Fransız metaline olan saygınızı -bana kalırsa- bir derece daha yükseltecek bir grupla karşınızdayım. Bu grubun diğer fransız gruplar gibi daha ilk notasından memleketinin kokusunu taşıyıp taşımadığını bilemiyorum, ancak şu konuda eminim ki, kendileri kesinlikle farklı sularda yüzüyor. İncelemeye başlamadan önce içinde bulunduğumuz durumla ilgili kısa bir yorum yapıp geçeceğim. “Yok arkadaş ben kritik okuyacağım, anlamam öyle durum, yorum” falan diyorsanız bir sonraki paragrafı gönül ferahlığıyla geçebilirsiniz.

Normalde kritik yazabilen bir insan değilim, kendimi bu konuda her zaman eksik görmüşümdür. Metal müzik adeta yaşamamı sağlayan bir organ, yemek içmek gibi, ancak hiçbir zaman kendimi metal müzik konusunda donanımlı biri olarak göremedim. Kritiğini yazmak istediğin onlarca albüm var, ne var ki hep o albümün hakkını verecek güzellikte yazamayacağımı düşünüp, ya vazgeçiyor başka bir arkadaşın yazmasını bekliyorum, ya da normal bir kritik gibi değilde, hikayeymiş gibi yazıyorum. (Bknz. BTBAM – Between The Buried And Me albümü) Türkiye’nin çeşitli yerlerinde, benimde içinde bulunduğum olaylar sebebiyle Pasifagresif’in aksaması, site yazarlarının albüm kritiği yazamaması ve okurlara ricada bulunması üzerine, kendi kendime “başlarım lan senin endişene, oturup hemen yazıyorsun” diyerek, yine Pasifagresif’in Fransa’yı konu alan tartışma bölümünde bir tavsiye üzerine dinlediğim ve dinlediğim anda adeta köpeği olduğum bu grubu hemen yazmaya koyuldum, zira böyle bir grubun sitede olmaması bence büyük bir açık. (Evet, bu da böyle bir cümle)

Gelelim Hypno5e’a, (telaffuzunu bilen belirtsin lütfen) Avant-Garde Metal türü içerisinde mevcut olan bu grubun müziğini tanımlamak gerçekten çok zor benim için. Dinlerken yağ gibi akıp giden, ‘normal şarkı’ dediğimizde aklımızda canlanan o sürecin hemen hemen hiçbir öğesini barındırmayan, bol geçişli olmasına rağmen asla kulağı yormayan, yer yer damar (bu tabiri argo bulanlar için; melankolik) yer yer gaz rifflerle süslü bir müzikten bahsediyoruz. Aşırı hareketli bir atmosferden fevri biçimde durağanlığa geçmesiyle bana en başlarda BTBAM’ı andırdı, ancak dinleye dinleye bu arkadaşların yaptığı müziğin oldukça karakteristik bir müzik olduğuna kanaat getirdim. Kendi müziklerini sitelerinde ‘Ambient metalle video konseptinin bir karışımı’ olarak tanımladıklarını da belirtmekte fayda var.

Albümü dinlemeye başladığınız ilk andan itibaren, grubun karakteristik özelliklerine bir bir tanık oluyorsunuz. Kullanılan birçok öğe o kadar iyi harmanlanmış ki, albümün tamamını 53 dakikalık bir film fragmanı gibi görmek mümkün. Albümdeki bütün şarkıların keskin vurgulardan ve bu vurgular arası geçişleri akıl almaz derecede güzel bağlayan pasajlardan oluştuğunu söyleyebiliriz. Elektronik birçok öğe barındırmasına rağmen dinleyici hiç boğmaması da, şarkıların ince ince işlendiğinin bir kanıtı.

Bu grubu dinlediğiniz sırada -Gojira’da olduğu gibi- şarkıların hiçbirinde gitar solosu olmamasını yadırgamıyorsunuz. Gitar soloları kimisi için metal müziğin vazgeçilmez bir özelliği olabilir, ancak albümdeki şarkılar öylesine güzel düzenlenmiş ki, dinleyici asla böyle bir arayışa itmiyor. Geçişler, geçişler sırasında kullanılan elektronik öğeler, ani duruşlar, televizyondan veya video kasetten alındığını düşündüren replikler dinleyiciyi yeteri kadar tatmin ediyor. Şarkı sözleri temel olarak Fransızca olsa da yüzde 30 – 40lık kısmını ingilizce sözlerden oluşuyor.

Kritiği çok kelam etmeden bitirirken, söylemenin elzem olduğu birkaç şeyi daha ekleyip aranızdan çekileceğim. Bana göre Hypno5e en az Gojira gibi Gorod gibi Fransız metalinin mihenk taşlarından birisi. İçinde bulunduğumuz tüketim çağında, kesinlikle dinlenip atılacak bir grup değil, aksine uzun uzun dinlenebilecek ve destekçisi olunabilecek bir grup. Kişisel tercih olarak Gehenne (Part I, II, III) şarkısına bayıldığım, ardından albümdeki diğer şarkılara abayı yaktığım bu grubu, sıcak yaz günlerinde bol bol dinlemeniz dileğiyle.