlaka buluyorsunuz. Bu şarkı da ikinci yarısında asıl zenginliklerini gösteriyor.
Son şarkı, A Visitation. Albümdeki ve REVOCATION diskografisindeki en karanlık anlardan bazılarına sahip olan şarkı, death metalin farklı alt kollarından örnekler sergileyen, çok çok iyi bir kapanış şarkısı. Havası itibariyle DRUDKH tadı aldım dersem sanırım yeterli olur.
Sadede gelirsek, “Revocation”, ilk 2 albümdeki gibi devasa rifler, nasıl çalındığı ilk dinlemede çok kolay anlaşılmayan kompleks nota bileşimleri, grubun şarkı yazma konusunda tecrübelendiğini gösteren zekice düzenlemeler ve farklı karakterli şarkılar içeren bir albüm. Dediğim gibi bütünlüklü bir havadan söz etmek zor, ancak yine albüm kapağını referans alırsak, grubun da böyle bir amacının olmadığı ortada. Albüm kapağı demişken, bence tek başına güzel bir kapak değil, ancak içerideki müziğin bütünlüksüzlüğünü göstermesi açısından iyi bir yansıma. Tabii sadece bu açıdan; yoksa albümdeki müzik kapaktan bin kat daha güzel. Ayrıca bilinçli mi bilmem ama grubun eski adıyla çıkardığı “Sanity’s Aberration” albümünün kapağına da, şekil şemâl açısından biraz benziyor.
“Revocation”, tıpkı önceki albümlerde olduğu gibi, tekdüze gittiği anlarda dahi gitar bilen bir adam tarafından icra edildiğini belli eden bir gitar kullanımı içeriyor. Hep aynı akorlar, nota bileşimleri arasına sıkışan gitaristlerin David Davidson’dan öğrenecekleri çok şey var. Zaman zaman tembelliğe kaçılan rifler de duymak mümkün tabii, hatta çalanın REVOCATION olduğunu bilmeseniz “bu çalan ne?” diyebileceğiniz bölümler de var. Ancak grup ne yapıp ediyor ve siz bu düşünceyi birkaç saniye dahi yaşayamadan size “şşt naber?”i yapıştırıyor.
Son söz; bence “Chaos of Forms”dan kesinlikle daha iyi bir albüm. “Empire of the Obscene” veya “Existence is Futile” kadar yaratıcı değil belki, ama dinlemesi çok zevkli ve tadı dinledikçe çıkacak bir albüm.
(8.51/10, Toplam oy: 45)
Loading ...
Sabah sabah kalkıp yazıyı sitede görünce “Kafana edeyim lan senin. Bak albüm çıkmış, sen uyu. Dünyadan haberin yok.” diye kendime saydırırken daha ilk cümle ile kendime geldim :D
İşte hep bahsettiğimiz sitenin büyümesi, “Daha neler yapacak sen dur.” havasının sonucu bunlar hep. Çok iyi bir yazı olmuş albüm ön bilgilendirmesi açısından. Çok da kalmadı zaten çıkmasına. Daha da bir merakla bekliyorum şimdi.
Albüm, kesinlikle Revocation’in yaptığı en kötü albüm olmuş. David Davidson’in eski yaratıcılık ve farkliligindan eser yok.Bateristin birkac guzel cabasi da o siradan riffler arasinda kaybolup gitmiş. Kapak da zaten bok gibi.Kisacasi, üzerinde hiç durulmamis, sirf albüm cikarmak için çıkarıldığı çok belli bir albüm.Belki de şirket ittirmesiyle cikarmislardir, bilinmez. 4/10
Saka saka, albümü tabii ki ben de dinlemedim lan.Sadece kritik altini boş görünce bişeyler karaliim dedim.Beklemedeyiz
Existence Is Futile deli bir albüm cidden. Bu albümde de David Davidson’dan çok iyi aksiyonlar bekliyoruz. Zaten yazıda yazıldığı gibi ne yapıp eder sıkıştığı yerden çıkar David Davidson. Vizyon sahibi bi gitarist.
Daha fazla şekerli rock n roll!
The Hive yüzünden albümden beklentim pek yoktu açıkcası ama bu kritikten sonra tekrar içimde umutlar yeşerdi diyebilirim. Özellikle de albümdeki 7 telli kullanımını fazlasıyla merak ediyordum ama tahmin ettiğim kadar sık bir kullanımı yokmuş anladığım kadarıyla. Neyse kritikten sonra tekrar albüm konusunda heyecan oluştu ki özellikle şu “Watusi boğaları tarafından kovalanıyormuş hissi”ni tatmak için can atıyorum diyebilirim.
