Malik ASLANYÜREK (MetaLchesH)
1991 yılında kurulan ORPHANED LAND, beşinci stüdyo albümüyle bizlerle. Önceki albüm ile bu albüm arasında üç yıllık bir fark görüyoruz. Grubun diskografisine bakıldığında aslında bu üç yıllık bekleme süresi pek de fazla değil.
Kurulduğundan beri icra ettiği müzikte sürekli değişikliklere giden ORPHANED LAND bu albümde de geleneği bozmadı ve belki de radikal bir değişikliğe imza attı. Değişikliklerden ilki vokal kullanımı konusundaydı. Grup bu albümde hiçbir parçada brutal vokal kullanımına yer vermedi. İkinci değişiklik ise grubun tarzındaydı. 2010 yılında çıkan “The Never Ending Way of OrwarriOr” ile birlikte grup daha yumuşak bir sound’a bürünmüştü. Bu albümde sound daha da yumuşadı. Hatta bu albümü grubun yaptığı ilk albüm olan “Sahara” ile kıyaslarsak dağlar kadar fark olduğunu söyleyebiliriz. O albüm çok fazla karanlık bir yapıya sahipti, bu albüm ise bir o kadar aydınlık bir hava sahip. Yine de ilk günden bu yana devam klasik ORPHANED LAND melodileri bu albümde de mevcut.
Bu albüm tipik bir Orta-Doğu Folk Metal albümü olmuş diyebiliriz. Bol bol kullanılan yerel enstrümanlar (kanun, keman, buzuki, bağlama, ud, cümbüş) metal müziğin olmazsa olmaz enstrümanı olan elektro gitarı bastırmış durumda. Deyim yerindeyse yerel enstrümanlar, elektro gitarı bayağı geriye atmış bu albümde. Albümü dinleyen (ORPHANED LAND hayranı olsun ya da olmasın) birçok kişi albümün bir metal müzik albümünden çok, bir arabesk albümüne benzetiyor. Hatta sosyal medyada ORPHANED LAND ile ilgili çokça geyik dönmekte. Bunlardan birisi de şu: “ORPHANED LAND rahmetli Müslüm Gürses’in tahtına göz mü dikti?”.
Kobi Farhi albümü parça parça değerlendiriyor:
Kısa bir girişten sonra şimdi de albümü analiz etmeye geçelim.
Albüm kapağının albüm ismiyle son derece uyumlu olduğunu söyleyebiliriz. Kapak resminde Güneş’ten çıkan ışık ve ışığın önünde üç ilahi dinin sembollerinin (Davut Yıldızı, Haç, Hilal) üst üste bindiğini görmekteyiz. Kapak bu bağlamda göstergebilimsel olarak analiz edilmeye son derece müsait sembolik göstergeler taşıyor.
Her neyse geçelim albüme. Yukarıda bahsettiğimiz gibi grubun sound’unda bir yumuşama olsa da klasik ORPHANED LAND ezgilerinin ve riflerinin devam ettiğini görmek mümkün. Bu kez albümdeki tüm parçaları tek tek incelemek yerine birkaç parça alıp onların üstünde durmanın daha mantıklı olacağını düşünüyorum.
Albümün giriş parçası dikkat çekici. Albümle aynı ismi taşıyan All Is One. ORPHANED LAND, Türk dinleyicilere bir jest yaparak bu parçanın Türkçe versiyonunu (Hepsi Bir) albümün sınırlı sayıda basılan versiyonuna koydu. Parça bir buzuki solosunun ardından giren koro vokallerle başlıyor. Ardından Kobi Farhi üç dinin kökeninin aynı olduğunu, hepsinin bir olduğunu v.s. haykırmaya başlıyor. Parça oldukça eğlenceli araya ritim tutan alkış efektleri eklenmiş.Parçanın sonlarına doğru yine eğlenceli bir solo eşlik etmekte.
