Ömer Kuş

Selam sevgili gönül dostları. Uzun bir aradan sonra bir konser kritiğiyle geri dönüyorum. Arada gittiğim yerel bir grubun konserini saymazsak bundan önce son gittiğim konser tam bir sene önce yine Göteborg’da yine bir AGALLOCH konseriydi. Amerikalı grubun Göteborg’u ikinci ziyaretinde onları yine yalnız bırakmadım ve düştüm Göteborg yollarına.

Bu kez alt grup olarak biraz daha ünlü bir grup olan İngiliz FEN vardı. Ayrıca konser de azıcık daha büyük bir yerde gerçekleşti. Sanırım bu kez tüm biletler satılmadı ama yine de katılım gayet iyiydi diyebilirim. Hiç gecikme falan olmadan sorunsuz bir şekilde başlayıp bitti iki konser de. Bu kadardı evet. Hadi görüşürüz.

Neyse saçmalamayı kesip gruplara geçelim.

FEN aslında gayet sevebileceğimi düşündüğüm bir grup ve konsere gelmeden önce adam gibi dinlemeyi istiyordum ama maalesef bu isteğimi pek gerçekleştiremeden, yalnızca “Dustwalker” albümünü bir iki döndürebildikten sonra konser günü geldi çattı. Üç kişiden oluşan grup seyirciyi AGALLOCH’a ısındırma görevini başarıyla gerçekleştirdi.

Az dinlememe rağmen gayet sevdiğim Consequence ve Hands of Dust (özellikle bunu çok beğendim) da çalınan şarkılar arasındaydı. Evet diğer şarkıların çoğunu bilmiyordum maalesef. Ama yine de gayet keyif aldım konserden. Grup seyirciyi olaya katmak için pek üstün bir çaba sarf etmedi, Göteborg seyircisi de bu olmayan çabanın hakkını verdi (ne diyorum lan ben) ve birkaç kişi hariç çoğu insan kolları kavuşturmuş sahneyi süzüyordu. Neyse grup bir 45-50 dakika çaldıktan sonra sahneyi AGALLOCH’a bıraktı.

Pek uzun sürmeyen bir soundcheck’in ardından John reyizin sahneye çıkıp tütsüleri yakmasıyla heyecan da artmaya başladı. Kısa bir süre sonra bütün elemanlar sahnedeydi ve değişik bir intronun ardından Limbs ile yardıran bir giriş yaptılar. İlk başlarda Don Anderson’ın gitarının sesi çok kısıktı, o yüzden Limbs’in başları biraz piç oldu ama çabucak düzelttiler. İkinci şarkı olarak Marrow of the Spirit’ten çalınan tek şarkı olan Ghosts of the Midwinter Fire geldi. Bu albüme de yavaş yavaş ısınmaya başladım bu arada.

Ardından ise bence insanları gerçekten konserin içine çeken, gecenin en iyi anlarından bazılarını barındıran Falling Snow geldi. Umarsızca kafa salladım. Falling Snow’un kafa sallamaya bu kadar müsait bir parça olduğunu gerçekten yeni yeni fark ediyorum. Mükemmeldi gerçekten.

Bu mükemmelliğin ardından “I, Johannes Faust, do call upon thee Mephistopheles!” nidasıyla beraber 20 dakikalık epik Faustian Echoes geldi. Ortalarında bir yerde Don’ın gitarının sesi tamamen gitti ve bu sırada John doğaçlama takıldı birkaç dakika. Sonunda da “extended version dinlediniz hadi keratalar” dedi. Faustian Echoes’un 6. dakika civarlarında başlayan kısımda resmen yerden yükseldim, uçtum, geri geldim. Hastayım oradaki gitarlara vallahi. Yanılmıyorsam bu şarkıdan sonra John “iyi dinlerseniz Göteborg esintilerini hissedebilirsiniz bu şarkıda” dedi. Hemen ardından ilk albümden The Melancholy Spirit geldi ve aynı şekilde bu şarkıdan sonra da aynı şeyi diyen John Göteborg sevgisini göstermekten kaçınmadı. Hatta “Göteborg’u çok seviyoruz. Burada dikkatle dinlerseniz esen rüzgarda AT THE GATES’i duyabiliyorsunuz nerdeyse ehi ehi” dedi. Bu arada RUSH tişörtü giyen bir elemanı göstererek “AGALLOCH konserinde RUSH tişörtü sana ekstra puanlar getirir” dedi ve elemanın elini sıktı falan. Davulcu Aesop Dekker de aynı kişiye bedava pizza alabileceği bir bilet verdi. AGALLOCH elemanlarının da RUSH hayranı olduğunu görmüş olduk sanırım.

Neyse, sonra You Were But a Ghost in My Arms ve In the Shadow of Our Pale Companion ile devam etti konser. Sonra baya eşlik edenin olduğu Kneel to the Cross coverı geldi ve grup bis yapmak üzere içeri girdi.

Döndükten sonra önce Our Fortress is Burning… I ve ardından Our Fortress is Burning… II – Bloodbirds ile yine efsane bir kapanışa imza attı grup. Bloodbirds sırasında çoğu zaman gözlerim kapalı dinliyordum ve arada bir açıp etrafıma baktığımda çoğu kişinin de aynı durumda olduğunu görüp tüylerimin diken diken olduğunu hissettim. Nasıl ulvi bir şarkıdır bu arkadaş. Alıp götürüyor insanı yemin ederim. Son olarak Our Fortress is Burning… III – The Grain’e benzeyen noise bir introyla konseri bitirdi grup. Hallways of Enchanted Ebony’i diğer bazı şehirlerde çalıp burada yine çalmadılar Allahsızlar. Tadı damağımızda kaldı.

Böylece bir konser macerasının daha sonuna geldik. Bir dahaki konser için bu kadar uzun süre beklememeyi umuyor ve bir sonraki kritikte görüşmek üzere diyorum.

Setlist:

1. Limbs
2. Ghosts of the Midwinter Fire
3. Falling Snow
4. Faustian Echoes
5. The Melancholy Spirit
6. You Were But a Ghost in My Arms
7. In the Shadow of Our Pale Companion
8. Kneel to the Cross
—–
9. Our Fortress is Burning… I
10. Our Fortress is Burning… II – Bloodbirds