(Abi şu promoyu bi biz de dinleseydik ya, kimse görmez bak elden teslimat temiz iş, bugün siz bizi görün yarın biz sizi KIPSS)
11.07.2013
@Mert, yeminimiz var yapamayız. :/
Arkadaşlar biliyorsunuz 2011′de Revocation’la röportaj yapmıştık. Bu kritiği Relapse’e yollayınca tekrardan röportaj yapar mısınız dediler, biz de tabii dedik. Normalde röportajları duyurmuyoruz ama daha önceden yaptığımız bir grup olduğu için, merak ettiğiniz şeyler varsa siz de sorun, röportajı birlikte yapmış olalım.
Sorunuz varsa Pazar akşamına kadar buraya başına “Soru:” diye başlayan yorumlar atarak röportajda yer alabilirsiniz. Röportajda sorunun yanında sizin de adınızı belirtiriz.
11.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, şahane haber yav, relapse’le ilişkiler ilerledi demek :D
11.07.2013
@Beleg, Relapse’le zaten site açıldıktan kısa bir süre sonrasından bu yana yakınız. Tüm promolar geliyor, yabancı grup röportajlarının da yarısı onlardandır. “Duüd”lu “müud”lu konuşuyoruz, o derece. :)
11.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, bu denli kanka muhabbetinin olduğunu bilmiyordum valla, sadece promo hukuku var sanıyordum.
11.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, Soru: Bas gitaristiniz gruptan neden ayrıldı? Mis gibi çalıyordu adam.
11.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, Soru : Gelecek albümlerde klasik Revocation tarzından bir kayma yaşanacak mı?
12.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, Soru: Grubun çok tatlı bir death-thrash soundu var, acaba ileride daha karanlık(Gorguts etkileşimlerinin falan tavan yaptığı belki) bir tarza kaymayı, daha karanlık bir albüm yapmayı düşünürler mi?
12.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, Soru: David’in son zamanlarda en çok beğendiği gitaristler kimler ve en beğendiği 5 gitarist solo albümü hangileridir?
12.07.2013
@Ufuk Sönmez, en beğendiği gitaristleri söylediydi zaten diye biliyorum. yanılıyor da olabilirim.
12.07.2013
@Ufuk Sönmez, şurda,
http://www.metalinjection.net/video/the-fix-99-dave-davidson-of-revocation-picks
12.07.2013
@Itachi, @Ahmet Saraçoğlu sağolun beyler. ben cevabımı aldım, david’e selamımı söylersiniz artık :D
12.07.2013
@Ufuk Sönmez, evet o soruya yarım saatlik videoyla cevap verdi. :)
14.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, soru: davidin sahnede konserde stüdyoda kullandığı ekipman nedir?
Soru:davidin sololarını keyifle dinliyoruz bir solo gitar albümü çıkarır mı
kritikten anladığım kadarıyla bu albüm en sevdiğim Revocation albümü olacak. The Hive’ın albümdeki orta karar şarkılardan biri olması zaten acayip gaza getirdi beni. şuana kadar 10-15 kere dinlemişimdir. çok canavar şarkı.
Revocation’i dinlemeye basladigim ilk gunden beri, onlari karsimiza cikaranlara buyuk bir minnettarlik duygusu tasiyorum.Hayir, yeni gruplar ve albumler her zaman kesfedilir ama daha ilk parcalarinin ilk saniyelerinde, (benim icin) “ilk 5 grup” icerisine yerlesebilecek kadar asmis grup bulmak, milyonda bir olmali.
Benim icin teratogenesis ile baslayan bu manyaklik, yoldan cikmislik, mukemmellik bir onceki album ve ep ile devam etti ve yeni album icin daha ne yapabilirler, gercekten merak ediyorm
Chaos of Forms’dan iyi olması beni en çok sevindiren nokta oldu. Karışık marışık önemli değil, şeker teknikıl det rulz.
Bi sevemedim şu grubu.
http://www.metalsucks.net/2013/07/11/exclusive-track-premiere-revocations-invidious-featuring-the-banjo/ invidious gelmiş
15.07.2013
@Berker İlhan, 4 gün önce verdiydik haberini. Kritikte de linki var hatta.
http://www.pasifagresif.com/2013/07/revocation-yeni-albumunu-tamamlady/
15.07.2013
@Ahmet Saraçoğlu, Hadi ya.. Ben kaçırmışım :)
Öncelikle şu dyer’s eve coverındaki vokal kime ait bilmiyorum ama muhteşem bi sesi var adamın, özlenen James Hetfield tonu var o herifte. Artık Dan Gargiulo mu David Davidson mı hangisiyse.
Albümü ilk kez bugün dinledim kritik eşliğinde ilk düşüncem o kadar “aranan kan” bi albüm olmasa revocation standardında olmuş gibi. Birkaç güne tam yorumumu yazarım herhalde.
The Hive tarzı şarkıyı kim bestelerse bestelesin bayıla bayıla dinlerim. Basit ama gaz bir şarkı. Revocation’a göre vasat ama bence albüme ısınmak, diğer şarkılara dikkat kesilmek için ideal bir şarkı.