Albümün ikinci parçası The Simple Man de oldukça dikkat çekici. Parçanın adından da anlaşılacağı üzere parça kendisini Allah’ın yoluna adamış basit bir adamın hikâyesini anlatıyor. Parça yine klasik ORPHANED LAND ezgilerini taşıyor ve eğlenceli bir parça. Parçanın girişinde kullanılan kanun dikkat çekici. Parçanın ilerleyen kısımlarında yerel enstrümanların kombinasyonu ve parçanın ana riflerini çalan elektro gitar birbirine iyi eşlik etmiş.
Dördüncü parça “Let the Truce Be Known” öyle bir girişe sahip ki, kendimi bir arabesk albümü dinliyormuş gibi hissettim. Getirin şişeleri kurun masaları içelim. Dalga geçmek gibi oldu ama şarkı ciddi bir meseleyi ele almış. Bu parçada İsrail ve Filistin ordularına mensup iki askerin karşılaşması konu edilmiş. Parça oldukça acıklı sözlere sahip. Parçada iki askerin de “Allah için” birbirlerine ateş etmeleri anlatılıyor. Parça albümdeki yerel enstrümanların en yoğun kullanıldığı ve metal müziğe en uzak şarkı konumunda. Buna rağmen albümdeki en dikkat çekici parçalardan birisi olduğu kanısındayım. Zira her ne kadar ORPHANED LAND’in metal müzikten uzaklaşmasını içime sindiremesem de Arap kökenli olmamdan dolayı parçada kullanılan yerel enstrümanlar beni oldukça etkiliyor.
Yedinci parça “Freedom” da gayet dikkat çekici bir parça. Enstrümantal bir parça olmasına rağmen kendi ismiyle benzerlik taşıyor bu parça. Sanki bize bir özgürlüğün melodisini çalıyor. Udla başlayan parça udun fade out ile kısılmasıyla yerini elekto gitara ve metal müzik elementlerine bırakıyor. Parçanın son bir dakikasında metal müzik elementleri susuyor ve yerini klasik gitar ve buzukiye bırakıyor. Yossi’nin buzuki çalmak üstündeki uzmanlığı bu parçada ön plana çıkmış durumda. Üç dakikalık oldukça güzel bir enstrümantal parça ve albümün en başarılı şarkılarından.
Geldik albümün kanımca en bomba parçasına. Sekizince parça “Ya Benaye”. İnanın bu parçayı 20 kez arka arkaya dinlediğimi rahatlıkla söyleyebilirim. Parça Aharon Avram isimli Yemen Yahudisi bir besteciye ait. Aharon Avram, Yemen ve İsrail’de oldukça tanınan bir besteci ve daha önce Ofra Haza’ya birçok beste ve şarkı sözü yazmışlığı var. Parça orijinal şeklinin deforme edilmiş şekliyle başlıyor. 12-13 saniyelik bir intronun ardından ORPHANED LAND parçayı kendi tarzıyla yorumluyor. Parçanın dili Yemen Arapçası ve İbranice. Kobi Farhi kendi ana dili dışında Arapça’yı da iyi kullanıyor bu parçada. Oldukça eğlenceli ve değişken bir tempoya sahip bu parçada yer yer giren aksak ritimler bizi oldukça coşturuyor. ORPHANED LAND fanı olun veya olmayın eğer az da olsa Orta Doğu müziğini ve oynak şeyleri seviyorsanız bu parçayı dinleyin derim. Orijinalliği bozulmadan icra edilmiş mükemmel bir cover parçası.
İnceleyeceğimiz son parça kanımca albümün en başarılı ikinci parçası olan Our Own Messiah. ORPHANED LAND albümün çıkış tarihinden bir müddet önce promo olarak bu şarkıyı YouTube üzerinden yayınlamıştı ve ben de bu parçayı yüzlerce kez dinlemekten kendimi alıkoyamamıştım. Parça aslında oldukça güzel bir konuyu işliyor. Ateist olmama rağmen bu şarkının sözlerinin altına imzamı atarım (“That our god is here for all our needs” kısmı hariç). Yüzyıllardır insanlar “Mesih” adı altında bir kurtarıcının gelip onları kurtaracağına inanıyorlar; ama bu dünyayı daha da yaşanabilecek bir hale getirebilmek için hiç kimse kılını kıpırdatmıyor. Parça temel olarak her insanın kendi kendisinin “Mesih”i (kurtarıcısı) olduğunu iddia ediyor. Yine klasik ORPHANED LAND sound’una sahip olan bu parçada İbranice kısımların okunması sırasındaki koro vokallerin kullanımı oldukça başarılı. Parça orta üstü bir tempoya sahip. Parçada sonlara doğru giren enfes bir solo var.
