Ağustos ayına girdiğimiz ve “Ulan zaman ne çabuk gelip geçiyo yeaeaea” dediğimiz bir haftadan daha merhaba sevgili gönül dostları. Bu hafta da PASİFAGRESİF cephesinde türlü olaylar, ilginçlikler, hayatta kalma mücadeleleri, skandallar, yasak aşklar, günah geceleri, şenlikler, kısacası her zamanki şeyler olup biterken, ofisimize gelen bir telefon, her şeyi bir anda değiştirdi.

Evet. Gördüğünüz telefon geçen hafta ofisimize geldi ve ofise ayrı bir hava kattı. Sanki artık ofiste her şey eskiden olduğundan biraz daha “metal” ve insanlar yeni telefonumuzu kullanmak veya onunla fotoğraf çektirmek için kapımızda uzun kuyruklar oluşturuyor. Bu arada telefonumuza bir isim bulmak istiyoruz ve bu konuda yardımlarınızı bekliyoruz. Kurukafa telefonumuzun ismi konusunda önerilerinize açığız.

Şimdi özetler.

Geçen haftanın en önemli olayı, IRON MAIDEN’ın ülkemizi şenlendirmesi ve uzun zaman sonra bir stadyum konseri keyfi yaşamamızı sağlamasıydı. Konsere dair detayları konser incelemesinde okuyabilirsiniz.

Haftanın konularına geçmeden önce CARCASS’ın yeni albümünü açıp yazıya öyle başlamak istiyorum. Ama gel gör ki bunu yapamıyorum, çünkü albüm henüz çıkmadı. Ah ulan, noolurdu çıksaydı… Neyse ki az kaldı deyip NECROPHAGIST’in yolladığı yeni albüm promosunu başlatıyor ve yazıya geçiyorum. Ah Muhammed ah, neler yapmışsın yine öyle…

Bu hafta kendi adıma bahsedebileceğim en önemli konu, elbette ki kendi grubun THROWN TO THE SUN’ın yeni albümüne dair güzel şeyler yapmış ve demo sürecine girişmiş olmamız. İşte bizzzzz. :DDDDDDD

Demosu hazır olan üç şarkının ışığında, ikinci albümün ilkine göre daha kompleks ve katmanlı bir şey olacağını söyleyebilirim. Yazılmış ve demo edilmeyi bekleyen parçalar ve bir yandan yazılmakta olanların ışığında, yeni albümde sizi yine toplam bir saate yakın süreli 10′dan fazla şarkı bekliyor. Güzel olacak.

Bahsetmek istediğim diğer bir önemli konu, beresiyle mutlu bir birlikteliği olan karanlık insan Tom G. Fischer’ın, ikinci TRIPTYKON albümünün haberini vermesi oldu. İlk albüm “Eparistera Daimos”in epey övüldüğünü düşünürsek, ikinci TRIPTYKON albümünün de bayağı bir bekleyeni olduğunu söyleyebiliriz. Bu arada söylemeden edemeyeceğim, albüm haberini siteye girerken aklıma gelen ilk şey: “oooOOOooOOOOO, yeni TRIPTYKON albümü… Mmmmmm…” iken, eş zamanlı olarak kafamda beliren ikinci düşünceyse, Tom G. Fischer’ın muhtemelen birilerinin amcası veya dayısı olduğuydu.

Böyle bir adamın amcan ya da dayın olduğunu düşünsene; normal gibi, ama bir yandan da kapkaranlık bir dünyası olduğunu, senle birlikte kahvaltı falan ettikten sonra şöyle şeyler yazdığını biliyorsun.

Garip olsa gerek. Yani eminim bugüne kadar Fischer sülalesi içerisinde bir kez bile “Tom da bi pazara uğrayıp yemeklik bi şeyler alıp gelecekmiş” veya “Tomlar da çocukların okulu bitince Zürih’teki evi kapatıp yazlığa geçeceklermiş” türü şeyler denmemiştir. Dendiyse bile, bunların bize yansıtılmadığı iyi oldu.

Thrash metalin büyük isimleri istenen kalitede veya “thrash’likte” albümler yapmadığında, yapan isimlerin önce çıkması daha kolay oluyor. “Yıkılmayan kale”, “davayı satmadılar”, “babalar döndü” gibisinden övgülere konu olan bu grupların başlıcalarından biri de, pek çok önemli albüme imza atmış olması kadar, AVENGED SEVENFOLD logosundan ekmek yemeye çalışmasıyla… Of esprisi bile olmuyo lan. Evet, pek çok önemli albüme imza atmış olması kadar, logosu da AVENGED SEVENFOLD tarafından çalınan pek sevgili thrash metal grubu OVERKILL.