“bir yandan şekerli rock n roll, bir yandan zehirli teknik death metal, bir yandan paçoz punk, diğer yandan leş thrash metal; bir yandan banjo, diğer yandan 7 telli gitar; “Revocation”da hepsini bulmak mümkün.”
Harika, kritik de 10 numara olmuş.
ben de bugünlerde defalarca dinledim albümü, tek parça şarkılara ayrılmamış olarak 400 mb flac olarak dinlediğim için şarkı şarkı değerlendirme yapamıyorum ama genel olarak 10 üzerinden 8′lik bir albümmüş gibi geldi bana. baterist phil-dubois coyne ile davidson uyumu müthiş her zamanki gibi. şarkılarda ne zaman ne yapılacağını, tempo değişimlerini felan çok iyi ayarlıyor baterist. benim şanssızlığım, üstüste gorod’un a perfect absolution albümünü dinledikten sonra bu albüme geçmem oldu. halihazırda gorod’la rif bombardımanına tutulduğum için revocation o vurucu etkiyi yapamamş oldu ne yazık ki. ama gene dönüp dinlemek lazım bu albümü tekrardan. revocation candır.
Sanırım albümü Revocation’a göre vasat bulan ve vasat ile ortalama arası bulan bir ben varım.
Akmıyor abi albüm akmıyor, hayatımda en çok Revocation dinlediğim şu haftada “yeni Revocation şarkıları” beni her ne kadar cezbetse de albümü yarıda kapamadığım hiç olmadı. Sanki bu grup Empire of the Obscene, Existence is Futile gibi aşmış eserleri yapan grup değilmiş gibi de dinledim, yine hiç güzel bir albüm olduğunu düşünmüyorum. Ekstrem metalin son zamanda çıkardığı en müthiş grupların böyle vasat albümler yapmaları (ÖHÖM ÖHÖM BTBAMÖHM) sayesinde artık hiçbir grubun yeni çıkan albümüne müthiş heyecan duyamaz oldum.
Sevmememin en büyük sebebi tabi ki çok basit şarkılar olması. Fakat şöyle bir şey de var, mesela The Hive gibi basit ama etkili bir şarkı benim için çok da sorun değil. Ama albümün genel olarak “tahmin edilebilir, tekdüze” gitmesi, üç albümdür yaşanmayan kopukluk, öne çıkan şarkı /şarkı bölümlerinin olmaması, vokallerin suni olması (aslında bu sorun değil pek) gibi bir sürü etken bu kadar enerjik bir müzikten kolay bıkmama neden oluyor. Hayır David Davidson’ın bu albümden daha güzel bir albümü odasına kapanıp birkaç saatte yazamayacağını bilsem tamam derim sonuçta 5 yılda 4 albüm 1 EP çıkardılar. Fakat hayatında bir kez olsun Fields of Predation’ı yazmış her insan bu albümden daha güzel bir albümü çok rahat yapardı bence. Dediğim gibi bir Parallax II kadar insanı kızdıran, “LAN SİZ METALİ KURTARACAKTINIZ” diye isyanlara getiren bir albüm değil ama 10 üzerinden max. 6 çalışır benden.
Bu adamlara böyle bi yorum yazacağımı tahmin etmezdim ama albümü daha yeni dinledim ve kesinlikle en kötü Revocation albümü şimdiye kadar yapılmış olan. Albümü dinlerken deprosyana girdim ne kadar sıkıcı yahu? Deathless’i de dinlemedim gerçi bi de onu dinleyeyim.
The Gift You Gave felaket bir şey. Genel olarak albümün aşığı değilim ama grubun yaptığı en iyi şarkılardan biri net olarak.
15.06.2016
@İlker, aynen aşırı iyi. Bayadır dinlemiyordum sen yazınca hemen açtım. <3
Bu albümde “Invidious” diye bir şey var. Bilmeyen varsa bilsin. Ayrıca yukarıda bahsi geçen “The Gift You Gave”… Osurtur adamı.
25.06.2021
@Ahmet Saraçoğlu, Invidious ders gibi şarkı. Revocation da öğretmen gibi grup. Metale dair sevdiğim HER şeyi tek bir şarkıda toplamış adamlar her saniyesi inanılmaz ya, düşününce bile beynimde bir şeyler kıpraşıyor sırıtmaya başlıyorum durduk yere.
Ayrıca bu albümdeki gitar tonunun aşığıyım. Etli etli. En sevdiğim revo albümü.
25.06.2021
@12ParmakBağırsağı, metale dair sevdiğin HER şey arasında banjo da var mı yoksa o bonus kontenjanından mı giriyor? :)
25.06.2021
@Ahmet Saraçoğlu, hahaha, o bonus. Ama keşke daha çok olsa metalde.