sambalici
Omnium Gatherum yıllardır piyasada olan ama tam anlamıyla bir patlama yapamamış gruplardan biri. “Beyond” dâhil son 10 senede 6 albüm çıkardılar. Görece düz bir melodik death metal grubu olarak başladıkları kariyerleri 5. albümleri “New World Shadows” ile başka bir yöne kaydı.
Grup sürpriz biçimde gelen bu progresif rock göndermeleriyle melodik death metal albümüyle herkesi şaşırttı, farklı tepkiler aldı. Benim başarılı bulduğum bu değişimin devamı olarak da bu sene aynı çizgiyi devam ettiren “Beyond” geldi. Ancak bu sefer işler biraz karışmış durumda.
Açıkçası grubun “New World Shadows” sonrasında progresiflik kaygısı belli bir sınırı aşınca şarkı yazma becerilerini gölgelemiş gibi görünüyor. Bir kere elimizde fazla steril, renksiz bir çalışma var. Önceki albüm de benzer bir yolu izliyordu ama daha maceracı tarzıyla benim gözüme girmişti. 9’ar dakikalık kendi içinde değişken şarkılarla açılıp kapanan çok fazla melodik death metal albümü yok neticede. “Beyond” ise bunun tam tersi daha güvenli sulara kaymış bir albüm, daha klasik melodik death metal şarkılarını progresif rock etkisiyle icra etmeye çalışmışlar ama bu bile tam olarak durumu ifade etmiyor. Bariz biçimde arada kalmış bir albüm var elimizde, bunun çıkardığı şey de sıkıcı bir melodik death metal şarkıları toplaması olmuş ne yazık ki.
İşin garip yanı “Beyond” kötü bir albüm değil, çok daha fazlası olmaya çalışırken başarısız olması albümü gölgeliyor. Albümün intro sonrası esas açılışını yapan New Dynamic albüm genelindeki kafa karışıklığının özeti gibi. Eli yüzü düzgün bir melodik death metal şarkısı olarak başlayıp finalini hiçbir yere bağlanamadan, ortada kalarak yapan bir şarkı. Albüm geneli de böyle. Melodik death metal kalıpları ile daha progresif sulara kayma isteği arasında gidip geliyor şarkılar. Açıkçası albümün bu umut verip ortada bırakan hali de bir yerden sonra insanı bunaltıyor. Gördüğüm en renksiz ve sıkıcı temiz vokaller de yardımcı olmuyor bu duruma.
Kısacası benim gözümde amaçladığı noktadan uzak bir progresif melodik death metal denemesi bu albüm. Son iki albümün miks/masteringini üstlenen ve arada bazı şarkılarda vokal desteği veren Dan Swanö’ye bakıp da grubun bu kadar düz kalabilmesi çok enteresan. Umuyorum bir sonraki albümde bu kadar steril kalmazlar ve geri adım atmadan “New World Shadows” çizgisinin de ötesine geçerler. Kabuk değiştirmeye çalışmak, Rush coverlamak falan güzel şeyler ama şarkı yazmayı es geçmemek lazım.
Loading ...
Albümle ilgili görüşüm aynen kritikte geçmiş:
” “Beyond” kötü bir albüm değil, çok daha fazlası olmaya çalışırken başarısız olması albümü gölgeliyor. ”
Aynen böyle düşünüyorum, şarkı uzunluklarını unutturacak bir performans olmadığından zaman zaman çile dahi olabiliyor dinlemek. 6 verirdim ben. Kritik için teşekkürler.
Hacride ile beraber yılın en büyük hayal kırıklığı oldu benim için. New World Shadows’u zaten beğenmemiştim,ama bu daha da kötü gibi geldi bana. Grubun The Redshift’ten beri yaptığı yön değiştirmelerinin hayranı olduğumu söyleyemeyeceğim. Kritikte de belirtildiği gibi progressive rock ve de başka türlerden etkileşimleri almak normalde güzel,hep aynı şey de çıkarılmaz tabii. Ama Omnium Gatherum açıkça sorun yaşıyor bu konuda. Özlerine dönmelerinin kendileri için en iyisi olacağı kanısındayım.
Omnium gatherum son iki albümdür aynı albümü yapıyor gibi. Aynı “Fin havası”, ne hüznün, ne agresifliğin, ne pozitifliğin, ne de negatifliğin çok öne çıkabildiği, arada kalmış duygular etrafında dönen, biraz suni bir havası olan bi albüm bence.
Kusura bakmayin hacilar bu albümü kaç aydir dinliyorum. Diger albüm lerini de dinledim cok iyi bi sekilde. Bence en iyi albümü.Tabi herkesin zevki farkli. The red shift albumu daha karanlik bir album ve daha karanlik müzigi sevenler bu albumu daha cok sevecektir.New world shadows albumuyle beraber karanlik hava yerini mutlu bir havaya birakmis ve bu son albumde de mutluluk havasi devam edviyor.Bu mutlu hava da benim daha cok hosuma gidiyor.Bu son album melodi zenginligi acisindan daha iy i ve doyurucu.
Bu albümü metalstorm sitesinde yüksek de bir puan ortalamasıyla görüp, “acaba” diyerek bir şans verdiğimi hatırlıyorum. bugün tekrar baştan sona dinlemeye karar verdim. şu an ikinci kez dönerken içimde hiçbir kıpırtıyı daha yüksek bir noktaya taşıyamadığını fark edip, bir de pasifagresif’ e bakayım dedim. tahmin ettiğim gibi de bir puanla karşılaştım açıkçası. evet güzel bir albüm ya da şöyle söylemek lazım; güzel olmaya az kalmış. neyin eksik olduğunu çözemiyorum bir türlü; ancak adamı alan giden bir albüm değil gerçekten. her şarkıdan sonra öylece kalakalıyorsunuz. hiçbir yere varmıyor sanki.
Bloklar arası kopukluk var abi. Her şarkıdan sonra öylece kalakalma durumu böyle açıklanabilir sanırım. Bir de hayatımda bundan daha kötü temiz vokal kullanımı görmemiştim. Ama yinede çok beğendiğim albümlerden. ‘Melodik’ deyince ağzından salyalar saçan biri olmam hasebiyle, albüme 7,5′tan 8 ateşledim.