Barış DALGIÇ

Seksenler ve Heavy Metal denince, müziğin dışında, uzun kabarık saçlar, deri kıyafetler, rengarenk taytlar, gömlekler, ceketler, bol alevli ışık gösterili sahne şovları hemen aklımıza gelir. Tek başına pek anlamı olmayan bu ögelerin heavy metalin sert, tempolu, asi ruhlu müziğiyle birlikteliği 80′lerde büyük kitleleri peşinden koşturdu ve hala da koşturmaya devam ediyor.

Dokken de 70′lerin sonu 80′lerin başında bu renkli dünyada boy göstermeye başlamış güzide gruplardan biri. Vokalist Don Dokken’in başı çektiği grup, gitar virtüözü George Lynch’i kadrosuna katması sonrası 80′lerde fırtına gibi esmişti. Bas gitarist Jeff Pilson ve davulcu Mick Brown’ın da katılımının olduğu 80′li yıllarda çıkardıkları albümler, hem grubun takipçileri tarafından hem de dünyadaki satış rakamlarına bakıldığında grubun en başarılı bulunan albümleri oldular.

Bu incelemedeki “Under Lock and Key” albümü de 1985 yılında, 1984 çıkışlı “Tooth and Nail” albümünün 1 sene sonrasında yayınlanmış, grubun 3. stüdyo çalışması. 10 parça ve toplam 42:25 süresiyle Elektra Records etiketli olarak müzik market raflarında yerini almış. Benim de bu albümden 2 sene sonra yayınlanan “Back for the Attack“ten sonraki en beğendiğim Dokken albümü. Şarkı bazında tek tek albüme göz atmaya başlayalım.

Albümün giriş parçası Unchain the Night, akustik ve klavyeli introsuyla bir patlamanın habercisi. Albümün en gaz şarkılarından biri. Akustik kısım sonrası heavy bir rifle açılıyor. Don Dokken vokaliyle akıp gidiyor. Ilk dinleyişte akılda kalıcı nakaratı farkedilmekte. Lynch’in güzel sololarından birinin bulunduğu şarkı albümdeki favorilerimden. Grubun toplamalarında da sürekli yer alan parçalardan biri. Daha önce Dokken dinlememiş birinin grup hakkında fikir edinmesi için güzel bir giriş parçası seçimi.

Ardından gelen The Hunter, albümün ilk single’ı. Albümün bir diğer gaz şarkısı. İntrosu ve genel rifleri 80′ler ruhunu yansıtan parçalardan. Dokken de ince ve kalın tonlarda sesinin niteliğini bize göstermekte. Grup bu şarkısına bir de klip çekmiş. Bir diğer Best of’luk şarkı diyerek noktalıyorum.

3 numara In My Dreams, grubun en bilinen şarkısı. Koro vokal girişi sonrası ardından gelen ritimlere tempo tutmadan durmak imkansız gibi. Grubun 2. single’ı ve videosunu yayınladığı şarkı. Gitarist Lynch’in soloda döktürdüğü şarkılardan. Albümdeki favori şarkım. Kalite çıtasını bu şarkıyla bayağı üstlere taşıdığını düşünüyorum. YouTube’da bu şarkıyla ilgili bol bol cover’a rastlayabilirsiniz.

Slippin’ Away ile vites küçültüyoruz. 80′ler dönemi itibariyle, rock balladları çoğu heavy metal grubunun albümünde 1 ya da 2 tane bulunmaktaydı. Başarılı örneklerinden biri.

Lightnin’ Strikes Again. İntrosu Iron Maiden – 2 Minutes to Midnight’vari desem anlaşılması daha kolay olabilir (bunu söylerken çalıntı anlamı anlaşılmasın). Standart üstü bir heavy metal çalışma. (2008 çıkışlı albümlerinin ismi de bu şarkıdan gelmekte.) Sonlarda Dokken’in çığlıklarını es geçmek olmaz.

It’s Not Love suratta tokat gibi çarpan davul vuruşuyla uyuşuk bünyeleri harekete geçirmek adına bire bir. Albümün glam’e kaçan parçalarından biri. Tam glam metal denemez ama, glam esanslı heavy metal bir parça diyebiliriz. Albümün klibi çekilen bir diğer başarılı şarkısı.

Jaded Heart, albümün kaliteli çalışmalarından bir diğeri. İnişli çıkışlı temposuyla , arka plandaki enfes bas ezgileriyle Dokken tarihinde özel yeri olan şarkılardan. Inişli çıkışlı tempo deyince, Dokken vokallerde, Lynch gitarda hünerlerini göstermiş.

Don’t Lie to Me arka arkaya dinlemekten sıkılmadığım parçalardan. Her şey yerli yerinde, melodi, vokal, davul; ne eksik ne fazla. Hele solosu yeme de yanında yat cinsinden. Enerji içeciği misali, albümün en enerjik, en melodik şarkılarından biri.

Will the Sun Rise, distorşınlı melodisiyle dikkan çeken bir parça. Kanımca diğer şarkıların başarısının gölgesinde kalıyor. Grubun 90′lardaki herhangi bir albümünde olsa ön planda olabilecek parçalardan biri.

Ve son parça Til the Livin’ End, hızlı temposu ile diğer şarkılardan ilk dinleyişte ayrılmakta. Güzel bir solosu bulunan şarkı, kapanış için enerjik bir seçim.

Albümde söz olarak, diğer albümlerde olduğu gibi aşk, sevgi ve kişisel problemler ağırlıkta. Söz müzik olarak tüm şarkılar grup elemanlarınca ortaklaşa yapılmış. Albüm 9 Kasım 1985′te yayınlanmış ve çıktığında olumlu yorumlar alıp, satış rakamı olarak da Amerika’da platin plak almış. Albümün prodüktör koltuğunda, ünlü isimlerle çalışmış olan (Judas Priest, Queensryche, vs) Neil Kernon ve 80′lerde Metallica, Megadeth, Accept gibi isimlerle çalışmış Michael Wagener ortaklaşa olarak bulunmakta. Bir dip not olarak; bu albüm sonrası Dokken grup olarak Dio’nun önderliğinde, metal müziğin önemli isimleriyle beraber “Hear ‘n Aid” (Afrikalı çocuklara yardım kampanyası) organizasyonunda da görev almışlardı. Bu şölenin videosu:

80′ler heavy metaline ilgi duyanlar için bire bir olduğunu düşündüğüm albüm, Dokken’i tanımak adına da güzel bir calışma. Hatta heavy metal dinlememiş birinin bu müziğe başlaması için de güzel bir seçim olabilir. Heavy metal aşıklarından bu albümü hâlâ dinlememiş olanlar varsa da vakit kaybetmeden arşivlerine eklemelerini tavsiye ederim.