Genel Değerlendirme: Kesinlikle şunu söyleyebilirim ki albüm kendi başına değerlendirildiğinde oldukça başarılı. Fakat ORPHANED LAND diskografisi içerisindeki en iyi albüm olduğunu söylemek zor (zira ORPHANED LAND bunu iddia ediyor). Bunun dışında albümü çok beğendiğimi ve kendi adıma bu yılın en çok dinlenen albümlerinden birisi olduğunu söylemem mümkün. Albüm brutal vokal kullanılmaması dışında tamamıyla bir ORPHANED LAND albümü ve sert müziklerden uzaklaşıp, aynı zamanda oynak şeyler dinlemek isteyenler bu albümü keyifle dinleyebilirler. Sıkı metal müzik dinleyicilerine ise (özellikle death metal dinleyenlere) tavsiye edemeyeceğim albümü.
Folk metalden ya da genel olarak etnik müzikten ve Orta Doğu melodilerinden hoşlananlar içinse albüm biçilmiş kaftan.
Loading ...
Yazı çok güzel olmuş, eline sağlık.
Albüm de zaten ilk fırsatta dinleyecegim bir iki albümden biri
Şarkılar güzel, hepsi dinlenilebilir, ancak benim beklentimin altında bir albüm. Umarım Kobi sonraki albümde Brutal’a geri döner.
hepsi bir hepsi haktan…
Orphaned Land’in en zayif albumu olabilir sanki. Gerci Neverending way of Orwarrior’a da pek isinamamistim. Ama bu albumde gitarlar falan iyice isin kolayina kacmis, cok basitlesmis. Kobi’nin brutal vokali birakmasi da benim acimdan ayri bir eksi.
Yine guzel sarkilar, guzel kisimlar var tabi. Ya Benaye de kesinlikle favorim. E o da kendi besteleri degilmis zaten.
yazı güzel eline sağlık albümü daha dinlemedim ama ahmetle batunun yorumlarını baya merak ediyorum onlar niye yazmadı ki
Bu albümdeki havaya hiç ısınamadım. Bence bu albümün olayı Brother, gerisi yalan. Bir tek Brother’a ısınabildim.
Beğendim albümü,özellikle de Freedom çok güzel olmuş. Kritik de ramazana denk geldi sayılır dfgsds.
Brutal yok denmiş, “fail” bonus falan mı bu albümde? Yoksa benim mi kulaklarda problem var?
Evvela kritik için çok teşekkürler. Açık konuşmam gerekirse teknik olarak Orphaned Land gibi bir grubu beğenmem hiç mümkin olamazdı. Biraz brutal, biraz clean vokal; ne idüğü belirsiz bir türe sahip olan hiçbir grubun (ne kadar Metal yaparsa yapsın) gözünün yaşına bakmam. Bir grup ya Heavy’dir, ya Thrash’dir, ya Death’dir, ya Black’dir ve sair…
O sebeple Orphaned Land sound itibariyle sabıkalı bir alanda mesken tutuyor. Ama grup elemanlarının, bilhassa vokalist Kobi Farhi’nin, vatandaşı olduğu ülkeye oldukça tezat teşkil edecek şekilde, barış yanlısı ve insani tarafının olması sebebiyle grubu ister istemez sevmek mecburiyetinde kalıyor insan. O sebeple Orphaned Land’in sık sık tarz değiştirme hikayesini kendi iç muhasebemde görmezden geliyor ve bu grubun yolunun sonuna kadar açık olması için dua ediyorum.
