Machine Head’e bu zamana kadar nedense hep üvey evlat muamelesi yaptım. İlk kez bir online radyoda “Bulldozer” sayesinde tanıştım, sonradan şarkıyı unuttum indirdiğim yerde. Ardından “Unto The Locust” çıktı, ilk dinlediğimde çok beğenmiştim ama yine albümü koyduğum klasörde öylece bıraktım. Albüm taş gibiydi halbuki. Neyse efendim, geçen gün Mephisto’da bu albümle karşılaştım. Arka kapağında “Bulldozer”i görünce “dur” dedim, “bu kez bu grubu adamakıllı dinlemem lazım”. Albümü alıp derhal dinlemeye koyuldum.
Dinlerken fark ettiğim ilk şey, bunun “Unto the Locust”taki Machine Head olmadığıydı. Tarz olarak Nu-Metal etkileşimi bol bir albüm bu. Çıkış yılının 2001 olduğu bu albümün de Nu-Metal esintileri taşıması gayet doğal. Fakat benim anlamadığım nokta, Kerry King’in “en iyi thrash metal albümü” olarak nitelendirdiği bir albümle parlayan bir grup, neden böylesine düşük potansiyelli bir albüm yapar ki? Akıntıya kapılma sevdası niye?
Eğer Nu-Metal’e veya basit rifflere karşı alerjiniz yoksa şarkılar hoşunuza gidebilir, fakat albüm çok uzun ömürlü değil. Hiçbir şekilde tekrar dinleme ihtiyacı hissetmiyorsunuz. Şarkıların da belli bir çerçeve içinde hareket etmesi bir yerden sonra sıkmaya başlıyor. Aynı numaralar, benzer nakarat yapıları albümün sonlarına doğru bayıyor ve CD’yi çıkartıyorsunuz.
Rifflerin çok basit olması sebebiyle altyapı ve vokaller önem kazanıyor. Davulları beğendiğimi söyleyebilirim. Bestelerin riff temelli olması, bu rifflerin de basit olması sebebiyle vokal melodileri sönük kalıyor maalesef. Zaten şarkılar da akılda kalıcı değil, geriye elimizde bir kitapçık ve CD kutusu kalıyor. Tasarım olarak da çok başarılı değil albüm. Yani paramın boşa gittiğini düşünmeye başladım.
Nu-Metal seviyorsanız sevme olasılığınız birazcık var(çok şey beklemeyin ama). Fakat sevmiyorsanız dinlemeyin, vakit kaybı olur sizin için. “Unto The Locust”u dinlemek daha iyi olacaktır.
Kadro Robert Flynn: Gitar, vokal
Ahrue Luster: Gitar
Adam Duce: Bas
Dave McClain: Davul
Şarkılar 1. Declaration
2. Bulldozer
3. White-Knuckle Blackout!
4. Crashing Around You
5. Kick You When You're Down
6. Only The Names
7. All In Your Head
8. American High
9. Brown Acid
10. Nausea
11. Blank Generation
12. Trephination
13. Deafening Silence
14. Supercharger
Kendi dalında iyi bir albüm bence. Yazara hiç katılmadığımı söyleyebilirim. Yazar albümün kötü oluşunu basit olmasına bağlıyor. Teknik olması mı gerekiyor her albümün. Teknikse kaliteli, basitse kötü. Çok sığ bir yaklaşım. Zaten nu-metal’de teknik aranmaz. İyi bir nu-metal albümünde riffler basit, akılda kalıcı olur. Müziğin yapısı sert, vokal de öfkeli bir vokalse tadından yenmez. (2000′li yılların başında böyleydi) Supercharger nu-metal fırtınasının estiği yıllarda çıkan iyi bir nu-metal albümü. Bir thrash metal albümü değil. Machine head’in diğer albümleriyle karşılaştırmaya pek gerek yok. Burn my eyes gibi bir albüm yapan bir grup neden böyle kolay bir albüm yapar. Cevap gayet basit. Piyasa kaygısı, ticari kaygı.
