sambalici

Yeniden toplanma mevzusu gruplar için zorlu bir süreç oluyor. O momentumu kaybedince tekrar yakalamak hakikaten sıkıntılı. Eternal Tears of Sorrow genel olarak metal dünyasında gotik metal tandanslı melodik death metal yaklaşımıyla bilinen bir grup olarak 2002’de dağıldığında kariyerinin en başarılı noktasındaydı büyük ihtimalle, 2006’da geri geldiklerinden bu yana ise kendilerini yeni bir sound ile tekrar kanıtlamaya çalışıyorlar. Artık eskisi gibi gotik metal göndermeleri yok, bol senfonik “Angelheart, Ravenheart” act’leri var.

Eternal Tears of Sorrow 2006’daki tekrar birleşmeden beri daha “senfonik“ bir yöne gidiyor ve Saivon Lapsi bu örneğin şu an için en net, en düzgün örneği. “Chaotic Beauty” ve “A Virgin and a Whore” dönemlerinden birkaç hafif melodi dışında pek bir şey taşımayan “Before the Bleeding Sun” ile başlayan sürecin sonunda dönüşüm artık tamamlanmış gibi.

“Saivon Lapsi” öncelikle bütünlüğü olan bir albüm. 1 intro üstüne 10 tane şarkıyı bir araya atmamışlar, albümün sound açısından bütünlüğünü hissetmek mümkün. Bu his sadece bu albümle de sınırlı değil, 2006’dan bu yana devam eden bazı melodileri duymak mümkün orada burada. Geçmişe nazaran daha riff odaklı takılan ETOS bu albümde özellikle yeni gitarist Mika Lammassaari’nin etinden sütünden faydalanmış. Sanırım en “gitar solosu” dolu ETOS albümü olabilir, emin değilim. Bunun yanında temiz vokaller de iyiden iyiye albüme yerleşmiş durumda.

Gitar soloları, temiz vokaller, kadın vokalleri, üstten bastıran yoğun klavye desteği derken biraz “fazla” dolu esasında albüm. Bu yüzden belki de yer yer brutal vokalli Nightwish havası almak mümkün. Özellikle “Sound of Silence” hakikaten unutulmuş bir Nightwish bestesi olabilir, emin değilim. Finli grupların melodi açısından benzer kaynaklardan beslendiklerini düşünürsek normal esasında, hele ki ETOS daha senfonik olmaya çalışırken. Ancak enteresan biçimde albüme yakışıyor. O bütünlüğün bir parçası olarak dinlendiğinde çok yadırganmıyor.

Elbette 2006 sonrasında olduğu gibi bu albümde de bir Angelheart, Ravenheart act’i bulunuyor. “Act III: Saivon Lapsi”, Act II’den iyi ancak hala Act I ayarında değil. O nakaratı bir daha yakalamak zor zaten. Ama bu albüme yakışır bir kapanış olmuş, korolar, kadın vokaller, temiz vokaller, klavye melodileri ile adeta bütün albümü özetliyor.

Sonuç itibariyle “eski” ETOS değil, ancak bu yeni yolda gayet güzel bir albüm çıkarmışlar ortaya. Gayet dolu dolu, çabuk eskimeyen, üzerinde emek harcanmış bir albüm olarak tüm önyargılarıma rağmen benden geçer not aldı.