Albüme gelince; gerek brutal vokalin bırakılması, gerekse daha sert ve oturaklı bir soundun hakim olması sebebiyle All Is One’a tam manasıyla bir “Albüm” diyebilirim rahatlıkla. Çünki bundan evvelkilerde bu dinlenilir diyebileceğim hepi topu 2-3 parça olurdu genellikle. Ama samimi söylüyorum ki bu albümün her parçasını ölesiye dinlerim. Hele sevgili yazarımızın da oldukça beğendiği Ya Benaye’ye bayılırım…
Onun haricinde The Simple Man, Shama’im ve Let The Truce Be Known da favorilerimdir. Evvelki albümlerden ziyade bu albümde savaş karşıtlığı, dünya insanlarının kardeşliği ve evrensellik vurgusuna matuf mesajlar daha fazla ve ağır bir şekilde verilmiş. Özellikle Our Own Messiah parçasının sözlerinin altına yazarımızın yaptığı gibi ben de imzamı atıyorum. Mesih veya Mehdi inancına karşı olduğum için değil; ama gerçekten bu tür kurtarıcıları beklemek suretiyle dünya hayatına sırt çevirenlerin ne kadar büyük bir gaflet içinde olduklarını da söylememek elde değil. Parça da bu zihniyette olan şahıslara giydiren türden bir temayı işliyor. O sebeple çok manidar ve etkileyici… Anlayana tabi…
Bütün bu müsbet değerlendirmelere mukabil albümün menfi taraflarından bahsetmeden de olmaz. Evet, Orphaned Land’i öne çıkaran en büyük özellik oryantal Metal unsurları ihtiva etmesidir; lakin bunu yaparken Metal müziğin asli normlarından taviz verilirse yanlış etmiş olurlar. Zira albümün birçok parçasında da görebileceğimiz üzere keman adeta grubun en büyük sermayesi olmuş vaziyette. Elektro gitarı bile bastırır vaziyette birçok parçada. Bana kalırsa ilerleyen albümlerde grubun bu enstrümantal dengeyi iyi tanzim etmesi gerekiyor Metal kategorisinde kalmaları için.
Son olarak da başta Orphaned Land olmak üzere Ortadoğu camiasında Metal müzik icra eden isimlerin üzerine düşmemiz gerektiği kanaatindeyim. Herşey gibi Metal müziğin de en iyisinin Avrupa’da ABD’de yapıldığını düşünen özenti gençliğimiz Metal müziğin beynelmilelliğini, evrensel ruhunu kavramak suretiyle Ortadoğu ve diğer bölgelerdeki Metal gruplarına da birazcık alaka duymalıdır. Hele hele şuan çok zor durumda olan Arap dünyasında isyanın ve başkaldırının en iyi ifadesi olan Heavy Metal’in potansiyeli iyi kavranmalıdır…
Orwarrior’dan iyi Mabool’dan kötü.
Albümü genel olarak beğendim diyebilirim.Ancak keman konusuna katılıyorum.Gitarların baya önüne geçmiş.Bu arada albümde hiç brutal olmadığı söylenmiş bakınız “Fail” diyorum.
08.07.2013
@sacrifist, Evet Fail’in ufak bir kısmında brutal var, pek göze batmayacak cinsten…
Arkadaşlar albümü onlarca kez dinledim. Sonra kendimden emin olmak için “Fail”i bir daha dinledim. Keşke onu da incelemeye katsaydım, bence o da gayet kaliteli bir parça olmuş. Fakat inanın ki orada kullanılan vokal brutal değil. Başta growl vokal daha sonra da hafif bir scream vokal var, şarkının genelinde clean vokal hakim. Ama bu parçadaki istisna kaideyi bozmaz bence. Albüm %90 clean vokal.
Yukarıdaki değerlendirmelerden “ManOmeR”e katılıyorum. Bu albümde eski albümlere oranla çok daha fazla dinlenebilir parça var. Yani albüm komple bir albüm olmuş gerçekten ve kendi adıma soundtaki yumuşama beni üzse de dinlenebilecek parçaların artması beni sevindirdi.
Bu albüm tam anlamıyla rezillik. “Fail” ve “Our Own Messiah” dışında tek düzgün şarkı yok. Ve hayır, albümde brutal olmadığı için kötü demiyorum. (Fail’de brutal var demeyin şimdi, bonuslarla beraber 14 şarkılık bi’ albümün tek şarkısında 20 saniyelik 2 verse öyleyse o albümde gayet de brutal yok denir) Bu albüm bi’ Orphaned Land albümünden ziyade, alelade bi’ arabeskçinin vokal olarak Kobi’yi çağırması ve aralara power chord’lu gitarlar eklemesinden ibaret. Arabesk dinleyecek olsaydım ülkemizdeki 519721 işe yaramaz adamdan/kadından birini dinliyor olurdum herhalde?