Varsa yoksa thrash diyen, Blitz’in paslı jilet tadındaki sesiyle çeyrek asırdır on binlere kafa sallatan grup, “Ironbound” ile aldığı akılları “The Electric Age”le de bırakmamış, eski nesilleri olduğu kadar, zamanın “babalarının” şu sıralarda çok da parlak işler yapmadıkları fikrini edinen genç nesilleri de kendi safına çekmişti. Yeni albümden beklentim ne kadar; “The Electric Age”den beklentim ne kadardıysa o kadar. Yani iyi bir thrash metal albümü. Ki olacaktır da, çünkü OVERKILL. Ha bu arada, AVENGED SEVENFOLD’un başkalarından “ilham aldığı” tek şey logosu değil. Buyrun. Buna da buyrun.

THE OCEAN’ın yeni albümünü dinlemem konusundaki durmak bilmeyen baskılar, tehdit telefonları, fakslar, mail’ler, zarf içinden çıkan mermiler, bagajımda bulduğum kesik at kafası gibi şeyler sonucunda, ilk adımı attım ve albümü dinle- yemedim. Yok valla daha dinleyemedim. Ama son yayınlanan klibi izledim. Facebook’tan “KLİBDE KADIN MEMESİ VAR ABİ İZLE” diyen arkadaşın kimliğini ifşa etmek istemiyorum, ancak meme de olsa, başka şey de olsa, klibi beğenmedim.

Şarkı güzel tabii, MASTODON’izmler de barındıran, gayet ilginç bir şarkı, ancak günümüzde bir klibi izletmek için kadın memesinden çok daha fazlasına ihtiyaç var arkadaşlar. Mesela iki farklı kadının memeleri bu konuda yeterli olacaktır. Evet, iki kadın, iki kere iki dört, hmmm, evet. İki (veya daha fazla) kadın memesi olan klip = klip gibi klip.

Bahsedeceğim son konu ise, adeta mutant diyebileceğim bir oluşum olacağını umduğum yeni bir proje olan NERO5468. Çatık kaşlı, şişkin kaslı ve üstünde pentagram olan lateks sahne kostümüyle en garip kabuslarımızın konuk oyuncusu David Vincent…

…ile İsveçli gruplar IN FLAMES ve HARDCORE SUPERSTAR’ın birer elemanından oluşan grup, bakalım nasıl bir müzik sunacak. IN FLAMES’in turneleri bitiyor, Björn yeni albümü yazacak, o arada çizgi romandır, video oyunlarıdır bir şeyler yapılıyor, e tabii bir miktar boşa çıkan Niklas Engelin de aralara eğlenecek bir şeyler sokmak istemiş ki bu projede yer almış diye düşünüyorum. Değişik bir şeyler olsun da hakkında konuşabilelim. Zira böyle alakasız adamların yeni proje başlatıp düz müzik yapmaları kadar uyuz olduğum bir şey daha yok. Aslında tabii ki var, ama bu konuya da uyuz oluyorum. Kendi grubunda zaten rızkını kazanıyorsun, e bari bu tarz ilginç birlikteliklerde farklı bir şeyler yap da bir anlamı olsun değil mi? İllâ biz mi öğreteceğiz bunları? Bana o lateksi giydirmeyin arkadaşlar. O lateksi giyersem çok başka şeyler konuşuyor oluruz, kimse için iyi olmaz. Hele benim için hiç olmaz. Ağustos + lateks = Ölüm.

Evet, bu hafta bahsedeceklerim bunlardan ibaretti. Yakın bir gelecekte WATAIN’in, CARCASS’ın, ULCERATE’in, GORGUTS’ın yeni albümlerinden bahsediyor olacağız. Bu noktada araya girip, bir önceki cümleyi yazarken ağzımın suyunun aktığını söylemek istiyorum. Abartmıyorum, şaka yapmıyorum, yemin ediyorum ki “…WATAIN’in, CARCASS’ın, ULCERATE’in, GORGUTS’ın yeni albümlerinden…” yazarken ağzımda salya birikti. Oha lan.

Her neyse, bu haftaki editör yazım da bu kadar. Umarım bu hafta bir sürü acayip şey olur da haftayaki yazıda bol bol goygoy yapma fırsatı buluruz. Şimdi kalkıp az önce yaptığım pek nefis ton balıklı makarnadan biraz daha yemek için mutfağa gidiyor, sizlere de en içten dileklerimi, kucak dolusu sevgilerimi ve kapanış için seçtiğim şarkıyı sunuyorum.

Taviz vermeyin, sert ve kalın.