@saw you drown, grubun gidişatı yönünde eleştiriler , nu metal tartışılmıyor ki burda albüm başarısız, diğer albümleriyle neden karşılaştırmayalım ki neden görüşümüzü söylemeyelim , belki uç bir örnek ama nasıl Kreator – Renewal albümünde tarz kayması yaşamış herkes tarafından eleştiri yağmuruna tutulduysa, tabiki neticeye bakıp hordes of chaos ile nasıl silkelenip kendilerine geldilerse olay bu asıl anladın arkadaş bu tarz olaylar grupları sarsıyor, işte Machine Head bu albümde baya kötü sonrasında kendilerini toparlasalarda albümün başarısızlığını hiçbir gerçek değiştiremiyor ne yazık ki dinleyenlerede görüşlerini bildirmek eleştirmek yada beğenisini sunmak düşüyor…
@saw you drown, evet ben beğenmezsem tüü kaka oluyor :D aslında bunu demek istememiştim ama anlamadın oyüzden ben ne desem sen yalnış anlıcaksın sustum abicim :)
@saw you drown, Basit oluşunu yazımda açıkladığımı düşünüyorum. Sıkıcı ve tekrar eden “başarısız”, “akılda kalıcılıktan uzak” rifflerden, vokallerden bahsediyoruz. Bunal Nu-Metal’e ters şeyler değil mi? Bu albümün daha teknik olması gerektiğini söyleseydim melodik pasajların eksikliğinden, sololardan bahsederdim.
Uvey evlat olayini ben de hissediyorum lan.Dinledigim zamanlar ‘ulan iyimiş bu grup be!’ dedigim, ama nedense normal zamanlarda karisik mp3 e bile sarkilarini atmadigim bi grup. .Şu makine kafalari seviyor muyum sevmiyor muyum anlayamadım
Nu metal deyince tabi insanın aklı 2000′li yılların başına geliyor. Duygulandım amk. Ne yıllardı. Sabah akşam korn, limp bizkit, primer 55, linkin park dinlerdim. Güzeldi be.(
Albüm başarısız , eski görkemli Machine Head nerde ? hey gidi hey ,ama güzel noktaya değinmiş yazar bir zamanlar Burn my eyes ile roketi atan grup şimdi Korn ‘dan farkı yok lan çokmu abarttım bence abartmadım :/ Korn’u küçümsemem buarada grup açısından olumsuz davranışlar bunlar sadece.En kötü albümünü kritiklemişsin sonrasında bir tokat etkisi yaratmış olcakki kendilerine geldiler.
Sadece Bulldozer ve Trephination hoşuma gitti gerisi yalan bana göre tabi :)
Bu heriflerin albümleri birbirinden ayrı olarak incelendiğinde kendi çaplarında başarılı olsalar da imajlarındaki ve yaptıkları müzikteki densizliğe varan değişiklikler ister istemez samimiyetsizlik durumu oluşturuyor.(Bence) Metalci adam sevmez böyle şeyleri.
En sevdiğim şarkıya gel.Parlak eşofmanların hastasıyım.
Tamam, grubun burdaki tarzını beğenmeyebilirsin nu-metale de yakın bulabilirsin ama 3/10 nedir arkadaş? Albüm Bir önceki The Burning Red kadar olmasa da grubun o dönemdeki müzikal tarzı içinde gayet başarılı bir çalışma.
@Sero, Kaç yıl olmuş hala açıp dinlemedim CD’yi. Albümden aklımda kalan 2 şey var: birincisi Bulldozer’ın nakaratı, ikincisi başka hiçbir şeyin dikkatimi doğru düzgün çekmemiş olması. Başarılı bir nu-metal örneği için Korn’un “The Serenity Of Suffering” albümüne bakabilirsiniz mesela. Supercharger kötü bir örnek bana göre. Hala 3/10 diyorum.
Loading ...
Kendi dalında iyi bir albüm bence. Yazara hiç katılmadığımı söyleyebilirim. Yazar albümün kötü oluşunu basit olmasına bağlıyor. Teknik olması mı gerekiyor her albümün. Teknikse kaliteli, basitse kötü. Çok sığ bir yaklaşım. Zaten nu-metal’de teknik aranmaz. İyi bir nu-metal albümünde riffler basit, akılda kalıcı olur. Müziğin yapısı sert, vokal de öfkeli bir vokalse tadından yenmez. (2000′li yılların başında böyleydi) Supercharger nu-metal fırtınasının estiği yıllarda çıkan iyi bir nu-metal albümü. Bir thrash metal albümü değil. Machine head’in diğer albümleriyle karşılaştırmaya pek gerek yok. Burn my eyes gibi bir albüm yapan bir grup neden böyle kolay bir albüm yapar. Cevap gayet basit. Piyasa kaygısı, ticari kaygı.