Tek albümlük bi’ deneme olduğunu umuyor, önümüzdeki Mabool’ları, Orwarrior’ları beklemeye koyuluyorum.
Hepsi bir:
Anti Jesus Christ,
No more of the coward muhammeds,
Extermination of the catholic guilty,
Taking no pity on the Jewish elitists.
http://www.youtube.com/watch?v=hK5_qy1fUk8
İlk 4 parça çok iyi, diğerleri orta kararda. 8/10
zamansız yapılan şeyler vardır ya bu da onlardan biridir benim gözümde. zamansız ve manasız.
orphaned land’in en iyi albümü. aslında bu albümü myrath’de yapabilirdi onlara da çok yaklaşmışlar ancak sound mükemmel. çok zamanlı ve manalı bir albüm kesinlikle. 9.5/10
bu albüme rezillik diyenler kulaklarını kontrol ettirsin ya da arabesk sevmiyorsa orta doğu melodilerini sevmiyorsa dinlemesin, bok atmasın. sanki ilk defa kullanıyorlar bu melodileri töbe yarabbim ya!
bunların vokalisti türkiye vatandaşı olucam diyordu bir ara noldu ki o iş :)
11.07.2013
@crowkiller, Türkiye İsrail ilişkileri ikinci katip mertebesinde olduğu için o iş şimdilik yatmıştır sanırım :))
wayy metalchesh ağa seni buralarda görmek güzel :D
Albüm sadece orphaned land’in yapabileceği bir iş olmuş. Yine. Kobi Farhi’nin bu kadar inanarak söylemesi hakikaten “ilham verici” bir durum. Normal bir grup bu melodileri harmanlayıp albüme koysa “doğu ezgilerinin ekmeğini yemişler” derdim ki kullanılan melodiler de çok progresif, tahmin edilemez şeyler değil, tam tersi sanki sürekli duyduğumuz nota bileşimleri. Ama işin duygu kısmına o kadar hakim ki o.land, o kadar içten ve samimi çalıyor, söylüyorlar ki hiçbir kötü taraf bulamıyorum.
Diğer albümleriyle karşılaştırırsam Mabool’u geçemeyen kesimde yer aldığı kesin ama diskografideki başka hiçbir albüme de benzemiyor. Metal müziği kullanarak nasıl sevecen, birleştirici, iyimser olunur hem de aminci metal tadında değil de gayet müzikal üstünlük sosuyla harmanlamak suretiyle olunur, çok net önümüze koyan bir albüm. Direkt, yoğun ve yürekten gelen bir müzik. Çok hoşuma gitti orphaned land’in bu yönünün ağır bastığı bir albüm duymak. Enfes olmuş valla, oldukça etkilendim. All is one amınakoyim, sikmişim ırkını, dinini, savaşını. 9/10
07.08.2013
@Beleg, AHAHAH son cümleye katılıyorum.
Albüm henüz çıkmadan önce yayınlanan ilk 2 parçayı ilk duyduğumda o kadar yadırgadım ki ortaya çıkan soundu.Hatta ilk aklıma gelen şey bu müziğin Khaled tarzı bir yapıya dönüştüğüydü. Albümü sevmeye ve dinlemeye hiç kastırmadım.
Hemen sonrasında Brother parçası geldi.Heh dedim herhalde ilk yayınlanan 2 parça albümün en tırt parçaları.Brother parçasına gerçekten vuruldum.Kobi nin tüm nağmeli vokalleri,kemanların melodisi falan beni epey etkiledi.
İşte olay burada kaldı.Albüm nete düştü falan indirdim ama mp3 çalarda denk geldikçe geçiyorum parçaları o derece.
Sadece brother parçası aşkına grubun menejeri Derya’dan Plak versiyonunu istedim.Dün itibarıyla albümü pikaba koydum ve çekildim köşeye.
Sanki o albüm benim daha önceden hiç duymadığım,ilk defa dinliyormuş gibi şaşırdığım albüm oldu.Şarkılar peşpeşe geçtikçe albüme nasıl ısındım.Ayrıca plakta 3 adet bonus parça olduğunu gördüm.As i stare at the ocean alone bonus olmasının bir özelliği olacak ki albümün en farklı parçası.
Ayrıca children parçasının bonus hali de çok güzel.
Son olarak dinledikçe güzelleşen albümler arasında şimdiden yerini aldı benim için.
insanın yerel ve etnik melodilere ilgisi yoksa çekici gelmez bu çalışma. arabesk de dinlediğim için bu albümün ben de çok ayrı bir yeri oldu. her gün dinlemekten kendimi alamıyorum. o çok sesli melodiler nasıl işlenmiş öyle? bu tarzda böyle albüm az çıkmıştır piyasaya, inanılmaz bir şey gerçekten. aşağıdaki fotoda albümün ne kadar da çok sesli olduğunun kanıtı. türk müzisyenler bile kullanmışlar.
http://i40.tinypic.com/1g5g3.jpg
Bence bu albüm Orphaned Land’in ‘progresif-oryantal’ çizgisinin dışına çıktığının en büyük kanıtı.ORwarrior’daki gibi gitar riffleri duymadım bu albümde.Şarkılar oldukça ‘düz’ ilerliyor.(aralarda 2 3 tane var progresifliğe göz kırpan)Öyle oldu ki zaman zaman arabesk bir albümü alıp kendilerince yorumladıklarını falan düşündüm.Parçaların çoğu bildiğin ‘arabesk metal’ olmuş.Ha yine dinleniyor mu,albümü edindiğimden beri bağımlı gibi dnliyorum.Yen şeyler denemeleri çok güzel fakat bana kalırsa progresiflik çizgisinden vazgeçmeseler daha iyi olurdu.
All is one’a takılı kaldım durdum da alıştıra alıştıra diğer parçalara da geçiyorum.
Geçen bi 70′lik devirdim bu albümle.
kimisi çok arabesk olmuş diyor. yahu arabesk kötü bir müzik değil ki. aşağılık bir şeymiş gibi lanse ediliyor yok böyle bir şey. bu albüm çok sesli bir müzik ihtiva ediyor bunu anlamayan kafalar mevcut. eğer dünya etnik müziğiyle alakanız yoksa orta doğu müziklerini sevmiyorsanız arap melodi motifleri sizi cezbetmiyorsa boşuna uğraşmayın. orada burada aşağılayıp mesaj yollayan tiplere illet oluyorum.
bu arada “brother”ı dinleyip de duygulanmayan var mı aranızda? varsa boşuna uğraşmasın.
Metal dışı ögelerle gitar işçiliği arasındaki ince çizgi, ne yazık ki gitar işçiliği aleyhine aşılmış. Bu tip ögelerin belli bir dozajı aşmaması gerektiğini düşünüyorum. Benzer düşüncelerim senfonik death grupları için de geçerli. Birçok şarkıda, özellikle ülkemizde adını duyurmak için meşhur bir arabesk parça coverlayan yeni yetme rock gruplarını dinliyormuşum gibi hissettim. Dediğim gibi gitarın sadece distorsiyon olarak kullanılması bana pek cazip gelmiyor. Sonuç olarak metal dinliyoruz ve gitar her zaman baskın olmalı. Aksini istesem, gider zaten ilgili türleri dinlerim. Biz OL’i bu hassas dengeyi iyi kurdugu için seviyorduk zaten. Tüm bu eleştirilerime rağmen kötü bir albüm değil ama yine de bir deneme albümü oldugunu umuyorum. Notum: 6,5.
arabesk yapan yeni yetme rock grupları gibi???
bu adamlar ne yapsa suç. yazık ya!
mükemmel bir albüm. nasıl eleştirildiğine anlam veremiyorum. opeth’i eleştiren tayfanın gelip bi de bu adamları eleştirmesine de anlam veremiyorum. eleştirmek neyse de bok atmak kabul edilebilir değil.