20.04.2013
@saw you drown, grubun gidişatı yönünde eleştiriler , nu metal tartışılmıyor ki burda albüm başarısız, diğer albümleriyle neden karşılaştırmayalım ki neden görüşümüzü söylemeyelim , belki uç bir örnek ama nasıl Kreator – Renewal albümünde tarz kayması yaşamış herkes tarafından eleştiri yağmuruna tutulduysa, tabiki neticeye bakıp hordes of chaos ile nasıl silkelenip kendilerine geldilerse olay bu asıl anladın arkadaş bu tarz olaylar grupları sarsıyor, işte Machine Head bu albümde baya kötü sonrasında kendilerini toparlasalarda albümün başarısızlığını hiçbir gerçek değiştiremiyor ne yazık ki dinleyenlerede görüşlerini bildirmek eleştirmek yada beğenisini sunmak düşüyor…
20.04.2013
@Beaver, Sen beğenmedin diye albüm başarısız mı oluyor?
22.04.2013
@saw you drown, evet ben beğenmezsem tüü kaka oluyor :D aslında bunu demek istememiştim ama anlamadın oyüzden ben ne desem sen yalnış anlıcaksın sustum abicim :)
20.04.2013
@saw you drown, Basit oluşunu yazımda açıkladığımı düşünüyorum. Sıkıcı ve tekrar eden “başarısız”, “akılda kalıcılıktan uzak” rifflerden, vokallerden bahsediyoruz. Bunal Nu-Metal’e ters şeyler değil mi? Bu albümün daha teknik olması gerektiğini söyleseydim melodik pasajların eksikliğinden, sololardan bahsederdim.
Uvey evlat olayini ben de hissediyorum lan.Dinledigim zamanlar ‘ulan iyimiş bu grup be!’ dedigim, ama nedense normal zamanlarda karisik mp3 e bile sarkilarini atmadigim bi grup. .Şu makine kafalari seviyor muyum sevmiyor muyum anlayamadım
20.04.2013
@patognomonic, kendine itiraf edemediğin duygular içerindesin aslında seviyorsun :D
Nu metal deyince tabi insanın aklı 2000′li yılların başına geliyor. Duygulandım amk. Ne yıllardı. Sabah akşam korn, limp bizkit, primer 55, linkin park dinlerdim. Güzeldi be.(
Albüm başarısız , eski görkemli Machine Head nerde ? hey gidi hey ,ama güzel noktaya değinmiş yazar bir zamanlar Burn my eyes ile roketi atan grup şimdi Korn ‘dan farkı yok lan çokmu abarttım bence abartmadım :/ Korn’u küçümsemem buarada grup açısından olumsuz davranışlar bunlar sadece.En kötü albümünü kritiklemişsin sonrasında bir tokat etkisi yaratmış olcakki kendilerine geldiler.
Sadece Bulldozer ve Trephination hoşuma gitti gerisi yalan bana göre tabi :)
Her devrin adamı Rob Flynn. Ama garip şekilde grubun en sevdiğim albümü de genelin en sevmediği albüm olan The Burning Red. İlginçlik hep bunlar.
Bu heriflerin albümleri birbirinden ayrı olarak incelendiğinde kendi çaplarında başarılı olsalar da imajlarındaki ve yaptıkları müzikteki densizliğe varan değişiklikler ister istemez samimiyetsizlik durumu oluşturuyor.(Bence) Metalci adam sevmez böyle şeyleri.
En sevdiğim şarkıya gel.Parlak eşofmanların hastasıyım.
http://www.youtube.com/watch?v=HJzeJiHHQOY
Şaka maka Through Ashes… ve Blakening albümünü çok severim.
Tamam, grubun burdaki tarzını beğenmeyebilirsin nu-metale de yakın bulabilirsin ama 3/10 nedir arkadaş? Albüm Bir önceki The Burning Red kadar olmasa da grubun o dönemdeki müzikal tarzı içinde gayet başarılı bir çalışma.
20.04.2017
@Sero, Kaç yıl olmuş hala açıp dinlemedim CD’yi. Albümden aklımda kalan 2 şey var: birincisi Bulldozer’ın nakaratı, ikincisi başka hiçbir şeyin dikkatimi doğru düzgün çekmemiş olması. Başarılı bir nu-metal örneği için Korn’un “The Serenity Of Suffering” albümüne bakabilirsiniz mesela. Supercharger kötü bir örnek bana göre. Hala 3/10 diyorum.